سیزده بدر به رنگ عشق و معنویت

چه لحظات ناب و رنگارنگی ، چه شور ونشاط و هیاهویی بود ، هر چه که به ساعت افطار نزدیکتر می‌شدیم این شور نشاط و هیاهو بیشتر و بیشتر می‌شد . پدر بزرگم می گفت: بعد حدود سی سال این اولین سیزده بدر در ماه رمضان است که حتی سرمای هوا هم نتوانسته گرمی دل خانواده و دور همی آنها را بر هم بزند. سیزده بدر امسال برای من که خیلی زیبا و متفاوت بود. ساعت حدود پنج به بوستان رسیدیم ، مردم زیادی به آنجا امده بودند، امسال سیزده بدر، شهدای گمنام پارک نیلوفر آبی‌ میزبانان آنها بودند. به راستی که میزبانی آنها بی نظیر بود؛ چیزی برای میهمانانشان کم نگذاشته بودند؛ از بساط چای قند پهلو گرفته تا جشن سرور و شادی، مردم کم کم به تعدادشان افزوده می شد؛ ساک و زنبیل و زیرانداز در دست دنبال فضایی بودند تا هر چه زودتر سفره افطاریشان را پهن کنند؛ هر چه به لحظه معنوی افطار نزدیک تر می‌شدیم بساط معنویت هم گسترده تر می شد, یکی کنار مزار شهدا قرآن تلاوت می کرد و یکی پای سجاده ذکر می گفت, یکی تسبیح به دست بود و زیر لب زمزمه‌هایی می کرد؛ بچه ها با چنان ذوقی بازی می‌کردند که گویا آنها نیز برایشان این تجربه مثل من زیبا ترین تجربه زندگیشان بود. گفتیم و خندیدیم و افطاری خوردیم و در دل طبیعت عبادت کردیم و در نهایت سبزه گره زدیم به رسم هر ساله و اینبار به یاد شهدا تا شاید آنها پیش خداوند شفیع شوند برای باز گشایی گره های زندگیمان؛ انشاالله

خبرنگار: محمد میثم کبیری