نقش بازی‌های آزاد و فعالیت‌های غیر ساختاری بر سلامت کودکان
تهران (پانا) - محققان دریافتند که کودکان در زمان شیوع بیماری همه‌گیر، کمتر ورزش می‌کنند و بیشتر می‌نشینند.
به‌گزارش ایسنا، به نقل از مدیکال‌اکسپرس، مجموعه الگوهای دوران کودکی، می‌توانند تاثیر عمیقی بر زندگی افراد در بزرگسالی داشته باشند و عادات ورزشی از این قاعده، مستثنا نیستند. با توجه به روند ۲۰ ساله خطر افزایش وزن و چاقی در کودکان امریکایی، نگرانی درباره اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت این مورد بر سلامتی در سطح جمعیتی وجود دارد.
یافته‌های اخیر محققان دانشگاه یواس‌سی (USC) در لس‌آنجلس کالیفرنیا نشان داده است که بررسی‌های تجربی درباره فعالیت بدنی کودکان در زمان شیوع بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ نشان می‌دهد که اثرات شیوع این بیماری، می‌تواند مشکل را تشدید کند.
والدین در این بررسی، گزارش کردند که کودکان در ماه‌های آوریل و مه، نسبت به ماه فوریه از لحاظ جسمی تحرک کمتری داشتند. نکته مهم این بود که کودکان بزرگتر تمایل کمتری برای انجام فعالیت‌های ورزشی نسبت به کوچکترها داشتند و ماه‌های اول خانه‌نشینی کرونایی این مورد را بدتر کرده بود.
ژنیو دونتون، محقق ارشد این بررسی گفت: این نگرانی بزرگی است که کودکان با بزرگترشدن، فعالیت جسمی کمتری داشته باشند و بیماری همه‌گیر ممکن است، روند این کاهش را سریع‌تر کند.
محققان افزودند: اگر روال کاهش فعالیت‌های ورزشی و نشستن، پایدارتر از بیماری همه‌گیر باشد، تاثیرات آن بر سلامتی کودکان بسیار خطرناک خواهد بود. در کوتاه‌مدت، باعث کاهش سلامت روان، کاهش توجه و افزایش اختلال خواب خواهد شد و عواقب طولانی‌مدت آن نیز ممکن است منجر به چاقی کودکان، افزایش خطر ابتلا به سندروم متابولیک و دیابت نوع دو شود.
دانتون تاکید کرد: اگر بیماری همه‌گیر، باعث تغییر در مسیرهای فعالیت بدنی کودکان شود، تغییر آن دشوار خواهد شد و پیشگیری از آن، بسیار آسان‌تر از تلاش برای درمان در آینده است.
کاهش شدید ورزش در میان نوجوانان
این بررسی، فعالیت بدنی و رفتارهای کم‌تحرک در ۲۱۱ کودک بین پنج تا ۱۳ سال را موردبررسی قرارداد. شرکت‌کنندگان از ۳۵ ایالت و منطقه کشور کلمبیا بودند.
والدین و سرپرستان قانونی، در ماه‌های آوریل و مه، در نظرسنجی آنلاین شرکت کردند و محققان در میان سوالات، درباره تغییرات زمان ورزش و زمان نشستن در مقایسه با ماه فوریه (قبل از خانه‌نشینی کرونایی) نظرسنجی کردند.
۵۴ درصد از والدین کودکان ۵تا ۸ساله بر این باور بودند که کودک آنان، قبل از خانه‌نشینی کرونایی و اوایل آن فعالیت بسیار کمتری داشته است و ۶۶ درصد از والدین کودکان ۹ تا ۱۳ ساله نیز همین نظر را داشتند. حدود ۶۴ درصد والدین کودکان خردسال گزارش کردند که فرزندان آنان تا حدودی یا خیلی بیشتر از قبل می‌نشینند و این نظر برای والدینی که کودکان آنان بزرگتر بودند، ۸۲ درصد بود.
دانتون گفت: بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ ممکن است باعث کاهش فعالیت‌های بدنی مرتبط با سن شود. البته ممکن است همه گروه‌ها به‌طور مساوی تحت تاثیر قرار نگیرند.
برخی یافته‌ها نشان می‌دهد، کودکان در خانوارهای کم‌درآمد یا اقلیت‌های قومی یا نژادی ممکن است در معرض خطر کمتر عدم فعالیت ورزشی در هنگام شیوع بیماری باشند.
با توجه به مکانی که کودک، فعالیت بدنی در آنجا انجام می‌دهد، والدین گزارش کردند که افزایش قابل‌توجهی نسبت به ورزش کودکان در خانه، پارکینگ و پیاده‌روها یا محله‌های نزدیک آنان مشاهده‌شده است و حدود یک‌سوم کودکان از خدمات شرکت در کلاس‌های فعالیت بدنی استفاده کردند.
این نتایج ممکن است برای کودکان در خانواده‌هایی که مکانی در خانه و یا اطراف ندارند و یا در مناطق پرجمعیت و با حجم بالای ترافیک زندگی می‌کنند، مشکلاتی مرتبط با مسائل ایمنی دارند و یا به خانواده‌هایی که توانایی پرداخت سرویس اینترنت یا دستگاه‌های ارتباطی موردنیاز را ندارند، آسیب برساند.
این تاثیرات ثانویه بر رفتارهای سلامتی انعکاس ناهماهنگی‌هایی است که با بیماری کووید-۱۹ (مکانی که گروه‌های آسیب‌پذیر اجتماعی و اقتصادی به‌طور نامتناسبی در معرض آلودگی و مرگ‌ومیر بیشتر هستند) مشاهده می‌شود.
فعالیت کودکان در همه‌گیری بیماری کووید- ۱۹
بر اساس گزارش والدین، بهترین حالت ورزش کودکان در قبل از نظرسنجی آوریل یا مه، انجام بازی آزاد و فعالیت‌های غیرساختاری بود که در ۹۰ درصد از کودکان مشاهده شد. همچنین ۵۵ درصد کودکان نیز فعالیت پیاده‌روی داشتند. این یافته‌ها ممکن است برخی از احتمالات برای کاهش نگران‌کننده فعالیت بدنی را فراهم کند.
با فعالیت پیاده‌روی، والدین می‌توانند زمان صرف‌شده با کودکان را به سمت پیاده‌روی و انجام ورزش‌های غیرمعمول، پیش ببرند. دانتون گفت: فعالیت‌های مبتنی بر خانواده ممکن است فرصتی باورنکردنی باشد.
با توجه به نقش مهم بازی‌های آزاد و فعالیت‌های غیر ساختاری برای کودکان، محققان پیشنهاد می‌کنند که والدین راهی برای تشویق بیشتر این رفتار پیدا کنند.
در مواردی که فضاهای عمومی مانند پارک‌ها محدودیت تعطیلی کرونایی ندارند، فرد بزرگسال می‌تواند گروه‌های کوچکتری از کودکان را بیرون برده و در آنجا فرصتی برای دویدن و بازی کردن باهم و البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله فیزیکی فراهم کند.
یکی از مهمترین نتایج این بررسی، این است که کودکان زمانی که در کنار کودکان دیگر هستند، از نظر جسمی تحرک بیشتری دارند. فعالیت‌های بسیاری وجود دارد که کودکان می‌توانند با رعایت فاصله فیزیکی انجام دهند.
ارسال دیدگاه