دلایل وضع نگران‌کننده اقیانوس‌ها

به گزارش ثریا، اقیانوس‌ها تاوان اشتباهات انسانی را پس می دهند، از جمله تحمل فشار فزانینده دمای جهانی در دهه های اخیر! گزارش ویژه IPCC منتشر شده در سال ۲۰۱۹ نشان داد که اقیانوس‌ها - که بیش از ۷۰ درصد از سطح جهان را تشکیل می‌دهند - از دهه ۱۹۸۰ بین ۲۰ تا ۳۰ درصد از انتشار دی‌اکسید کربن ساخت بشر را جذب کرده‌اند. آنها همچنین بیش از ۹۳ درصد از "گرمای ترکیبی ذخیره شده توسط هوای گرم شده، دریا، زمین و یخ ذوب شده" از دهه ۱۹۷۰ را نیز جذب کرده‌اند. کارشناسان به ABC News گفتند که حد خطر نزدیک است. اما اقدامات جمعی وجود دارد که می‌تواند اقیانوس‌ها را به حالت سالم‌تری برگرداند. لیا دائوریول، بنیانگذار شرکت غیرانتفاعی Oceanic Global، به ABC News گفت: ما واقعا اقیانوس ها را به عنوان بزرگترین متحد در بحران تغییرات آب و هوایی می بینیم.

گونه‌ها با سازگاری یا انقراض روبرو هستند

دائوریول گفت: در حال حاضر، اقیانوس ها "در وضعیت عدم تعادل کامل" هستند که از دهه ۱۹۹۰ تقریباً دو برابر شده است. آرلو همفیل، از مبارزان ارشد اقیانوس‌ها برای صلح سبز ایالات متحده، به ABC News گفت: «اگر می‌خواهید از کسی بپرسید که آیا واقعاً تغییرات آب و هوایی اتفاق می‌افتد، احتمالاً مطمئن‌ترین پاسخی که می‌توانید از هر کسی به غیر از یک دانشمند دریافت کنید، یک ماهیگیر است». زیرا ماهیگیران می بینند که این اتفاقات در زمان واقعی رخ می دهد.

یکی از تغییراتی که ماهیگیران دیرینه شاهد آن هستند، حضور گونه‌های جدیدی است که به سمت شمال می‌روند، زیرا منطقه با دمای آب ترجیحی آنها افزایش می‌یابد. مارتین گروسل، استاد ایکتیولوژی و رئیس گروه زیست شناسی و اکولوژی دریایی دانشگاه میامی، به ABC News گفت: موجودات دریایی همان دمای آب اطراف را حفظ می کنند، بنابراین وقتی دما افزایش می یابد، دمای موجودات نیز افزایش می یابد. با افزایش دما، موجودات زنده برای حرکت و بقا به انرژی بیشتری نیاز دارند. گروسل گفت، اما برعکس، با گرم شدن دما، سطح اکسیژن در آب کاهش می‌یابد و گونه‌ها را مجبور به حرکت می‌کند. به گفته همفیل، مهاجرت‌ها ممکن است بی‌ضرر به نظر برسند، اما اکوسیستم‌ها را در سراسر جهان ، مانند فنولوژی یا زمان تولد فوک‌های خاکستری مختل می‌کنند.

