نقش والدین در مرزبندی حریم خصوصی فرزندان در فضای مجازی

به گزارش نورنیوز، حریم خصوصی در معنای عام آن یعنی فرد بتواند به انتخاب خودش بخشی از موجودیتش را دور از دسترس دیگران قرار دهد.

بدیهی است مرز و محتوای آنچه خصوصی قلمداد می‌شود در میان اشخاص و جوامع متفاوت است اما زیربنای اصلی آن‌ها مشترک است.

در حال حاضر حریم خصوصی مانند سایر باورهای نسل جدید فارغ از ماهیت آن به‌دلیل شکل گرفتن در سپهر اطلاعاتی تعریف جدیدی را برای خود فراهم کرده است که دیگر خصوصی بودنش چندان مورد توجه نیست.

انتشار فراوان و بی‌وقفه عکس‌ها و نظرات در فضای مجازی حاکی از آن است که حریم خصوصی مرزهای بنیادین خود را از دست داده است و اولویت‌های دیگری در آن مورد توجه قرار گرفته است.

سوال اینجاست مرز در دسترس نبودن حریم خصوصی فرد در زیست بوم مجازی او چگونه باید تعیین شود که به روند زندگی واقعی او و مفاهیم فرهنگی و باورهای دینی جامعه خدشه‌ای وارد نشود.

باید در نظر داشت بی‌مکانی و بی‌زمانی در فضای مجازی به خودی خود نوع خاصی از بی‌مرزی را به همراه می‌آورد که دیگر نمی‌توان برای زندگی در زیست بوم مجازی اساساً مرزی متصور شد و به همین دلیل مرزبندی برای حریم خصوصی نیز کار مشکل و پیچیده‌ای خواهد بود ولی شاید در قدم اول این درجه از تمایل در نمایش خود در فضای مجازی که اغلب با حفظ حریم خصوصی در تضاد آشکار است را باید به شکلی معقول و منطقی سامان داد.

نکته اینجاست کجا و کی باید میل شدید برای نمایش خود را به گونه‌ای شکل داد که مفهوم حریم خصوصی در فضای مجازی قالبی درست به خود بگیرد.

متاسفانه امروز دیگر شبکه اجتماعی به یک دوست برای افراد‌ تبدیل شده که موجب آرامش آن‌ها می‌شود از آنجا که افراد به دلیل سرعت بالای زندگی و مشغله‌های کاری و مشکلات اقتصادی مهارت‌های فردی لازم در برقراری ارتباط واقعی را فرا نمی‌گیرند ولی در عوض به مدد گوشی‌های هوشمند به پیشرفت‌های لازم در برقراری ارتباط در فضا مجازی دست می‌یابند، این ناترازی در برقراری ارتباط موجب بروز شکاف بین آنها و محیط پیرامونشان شده است.

نسل امروز برای پر کردن بخشی از شکاف ارتباطی بوجود آمده که با هیچ دوره‌ای در تاریخ بشر قابل مقایسه نیست به شبکه‌های اجتماعی پناه می‌برد، جایی که در آن لایک می‌گیرد و تایید می‌شود و در نهایت چنین می‌پندارد که به وضعیت آرمانی خود نزدیک شده‌ است.

برای پر کردن بخشی از این شکاف که مربوط به مهارت‌های اجتماعی افراد است متولیان جامعه در برنامه‌‌ریزی‌‌های خود مورد توجه قرار می‌دهند اما در حوزه خانواده آنچه مسلم است هر قدر والدین در مورد فرهنگ عمومی نسل جوان آگاهی داشته باشند و همپای آنها در انتخاب‌های روزمره‌شان در حوزه عمومی همراه باشند به خودی خود می‌توانند لایک‌های مجازی او را با پذیرش‌های واقعی در محیط خانواده جایگزین کنند.

شاید اینکه تقریبا نیمی از والدین تحمل شنیدن موسیقی مورد علاقه فرزندانشان را ندارند حقیقت دارد اما یکی از روزنه‌های ورود به دنیای نسل امروز است دنیایی که در آن نمایش‌های فتوشاپی برای گرفتن لایک بیشترین اعتبار را دارد.

نتایج یک تحقیق در این باره نشان می‌دهد که کودکان زمانی که والدینشان به چیزی که دوست دارند علاقه نشان می‌دهند یا در مورد آن مطلع هستند هیجان‌زده می‌شوند و تجربه این اشتیاق واقعی می‌تواند محک خوبی برای قبول بی‌اعتباری لایک‌های دریافتی در فضای مجازی باشد.

در حالی که کودکان و والدین ممکن است علایق و سلایق متفاوتی داشته باشند ولی تلاش تعمدی والدین برای گذراندن زمان با کیفیت با فرزندانشان و همچنین حمایت از آنها برای یادگیری بهتر در خانه می‌تواند در حفظ نسل جوان و در نهایت حفظ حریم خصوصی آنها در فضای مجازی موثر باشد.

کلام آخر اینکه اگر گفته می‌شود نوجوان امروزی باهوش‌تر از نسل‌های قبلی خود است گزاره الزاماً درستی نیست زیرا در واقع این نسل داده‌های بیشتری در اختیار دارد اما قدرت تحلیل بیشتر نه، به همین علت والدین باید ابزارهای کمکی به روز شده‌ای برای تربیت، کنترل و مدیریتشان بکار گیرند تا به مرور برای آنها چارچوبی فراهم شود تا در مواجهه با نمایش‌های فتوشاپی در فضای مجازی بدون امر و نهی به شکل یک فیلتر درونی مانع از نمایشی از حریم خصوصیشان بروز کند.