پیشکسوت امورتربیتی منطقه۱۱: درخشش جوانان مؤمن درعرصه های مختلف ثمره عشق مربی تربیتی است

ابراهیم واثق وطنی متولد ۱۳۳۷،بازنشسته امورتربیتی مدارس است که در حال حاضر در دبیرستان غیردولتی شیخ مفید منطقه۱۱، در حوزه پرورشی مشغول به فعالیت است.به مناسبت هفته بزرگداشت امور تربیتی گفتگویی صمیمانه با وی داشتیم.
واثق در گفتگو با پانا گفت: از سال ۶۱ وارد آموزش و پرورش شدم. قبل از آن پاسدار کمیته انقلاب اسلامی بودم. زمانی بود که منافقین از هر حربه ای برای منحرف کردن اعتقادات جوانان و نوجوانان استفاده می کردند و حتی به مدارس و دانشگاه ها نفوذ کرده بودند. با توجه به این شرایط تصمیم گرفتم وارد عرصه امورتربیتی مدارس شوم. نهادی که کمتر از دوسال از تاسیس آن توسط شهیدان رجایی و باهنر می گذشت.

وی افزود: در ابتدای خدمت درمنطقه ۱۷ تهران بودم.در مدرسه ولایت فقیه مشغول به کار شدم.سال ۶۴ به اصرار مدیر وقت منطقه، دراداره مسئول مقطع پرورشی منطقه ۱۷ شدم ولی چون کار اداری با روحیاتم سازگار نبود،عصرها ساعت ۳ تا ۶ به صورت داوطلبانه و بدون هرگونه حقوق اضافه به مدرسه ۲۲ بهمن می رفتم و مشغول فعالیت پرورشی بودم.تا اینکه بعد از چندماه دوباره به صورت رسمی به مدرسه برگشتم. همان ایام بود که مدرسه شاهد وارثان حسین علیه السلام در منطقه تاسیس شد و از آنجا که مدتی از سالهای ابتدایی جنگ در عملیات های فتح المبین و آزادسازی خرمشهر حضور داشتم و بسیاری از همکارانم در عملیات های مختلف شهید شدند، به عشق خدمت به فرزندان شهدا به مدرسه شاهد رفتم.شهیدان فرهنگی عباس طبایی،حسن باجلان،حسن عزیزی، محمدتقی رجبی ودانش آموزشهیدم (شهید دوستام) به درجه شهادت رسیدند و در قطعه ۵۳ بهشت زهرا مدفون هستند.ب ه عشق زنده نگه داشتن یاد و نام این شهیدان،بخشی از قطعه ۵۳ را بعنوان یادبود این شهدا در مدرسه درست کرده بودم تا یاد و خاطره این عزیزان همیشه زنده بماند.

واثق از خاطرات دوران خدمتش در مدرسه سخن گفت:‌بسیاری از ایام تا ۱۱ شب در مدرسه بودم تا فضای شادابی برای مدرسه مهیا کنم.مثلا در ایام حج ماکت کعبه درست میکردم و به صورت نمادین با دانش آموزان اعمال حج را انجام می دادیم و یا برای آشنایی دانش آموزان با اهل بیت، در مدرسه خیمه ولایت درست میکردم بالای خیمه سبز بود و پایین خیمه سفید بود به نشان اینکه اهل بیت پاک و مطهر هستند.در این خیمه باز بود چون همه انسان ها باید راه درست را از اهل بیت بیاموزند و روی خیمه پرده ای بود چون اهل بیت حریم خاصی دارند که باید حرمت آنها رعایت شود.

واثق، معلم بازنشسته پرورشی گفت: علاقه زیادی به تئاتر داشتم.با گریم پیرمردی ۷۰ ساله به نام بابا شادی، در ایام الله دهه فجر جنگ شادی برگزار می کردم. باباشادی ازجنایات رژیم پهلوی برای دانش آموزان می گفت و ارزشهای انقلاب و دفاع مقدس را به دانش آموزان انتقال می داد. حتی با هزینه خود و جمعی از خیرین برای دانش آموزان مسابقه برگزار می کرد و جایزه به دانش آموزان می داد. یکسال از منطقه ۱۱ برای اجرای تئاتر( تئاتری به نام تربیت) برای معلمان نمونه منطقه ۱۱ دعوت شدم و بعد از آن برای ادامه خدمت در مدرسه شاهد کمیل منطقه ۱۱ دعوت به همکاری شد و تا پایان خدمت رسمی مدت ۲۴ سال در مدرسه شاهد کمیل منطقه۱۱ اشتغال داشتم.در مدرسه شاهد هر هفته دانش آموزان را با لباس متحدالشکل بسیج به نماز جمعه می بردیم و به پاس این خدمت از جانب اداره کل به همراه همسرم به سفر سوریه مشرف شدیم. همسرم طی سال های خدمت بسیار همراه من بودند و من همیشه قدردان ایشان هستم.ایامی برای اردوهای دانش آموزان و فرهنگیان یک ماه تا دو ماه مسئول اجرایی اردوگاه بودم و همسرم با سه فرزند به تنهایی سپری می کرد.

