چرا پرداخت یارانه ۹۰۰هزار تومانی نشدنی است؟

روزنامه ایران نوشت: «بر اساس آمارهای ارائه شده هم‌اکنون حدود ۷۷ میلیون ایرانی از یارانه نقدی ماهانه بهره‌مندند؛ یارانه‌ای که در قانون هدفمندی یارانه‌ها پس از کش و قوس‌های فراوان برای هر نفر به ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان رسید. بدین ترتیب دولت از محل درآمدی که از افزایش قیمت حامل‌های انرژی مانند سوخت، برق و گاز به دست می‌آورد باید ماهانه ۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان و در سال ۴۲ هزار میلیارد تومان به حساب سرپرستان خانوار واریز کند.

در سالی که قانون هدفمندی یارانه‌ها از ماه‌های پایانی سال ۱۳۸۹ آغاز شد دولت با درآمد نفتی ۹۳ میلیارد دلاری رکورد تازه‌ای در کسب درآمدهای نفتی به دست آورد. در این سال قیمت هر بشکه نفت سبک ایران ۷۸ دلار و نفت سنگین ۷۶ دلار بود رقمی که در سال ۱۳۹۰ با افزایش چشمگیر به ترتیب ۱۰۸ و ۱۰۶ دلار رسید.

حال با عدد تازه‌ای که از سوی محمود احمدی‌نژاد رئیس دولت‌های نهم و دهم اعلام شده است. یعنی پرداخت یارانه ۹۰۰ هزار تومانی به ازای هر ایرانی اعدادی به دست می‌آید که با دخل و خرج واقعی کشور فاصله زیادی دارد. در صورتی که دولت (هر دولتی) بخواهد یارانه نقدی را به ۹۰۰ هزار تومان برساند یعنی ۱۹.۷ برابر کند باید ماهانه ۶۹.۳ هزار میلیارد تومان و در هر سال بیش از ۸۳۱ هزار میلیارد تومان یارانه نقدی بپردازد. این در حالی است که تنها ۵۰ درصد از درآمدهای قانون هدفمندی یارانه‌ها باید صرف پرداخت نقدی یارانه شود و ۵۰ درصد مابقی باید (۳۰ درصد کمک به تولید و ۲۰ درصد سهم دولت) میان بخش خصوصی و دولت تقسیم شود. بنابراین برای به دست آوردن چنین رقمی دولت مجبور است قیمت حامل‌های انرژی را بیش از ۲۰ برابر کند.

بدین ترتیب برای مثال بنزین هزار تومانی فعلی باید به ۲۰ هزار تومان افزایش یابد. با مقایسه عددی که تنها باید صرف پرداخت یارانه نقدی با شاخص‌های لایحه بودجه سال آینده امکان‌پذیر نبودن این پیشنهاد بیشتر مشخص می‌شود. در لایحه سال آینده ۶۵ هزار میلیارد تومان برای بودجه عمرانی پیش‌بینی شده است که اعتبار هر ماه یارانه نقدی (۶۹ هزار میلیارد تومان) بیش از این مبلغی است که در طول یک سال باید هزینه شود. همچنین اعتبار ۸۳۱ هزار میلیارد تومانی سالانه یارانه نقدی با یارانه ۹۰۰ هزار تومانی بیش از دو برابر کل بودجه عمومی دولت یعنی ۴۳۳ هزار میلیارد تومان خواهد بود.»