مهندسی، هنر خلق دانش پیشرفت و مسئولیت پایدار

مهندسی فراتر از دانش و فن، هنر خلق تمدن، پلی میان اندیشه و واقعیت که با محاسبه‌ای دقیق و بینشی ژرف رؤیاها را به سازه‌هایی استوار بدل می‌کند و از بناهای کهن که روح تاریخ را در دل خویش حفظ کرده‌اند تا فناوری‌های نوینی که افق‌های تازه‌ای از زیست انسانی را ترسیم می‌کنند و همگی نشان از اندیشه و دست‌های توانمند مهندسانی دارند که در گذر تاریخ چراغ علم و نوآوری را روشن نگه داشته‌اند.

اما در کنار این عظمت علمی جایگاه حقوقی مهندس در جامعه نقشی تعیین‌کننده در مسیر توسعه پایدار دارد و در ایران، مهندسان نه‌تنها سازندگان شهرها و زیرساخت‌ها، بلکه پاسداران ایمنی، عدالت اجتماعی و منافع عمومی نیز هستند.

قوانین و مقررات ملی، مسئولیت آنان را در حفظ استانداردهای فنی، کیفیت اجرا و نظارت بر ایمنی بناها و تأسیسات مشخص کرده است همچنین نظام مهندسی ساختمان، قانون حمایت از حقوق مهندسان و آیین‌نامه‌های اجرایی، چارچوبی را ترسیم کرده‌اند که در آن مهندسان به‌عنوان متخصصانی متعهد، مسئولیت حفظ جان، مال و رفاه مردم را بر عهده دارند.

اما مهندس تنها یک تعهد حقوقی نیست بلکه پیمانی اخلاقی با جامعه است و مهندس، امانت‌دار اعتمادی است که به دستان او سپرده شده است لذا او با دانشی که آموخته و ابزاری که در اختیار دارد، نه‌فقط شهرها، بلکه آینده را می‌سازد و هر محاسبه‌ای که انجام می‌دهد هر خطی که ترسیم می‌کند و هر پروژه‌ای که اجرا می‌شود، تأثیری عمیق و ماندگار بر زندگی انسان‌ها خواهد داشت.

در کشوری که تمدن آن بر پایه مهندسی خلاقانه و دانش نخبگانش استوار بوده از قنات‌های هوشمندانه گرفته تا گنبدهای سربرافراشته در معماری، مهندسان امروز میراث‌داران آن شکوه دیرینه‌اند و آنان نه‌تنها باید پایبند به اصول علمی و فنی باشند بلکه با درک مسئولیت اجتماعی خود گام در راه توسعه‌ای پایدار، ایمن و هوشمندانه بردارند.

روز مهندس، نه‌فقط روز تقدیر از یک حرفه بلکه تجلی اراده‌ای است که با اندیشه‌ای خلاق و علمی دقیق جهانی بهتر را رقم می‌زند و برای مهندسانی که در سکوت اما با صلابت بناهایی برای آیندگان برپا می‌کنند.

این روز، تنها یک تاریخ در تقویم نیست بلکه نشانی از تعهدی ابدی به پیشرفت، امنیت و آبادانی این سرزمین است.