مرگ دیابتی ششمین‌شاه قاجار
«خست و سفاهت و قساوت و بی‌رحمی را به منتهی درجه رسانیده بود. خیلی راحت‌طلب و تن‌پرور بود. به هیچ وجه ملاحظه و رعایت زیر دست را نداشت…»
روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: محمد علی‌شاه قاجار، ششمین‌شاه قاجار ۱۶ فروردین ۱۳۰۳ به علت دیابت حاد و نارسایی کلیه در ۵۲ سالگی در شهر سن رمو ایتالیا درگذشت.
او پسر ارشد مظفرالدین‌شاه بود و در ۱۲۴۹ به دنیا آمد. پس از مرگ مظفرالدین‌شاه در ۲۸ دی ۱۲۸۵ تاج‌گذاری کرد. در دوم تیر ۱۲۸۷ با همکاری و مداخله مؤثر نظامیان روسیه مجلس شورای ملی را به توپ بست، در ۲۵ تیرماه ۱۲۸۸ از سلطنت خلع و به سفارت روسیه پناهنده شد، در ۱۸ شهریور ۱۲۸۸ از ایران گریخت. احمدشاه که در آن زمان در تبعید زندگی می‌کرد و سلسله قاجاریه در حال انقراض بود جسد وی را از طریق یکی از بنادر ایتالیا با کشتی به کربلا منتقل کرد و در آنجا به خاک سپرد.
محمد علی‌شاه قاجار از ۲۸ دی ۱۲۸۵ تا ۲۲ تیر ۱۲۸۸ پادشاه ایران بود. متمم قانون مشروطه در ۱۰۷ اصل در ۱۵ مهر ۱۲۸۶ توسط محمد علی‌شاه امضا شد. ناظم‌الاسلام کرمانی، نویسنده کتاب «تاریخ بیداری ایرانیان» درباره اخلاق و روحیات محمدعلی‌شاه می‌نویسد:
«….از مجالست اخیار و ابرار منصرف و از تکمیل علوم و کمالات منحرف، با اشخاص رذل جلیس ، با ناکسان انیس، مردمان پست و شریر و اوباش و الواط را طرف وثوق و اعتماد خویش قرار داد و به کارهای زشت عادی شد… بعضی اشخاص هم در ضمن پیدا شدند و او را به جادو معتقد کردند و اعتقاد غریبی برای اعمال سحر و جادو بر هم رسانده بود… در تبریز اداره خفیه‌نگاری (جاسوسی) تشکیل داده بود که سالی چند هزار تومان خرج کسب اطلاعات می‌کرد… خست و سفاهت و قساوت و بی‌رحمی را به منتهی درجه رسانیده بود. خیلی راحت‌طلب و تن‌پرور بود. به هیچ وجه ملاحظه و رعایت زیر دست را نداشت… همیشه به اشخاص پست و نانجیب که اسباب صدمه و خانه‌خرابی مردم بودند، وثوق پیدا می‌کرد و تمام مشورت خود را در کارها با آن اشخاص می‌کرد… جز پول به هیچ چیز دیگر علاقه نداشت… مستبد به رأی بود. اظهار تدین می‌کرد، در روز عاشورا قمه و قداره به سر میزد و خون سرش را به چهره و صورتش می‌مالید… اما به مسجد و معبد توپ می‌بست….»
ارسال دیدگاه