چهره اثرگذاری سوادآموزی کشور:
رفتار آموزشی مناسب مهمترین گام تشویق برای شرکت در سوادآموزی است
کرج (پانا) - معاون بازنشسته سازمان نهضت سوادآموزی کشور گفت: سوادآموزی نیاز به عشق و علاقه دارد و اگر به عنوان یک شغل به آن نگاه شود شاید جالب نباشد.
عابدین بازگیر در گفت‌وگو با پانا با بیان وضعیت کنونی سوادآموزی کشور عنوان کرد: «سوادآموزی در وضع کنونی در یک مقطع حساس تاریخی قرار گرفته است. در اوایل انقلاب با هجوم تعداد زیاد بی‌سوادی روبه‌رو بودیم که در دهه اول و دوم تلاش شد تا از رشد بی‌سوادی جلوگیری شود و در دهه سوم، کاهش بی‌سوادی را داشتیم و در دهه چهارم شاهد تلفیق سوادآموزی با مهارت بودیم و در دهه پنجم که زمان کنونی است به سراغ باسواد کردن افراد ۱۰ تا ۴۹ ساله می‌رویم که ان‌شاءالله بتوانیم تا پایان برنامه هفتم، سوادآموزی افراد ۱۰ تا ۴۹ ساله را به سرانجام برسانیم.»
بازگیر افزود: «اکنون پس از ۵ دهه سوادآموزی، نیاز به یک تغییرات اساسی برای چشم‌انداز فعالیت‌ها داریم و طبق برنامه هفتم توسعه و پیشرفت باید اساسنامه سوادآموزی با اهداف و رویکردهای جدید تغییر کند.»
وی با بیان اینکه تعریف سنتی از سوادآموزی برای افکار عمومی و دنیا قابل پذیرش نیست و باید سوادآموزی طبق آموزش مهارت‌های عمومی شکل بگیرد، ادامه داد: «در دنیا آموزش بزرگسالان به عنوان یک رشته تخصصی است که بسیار مورد توجه است و تمام کشورها بر این آموزش تمرکز کرده‌اند ولی متاسفانه در کشور ایران برای آموزش بزرگسالان فقط بر خواندن و نوشتن تمرکز می‌شود در حالی که با توجه به تحولات جدید دنیا به‌خصوص در بحث فناوری هوش مصنوعی، سوادآموزی هم باید با تغییرات همراه باشد.»
چهره اثرگذار سوادآموزی کشور گفت: «در دوران کرونا متاسفانه به دلیل اینکه بسیاری از والدین، سواد فناوری نداشتند مشکلات بسیاری به وجود آمد و این موجب شد که دانش‌آموز به دنبال حاشیه برود و در نتیجه در کیفیت آموزشی بسیار تاثیرات نامطلوبی داشت. بنابراین باید در سازمان سوادآموزی، آموزش‌های مهارتی بزرگسالان شکل بگیرد؛ چرا که باید افراد از ۱۵ سال به بعد برای یک زندگی کارآمد و در ارتباط با شغل و دنیای پیرامون خود، مهارت‌های لازم را آموزش ببینند.»
بازگیر، رفتار آموزشی مناسب با نیازهای افراد را مهمترین گام تشویق برای شرکت در سوادآموزی دانست و عنوان کرد: «ویژگی آموزش بزرگسالان این است که باید هدف کوتاه‌مدت باشد یعنی مثل کودکان نباشد که بعد از چند سال تحصیل در مدرسه نتیجه را ببینند. به همین دلیل باید نیازسنجی شود و بر اساس نیاز افراد به آن‌ها مهارت‌های گوناگون آموزش داده شود؛ بنابراین مهمترین گام تشویق برای شرکت افراد در سوادآموزی در دنیا رفتار آموزشی مناسب با نیازهای افراد است زیرا اگر فقط کلاس‌ها برای خواندن و نوشتن باشد خیلی پذیرش نخواهد داشت.»
وی اضافه کرد: «البته اکنون یکی از چالش‌های مهم سوادآموزی این است که احساس نیاز نمی‌شود و افراد فکر می‌کنند اگر باسواد شوند حتما باید در یک مقام بالا شاغل شوند در حالی که در کشورهای دیگر زمانی که متوجه می‌شوند در زندگی‌شان سواد، کاربرد علمی دارد به سوی یادگیری می‌روند.»
