بکش و خوشگلم کن هم قدمت دارد!

خطر در جراحی ها جایی رخ می‌دهد که به بهانه زیبا تر شدن، سلامت خود را زیر پا می‌گذاریم؛ تغییر چهره و جان خود را فدای زیبایی کردن در تاریخ همچون فرهنگ همراه ماست. 

طبق آثار بدست آمده از زمان گذشته در موزه های مختلف می‌توان به تغییر چهره انسان پی برد.

یکی از این تغییرات را می‌توان در موزه ملی ایران مشاهده کرد.

اینجاست که تاریخ ما با تاریخ ژاپن تفاهم پیدا می‌کند. در تاریخ ژاپن با دختران اشرافی آشنا می شویم که برای رسیدن به حد نصاب زیبایی آن زمان که داشتن پاهای کوچک بود، از ابتدای تولد پاهای آن ها را با آب داغ شسته و انگشت ها را به سمت داخل برگردانده و فشرده می‌شدند و با پارچه ای محکم می‌بستند تا پا بیش از ١٠ سانتی متر رشد نکنند هر چند در بزرگسالی با انجام این کار دچار مشکل می‌شدند.

در تاریخ ما نیز از این روش برای رسیدن به حد نصاب زیبایی که داشتن صورت دراز و کشیده بود، استفاده می‌شد.

انسان ها صورت خود را پارچه محکم می‌بستند تا صورت های دراز و کشیده داشته باشند.

هر چند اکنون داشتن صورت دراز و کشیده نه تنها زیبایی به حساب نمی آید بلکه موجب دست زدن به عمل های جراحی می‌شود.