او درباره بهترین خاطره دوران خدمتش گفت: یکی از زیباترین خاطرات دوران خدمتم این است که روزی به مدرسه رفتم و دیدم اولیای دونفر از دانش آموزان در دفتر مدیر مدرسه هستند تا پرونده اخراج دانش آموزانشان را دریافت کنند. من همیشه بعنوان مربی پرورشی تلاش کردم اثرگذاری بسیاری در مدرسه داشته باشم. از این رو با مدیر مدرسه صحبت کردم و از ایشان خواستم یک هفته به من مهلت دهند تا رفع مشکل کنم. این دو دانش آموز۴ مشکل عمده داشتند.اول اینکه در سرویس سر جای نشستن با هم دعوا می کردند و من از راننده سرویس خواستم یه روز در میان جای این دو نفرعوض شود و هر روز یکی از آنها جلوی ماشین بنشیند.دوم در خصوص ضعف درسی دانش آموزان از آنجا که اولیای یکی از این دانش آموزان وضع مالی خوبی داشت با کمک ایشان حق الزحمه ای به معلمان دادم و از معلمان خواستم که به صورت خصوصی برایشان تدریس داشته باشند و پیشرفت چشمگیری در دروس پیدا کردند.سومین مشکل این بود که یکی از بچه ها برای ناهار نان اضافه با خود می آورد که این باعث دعوا بین آنها می شد و بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم که غذای مدرسه برای همه بچه ها جوابگو نیست از این رو ترتیبی اتخاذ شد که برای ناهار در کنار غدای همه بچه ها نان هم باشد. مهم ترین مشکل،این بود که یکی از این بچه ها غذای زیادی می خورد و من پیشنهاد دادم که این بچه یک آزمایش بدهد و بعد آزمایش متوجه شدیم که پرخوری و ولع خوردن دانش آموز به خاطر دیابت نهفته است که باعث شد به موقع کنترل شود. با این تدبیر هم مشکلات این دو دانش آموز حل شد و هم از اخراج این بچه ها صرف نظر شد.

وی افزود: هدفم از بیان این خاطره این است که یک مربی تربیتی باید دلسوزانه و با عشق نسبت به رفع مشکلات دانش آموزان همت داشته باشد. یک مربی تربیتی باید از مسائل و مشکلات همه دانش آموزان مطلع باشد و بتواند در همه عرصه ها سررشته داشته باشد تا بتواند در دل و جان دانش آموز نفوذ کند.مربی تربیتی باید با علاقه وارد این عرصه شود.حرف اول در کار پرورشی عشق است، دل است و بعد مسائل مادی. اگر عشق باشد مسائل مادی به برکت خدمت خالصانه وارد زندگی خواهد شد.حوزه پرورشی جای کم کاری نیست.اگر کسی صرفا به خاطردریافت حقوق وارد عرصه امورتربیتی شود مسئولیت سنگینی در قبال دانش آموزان و جامعه خواهد داشت.افتخار من بعنوان یک مربی پرورشی بعد از ۴۰ سال خدمت ، آن است که با عشق کار میکنم و بسیاری از شاگردانم هم اکنون در پست های مهم اجرایی و فرهنگی کشوری مشغول خدمت هستند.

واثق گفت: بعنوان آخرین توصیه به همه مربیان پرورشی باید عرض کنم که مربیان پرورشی مدارس باید جلسات تعاملی در مدارس برگزار کنند و از تجربیات یکدیگر استفاده کنند و مسئولین آموزش و پرورش از اساتید مجرب در توانمندسازی مربیان پرورشی استفاده کنند.همچنین مدیرانی برای مدارس انتخاب شوند که با فنون پرورشی آشنا باشند. مدیر مدرسه باید روحیه کار پرورشی داشته باشد.