آن کریستینسون، مدیر سیاست بین‌المللی آب و هوا در مرکز پیشرفت آمریکا، یک سازمان تحقیقاتی سیاست عمومی، به ABC نیوز گفت، برعکس، گونه‌ها به دلیل رویدادهای مکرر امواج گرمای دریایی می‌میرند. دانشمندان می گویند صخره های مرجانی یکی از در معرض خطرترین اکوسیستم های دریایی در جهان هستند. سفید شدن مرجان ها، فرآیندی است که زمانی اتفاق می افتد که آب خیلی گرم است و جلبک هایی که مرجان ها از بافت های خود بیرون می کنند و باعث می شود کاملاً سفید شوند. مطالعه‌ای که در آکادمی ملی علوم منتشر شد نشان داد که صخره‌های مرجانی می‌توانند در عرض ۱۰ سال رشد کنند مگر اینکه گازهای گلخانه‌ای به میزان قابل توجهی کاهش یابد و در بدترین حالت، ۹۴ درصد از تمام صخره‌ها تا سال ۲۰۵۰ فرسایش می‌یابند. صخره ها اغلب نشانگر سلامت یک اکوسیستم هستند. پستاندارانی که به یخ قطب شمال متکی هستند، مانند خرس های قطبی و فوک های حلقه ای، یکی از منابع اصلی غذایی خرس های قطبی که تقریباً تمام زندگی خود را روی یخ می گذرانند، نیز در معرض خطر هستند. به گفته دائوریول، پوشش گیاهی مانند حرا، گیاهان علف دریایی و باتلاق ها، برخی از بزرگترین مخازن کربن روی این سیاره که دی اکسید کربن را از جو جذب و ذخیره می کنند، نیز در خطر انقراض هستند.

تعداد مناطق مرده در حال افزایش است

به گفته اداره ملی اقیانوسی و جوی، منطقه مرده یا فرآیند هیپوکسی زمانی اتفاق می‌افتد که شکوفه جلبکی تمام اکسیژن یک منطقه را می‌مکد و حیات دریایی را غیرممکن می‌کند - اساساً یک بیابان بیولوژیکی. مطالعه ای که در سال ۲۰۰۸ در Science منتشر شد، نشان داد که ۴۰۰ منطقه مرده در سراسر جهان وجود دارد. دائوریول گفت تا سال ۲۰۱۹، تعداد مناطق مرده به حدود ۹۰۰ افزایش یافته است. همفیل گفت که مناطق مرده اغلب در مناطقی با رواناب مواد مغذی فراوان، مانند پایه رودخانه می سی سی پی، جایی که به خلیج مکزیک می ریزد، رخ می دهد.

افزایش سطح دریا جوامع ساحلی را تغییر خواهد داد

بزرگترین عامل افزایش سطح آب دریاها ذوب شدن یخ در قطب شمال است که بر اساس گزارش کارت گزارش قطب شمال در سال ۲۰۲۱ توسط NOAA، دو برابر سریعتر از سایر نقاط جهان گرم می شود. به گفته کارشناسان، افزایش سطح دریا به میزان ۶ اینچ تا یک فوت از زمان انقلاب صنعتی ممکن است افزایش کوچکی به نظر برسد، اما به گفته کارشناسان، زیرساخت های حیاتی در نزدیکی اقیانوس ها برای مقاومت در برابر اینچ آب اضافه ساخته نشده است. به گفته دائوریول، میلیون ها نفر از مردمی که در خطوط ساحلی در سراسر جهان زندگی می کنند، از جمله کسانی که در شهرهای بزرگ مانند نیویورک، لس آنجلس و سانفرانسیسکو زندگی می کنند، به دلیل افزایش سطح دریا آواره خواهند شد.

همفیل گفت: اسیدی شدن اقیانوس، زمانی اتفاق می‌افتد که سطح pH آب در نتیجه دی اکسید کربن در جو کاهش می‌یابد، مستقیماً ناشی از گرم شدن دما نیست، بلکه ناشی از انتشار بیش از حد دی اکسید کربن است. او گفت: "نکته نگران کننده در مورد آن این است که صدف ها از پلانکتون های میکروسکوپی گرفته تا صدف ها و خرچنگ ها و صخره های مرجانی خود از کربنات کلسیم برای ساختن پوسته های خود استفاده می کنند." و همانطور که اقیانوس اسیدی می شود، ایجاد پوسته ها دشوارتر می شود. اکورزل گفت اسیدی شدن اقیانوس ها، به جای سفید شدن مرجان ها، احتمالاً مقصر نابودی صخره های مرجانی خواهد بود.