علی باقری*
پیامهای مخالفت با استعفای نجفی
پس از انتخابات پرنشاط اردیبهشت ٩٦، شورای شهر تهران با گرایش اصلاحطلبی شکل گرفت و در نخستین گام برای انتخاب شهردار خود در ابتدای دوره جدید مدیریت شهری، تمام بررسی ها و نکات شایان ملاحظه را مدنظر قرار داد.
فردی انتخاب شد که ضمن اینکه مورد وفاق همه اعضای شورا بود، به واسطه شش سال عضویت در شورای سوم شهر تهران، شناختی کافی از فعالیتهای مدیریت شهری در کلانشهر تهران داشت. او مدیریت کلان را میشناخت و با سه دهه سابقه وزارت و معاونت رئیسجمهوری، فردی خوشنام، پاکدست و از مدیران تراز اول کشور در چهار دهه انقلاب بهشمار میرفت. شنیدهها حاکی از آن بود که در انتخاب محمدعلی نجفی، ملاحظات نهادهای رسمی و مؤثر نظام در نظر گرفته شد تا مخالفتی با منتخب شورا نداشته باشند.
این مراحل با دقت طی شد تا کلید شهرداری به نجفی سپرده شود. آنچه در هفت ماه گذشته از عملکرد مدیریت شهری پیشروی ماست -با درنظرگرفتن شرایطی که تهران هنگام سپردهشدن مسئولیت به مدیران جدید با آن مواجه بود و همچنان هست- به لحاظ مدیریت خدماتی، مالی، فرهنگی و عملکردی قابل دفاع است. مناسبات مالی- مدیریتی نظم پیدا کرد و مراکزی که مشکوک به تخلفات مالی و اقتصادی بودند، با تابیدهشدن نورافکن، ناچار به شفافسازی شدند تا شرایط به سمت اصلاح پیش برده شود. نوع تعامل شهرداری، بهرسمیتشناختن آداب، سنن و نیازهای آحاد شهروندان تهرانی، یکی از نقاط قوت این چند ماه است؛ اما سیری را که با استعفای نجفی آغاز شد، از چند زاویه میتوان بررسی کرد و احتمالاتی را میتوان برای آن در نظر گرفت. آنچه بهعنوان دلیل در سخنان شهردار و متن استعفای او اعلام شد، موضوع بیماری جدیدی است؛ موضوعی که قطعا واقعیت دارد و حادث هم شده که اگر شدت آن قابل جمع با ادامه کار اجرائی نباشد به خودی خود میتواند دلیل موجهی برای استمرارنیافتن دوره مدیریتی شهردار باشد.
واضح است برخی وقایع از پیشبینی انسان خارج است و میتواند به اشکال مختلف رخ دهد و در دایره اختیارات بشر قرار نگیرد. اگر واقعا تنها دلیل کنارهگیری شهردار تهران همین باشد -که به نظر در آینده نزدیک روشن میشود- میتواند کناررفتن او را توجیه کند و منطقا نیز ایرادی به هیچیک از طرفهای ماجرا وارد نمیشود. با این حساب و با اصرار دوباره او به کنارهگیری، اگرچه خواسته قلبی شورا و هیچیک از دلسوزان کشور و علاقهمندان به توسعه شهر تهران با این تصمیم انطباق ندارد؛ اما باید موضوع را بهعنوان یک واقعیت پذیرفت و تلاش کرد زمینه برای انتخاب شهردار بعدی فراهم شود. محور دوم، این است که بهجز موضوع بیماری، فشارهای مختلف واردشده، مجموعه مدیران شهرداری را به این نقطه رسانده باشد که ادامه فعالیت ندهند. رأی روز گذشته شورا در نفی استعفای نجفی، پیام روشنی برای احتمال دوم بود.
اگر فشارهای موجود بر شخص شهردار عامل اصلی کنارهگیری باشد، پیام رأی اکثریت شورا این بود که مجموعه شورا بهعنوان منتخبان بلافصل شهروندان تهران، حمایت از شهردار منتخب را در دستور کار دارند. در صورت صحت این فرضیه، انتظار میرود مجموعه مدیریتی شهرداری بر اساس این رأی با احساس پشتگرمی از حمایت شورا، رأی اکثریت را فصلالخطاب بداند و به فعالیت پرنشاط خود ادامه دهد .
منبع: شرق
*مدیرکل سیاسی وزارت کشور در دولت اصلاحات
ارسال دیدگاه