بازگیر ادامه داد: «به عنوان مثال؛ بسیاری از افراد به دلیل نداشتن سواد مالی در زندان هستند یا افرادی به دلیل نداشتن سواد عاطفی در زندگی‌شان دچار اختلال و مشکل شده‌اند. بنابراین نیاز حتمی است تا سواد را در کشور، یک امر همگانی قرار دهیم یعنی یک سازمان وحدت‌یافته تشکیل دهیم و در آنجا هر آموزشی که لازم است ارائه شود.»
وی انگیزه را از عوامل مهم برای سوادآموزی بیان کرد و گفت: «طبق گفته روانشناسان، انگیزه چیزی است که آدم را از درون به رفتار وادار می‌کند. در بحث توسعه و بالندگی انسان‌ها انگیزه در کنار توانمندی و آموزش موجب پویایی فرد می‌شود؛ زیرا در شاخص‌های توسعه انسانی ۳ شاخص سطح یادگیری، سطح امید به زندگی و سطح اقتصادی قرار دارد که با نگاه خداوند بلندمرتبه، سطح یادگیری و آموزش پس از انقلاب بسیار رشد خوبی داشته است.»
بازگیر اظهار کرد: «سوادآموزی از نوع آموزش غیررسمی است ولی برخی کشورها مثل کشور ایران، سوادآموزی را خیلی رسمی کرده‌اند به‌طوری که سوادآموزان مانند دانش‌آموزان باید در طولانی‌مدت برای درس خواندن بروند ولی در اکثر کشورها به این صورت است که ۲ روز در هفته سواد یاد می‌گیرند و بقیه زمان را صَرف یادگیری مهارت‌های شغلی و زندگی می‌کنند. تجربه نشان داده که کشورهای دنیا ۳ برخورد با سوادآموزی داشته‌اند. به عنوان مثال؛ در آسیای شرقی به دلیل تعداد بالای بی‌سوادان، آموزش سوادآموزی را با مهارت‌های شغلی تلفیق کرده‌اند. یعنی به شکلی که افراد چند جلسه خواندن و نوشتن یاد می‌گیرند و چند جلسه هم مهارت‌های لازم را آموزش می‌بینند و در یک روستا همه افراد به یکدیگر متصل‌اند و یک کاری را آغاز می‌کنند و همه باهم به یک درآمدی می‌رسند.»
چهره اثرگذار سوادآموزی کشور با اشاره به طرح‌هایی که خودش در این زمینه ارائه کرده است، بیان کرد: «بنده حدود ۱۰۰ کتاب درسی، مجله و روزنامه در خصوص سوادآموزی و آموزش بزرگسالان نوشته‌ام و تنها کتابی که در کشور با نام «روش‌ها و فنون تدریس» در آموزش بزرگسالان نوشته بنده و یکی از همکارانم است که در مجامع دانشگاهی نیز وجود دارد.»
وی اظهار کرد: «کتاب‌ها و برنامه‌های راهبری دیگر که بنده طراحی کرده‌ام و یک‌سری کتاب‌ها به زبان انگلیسی نوشته شده‌اند که برای یونسکو نیز فرستاده شدند. چند طرح ویژه در خوزستان نیز راه‌اندازی کرده‌ام مانند باشگاه تلویزیونی و رادیویی که از خلاقیت‌های بنده بود که برنامه‌ها به صورت آموزشی برگزار می‌شد تا سوادآموزان بتوانند از آن بهره خوبی ببرند و طرح تلفیق سواد مهارت‌های زندگی است که تاکنون توانستیم مدال‌های جهانی را نیز کسب کنیم.»
بازگیر تاکید کرد: سوادآموزی نیاز به عشق و علاقه دارد و اگر به عنوان یک شغل به آن نگاه شود شاید جالب نباشد. بلکه با عشق به آن باید نگاه کرد؛ زیرا رفتار آموزشی مناسب با نیازهای‌افراد، مهمترین گام تشویق برای شرکت در سوادآموزی را ایجاد می‌کند.
دانش‌آموزخبرنگار: ملیکا بهروزی
ارسال دیدگاه