محسن ماندگاری*
رئیس‌جمهور نظامی سیاه‌نمایی بزرگ
در روزهای اخیر بخشی از اصولگرایان، ایده روی‌کارآمدن یک رئیس‌جمهور نظامی در ایران را مطرح و از آن حمایت کرده‌اند. پیش از این نیز در انتخابات 84 و چند نوبت بعد از آن برخی اصولگرایان از انتخاب یک «رضاخان حزب‌اللهی» برای نجات کشور سخن گفته بودند. روی کارآمدن نظامیان، ایده تازه‌ای در دنیا نیست و کشورهای مختلفی آن را تجربه کرده‌اند.
در ایران قبل از انقلاب نیز شاه پس از شدت گرفتن اعتراضات، برای جلوگیری از فروپاشی، ارتشبد ازهاری را به ریاست دولت نظامی انتخاب کرد تا به زعم خود وضعیت آشفته کشور را سامان بخشد. احتمالا مطرح‌کنندگان ایده رئیس‌جمهور نظامی به معنا و مفهوم پیشنهاد خود واقف نیستند چرا که روی کارآمدن نظامیان یعنی ناامیدی و سرخوردگی از مردمسالاری و در پیش گرفتن سیاست ارعاب و سرکوب برای کنترل کشور. فرانسیس فوکویاما در کتاب «نظم و زوال سیاسی» خود می‌نویسد: «در بسیاری از کشورها دموکراسی در معرض تهدید قرار می‌گیرد چون حکومت یا بسیار فاسد یا در انجام وظایف خود بسیار ناکارآمد است.
در چنین شرایطی مردم وجود یک مقام مسئول قدرتمند را آرزو می‌کنند؛ دیکتاتور یا نجات‌دهنده‌ای که به سخنان همیشگی و بی‌اثر سیاستمداران پایان داده و کارها را در عمل پیش ببرد». دقیقا از همین منظر است که گفته می‌شود مطرح شدن چنین موضوعی از سوی اصولگرایان شاید با هدف تخریب دولت روحانی باشد، اما بی‌آنکه متوجه باشند سیاه‌نمایی بزرگی علیه جمهوری اسلامی راه انداخته‌اند.
پیش شرط ایده رئیس‌جمهور نظامی (از سال ۸۴ تاکنون) یعنی پذیرش اینکه نظام جمهوری اسلامی در ۴۰ سال حیات خود بسیار ناکارآمد بوده است و امیدی به روسای جمهور غیرنظامی که با رأی مردم روی کار می‌آیند، نیست. طرح چنین پیشنهادهایی در ۴۰ سالگی انقلاب از طرف کسانی که خود را صاحبان انحصاری این انقلاب می‌دانند جای بسی شگفتی و تاسف است !
منبع:آرمان
* روزنامه‌نگار
ارسال دیدگاه