پا در وادی خیانت نگذاریم

تا همین‌جا البته باید از این جماعت ممنون بود که به داخل سفارت نریختند و آن را آتش نزدند! حضور نیروهای خودجوش در اعتراض به تصمیمات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اصلا پدیده‌ای منفی نیست اما آنچه زشت و ناپسند می‌نماید این است که چنین تجمعاتی را نمی‌توان برخاسته از متن جامعه دانست. با کمی دقت در تصاویر افراد حاضر در این گردهمایی‌ها وجود چهره‌های تکراری و استفاده از لجستیک و پشتیبانی یک جریان خاص سیاسی کاملا مشهود است. به همین دلیل می‌بینیم میزان پیوستن آحاد مردم به آنها بسیار کمرنگ و در حد صفر است. در واقعه سفارت عربستان که ابتدا یک تشکل دانشجویی نشانه‌دار شروع به اقدام کرد و یک جریان خاص سیاسی هم از آن حمایت به عمل آورد کاملا واضح بود که ...

یک اتفاق عامدانه در حال رخ دادن است. حتی شاگردان کلاس اول سیاست هم می‌فهمیدند چه اشتباه بزرگی در حال صورت گرفتن است. بنابراین نمی‌توان تصور کرد آنها نمی‌فهمند که چه کاری انجام می‌دهند. به همین دلیل چاره‌ای جز این نیست که بپذیریم اینگونه رفتارها با هدایت قبلی و با هدف مشخص و به منظور ضربه زدن به نظام صورت می‌گیرد، حتی اگر عوامل میدانی‌اش ظاهر بچه مسلمان‌ها و عناصرحزب‌اللهی را داشته باشند.

اگر واکنش رهبرمعظم انقلاب نبود، امروز حتما خاک سفارت ژاپن به توبره کشیده می‌شد! سفر آبه به تهران با همه حاشیه‌ها و حرف و حدیث‌هایش قطعا با موافقت مقامات عالی کشور صورت گرفته و دیدار او با رهبر معظم انقلاب نشان‌دهنده آن است که مجموعه نظام با حضور او مخالفتی ندارد. از سویی سفر او به تهران قطعا اقتصادی نیست، چون تیم اقتصادی شاخصی وی را همراهی نمی‌کند. بنابراین می‌توان این برداشت را داشت که این سفر کاملا دیپلماتیک و با اهداف خاصی انجام گرفته است.

او نخستین مقام غیراروپایی و غیربرجامی است که ظاهرا به خواست خود به ایران آمده است. همچنین او تصریح کرده که برای میانجی‌گری و صلح به تهران سفر کرده است. اینکه او با چه کوله باری به کشورش باز می‌گردد و از تهران چه پیامی را منتقل می‌کند بحثی کاملا جداست. مهم نفس حضور او در تهران است که یک اتفاق قابل اهمیت در نگاه جهانیان به شمار می‌آید.

ما نباید از مذاکره بترسیم. آنچه رهبر انقلاب نهی کرده‌اند و کاملا داهیانه و عزتمندانه است، مذاکره مستقیم با امریکاست و گرنه حتی اگر مذاکره با نخست‌وزیر ژاپن در نزد جهانیان مذاکره غیرمستقیم با واشنگتن تلقی شود، اصلا کار نادرستی نیست.

مذاکره موثرترین، مستقیم‌ترین و آسان‌ترین راه برای بازگویی بی‌پرده حرف‌ها به طرف مقابل است. استفاده از این فرصت، هنر دیپلماسی ایرانی است. و اگر عده‌ای بی‌هنر بخواهند این فرصت را از مردم ایران بگیرند به جامعه خدمت نمی‌کنند. شاید اگر واقع‌بینانه‌تر نگاه کنیم پای در وادی خیانت هم می‌گذارند.

* روزنامه نگار