چگونه خدایی که نمی بینیم را درک کنیم؟
کرج (پانا)- گاهی در انبوه زندگی، وقتی چشمانمان را می‌بندیم و سکوت را می‌جوییم، این پرسش قدیمی زمزمه می‌شود: «چگونه خدایی را که نمی‌بینیم باور کنیم؟» شاید پاسخ در نگاه کردن نیست، بلکه در دیدنِ متفاوت است.
آیا تا به حال به طلوع خورشید پس از تاریک‌ترین شب‌ها دقت کرده‌اید؟ یا به نظم ریاضی‌وار برگ‌های یک درخت؟ اینها همه امضاهای نامرئی او هستند.خدا را نه با چشم سر، که با چشم دل می‌توان دید؛ در همان جایی که عظمت یک ذره، ما را به حیرت وا می‌دارد.
حقیقت این باشد: خدا آنقدر به ما نزدیک است که در هیاهوی زندگی او را در خودمان جستجو می‌کنیم. در همان لحظه‌ای که وجدانمان زمزمه می‌کند، وقتی دست نیاز به دعا بلند می‌کنیم، یا زمانی که بی‌منتظرانه، نور امید در دلمان روشن می‌شود.
خداوند را نه با چشمانت، بلکه با نور وجودت ببین. او در سکوتِ ستاره‌ها، در آواز پرندگان، در گرمای لبخند یک غریبه، و حتی در اشک‌هایت جاری است. فقط کافی است توقف کنی، احساس کنی، و باور داشته باشی که خدا همه جا است.
ارسال دیدگاه