افزایش ۳۱ درصدی میزان مصارف آب در مهرماه

سال آبی جاری که از ابتدای مهر آغاز شده، اکنون نخستین ماه خود را پشت سر گذاشته و وارد ماه دوم شده است.

روزهای نخست سال آبی جاری پیش‌بینی‌شده بود که کشورمان با پدیده ال‌نینو مواجه شده و بارش‌های خوبی در انتظار حوضه‌های آبریز باشد. گزارش‌های منتشره از وضعیت بارش‌ها گرچه بهبود اندکی را نشان می‌داد، اما در مجموع راضی‌کننده نبود.

پیش‌بینی اخیر موسسه تحقیقات آب وزارت نیرو نیز نشان از آن داشت که هفته ابتدایی ماه دوم سال آبی نیز وضعیت بارش‌ها چندان مناسب نباشد.

این وضعیت در حالی است که بر اساس اعلام جدید سخنگوی صنعت آب، میزان خروجی آب از سدهای کشور برای مصارف مختلف با افزایش ۳۱ درصدی نسبت به مدت مشابه سال گذشته روبه‌رو شده است.

براین‌اساس، سال گذشته میزان خروجی آب از سدها یک میلیارد و ۲۹۰ میلیون مترمکعب بود، اما امسال این میزان به ۲ میلیارد و ۵۲۰ میلیون مترمکعب افزایش‌یافته است.

این شرایط در حالی است که کشورمان و بسیاری از کشورهای جهان با پدیده تغییرات اقلیمی درگیر شده‌اند.

بر اساس داده‌های سازمان جهانی هواشناسی (WMO) از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۹، تعداد رخدادهای حدی اقلیمی تحت‌تاثیر پدیده تغییر اقلیم پنج برابر افزایش‌یافته است و رخدادهای حدی اقلیمی از نظر زمان و مکان شدیدتر و غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر شده‌اند.

دراین‌بین شرایط برای ایران نیز چندان مساعد نیست و پدیده تغییر اقلیم در دهه‌های گذشته توانسته آثار نامطلوب فراوانی بر روی شاخص‌هایی همچون ذخایر منابع آب سطحی، تبخیر و تعرق، بارش‌ها و نیز دمای هوا در ایران داشته باشد.

گزارش اخیری که مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی منتشر کرده بیانگر آن است که تغییر اقلیم در ایران موجب تغییرات خسارت‌بار فراوانی در بخش‌های مختلف مانند کاهش زاد و ولد گونه‌های آبزی در مناطق ساحلی، کاهش قابلیت کشور در تولید محصولات غذایی، خشک‌شدن تالاب‌ها و حذف اکوسیستم‌های منطقه‌ای، تشدید پدیده ریزگردها، کاهش وسعت جنگل‌های کشور و کاهش ظرفیت تولید برق نیروگاه‌های برقابی را نیز در پی داشته است.

در مجموع در این گزارش توضیح داده شده است که تغییر اقلیم در سال‌های اخیر تاثیرات مهمی بر الگوهای آب‌وهوایی کشور و جهان داشته است و بر این اساس انتظار می‌رود در سال‌های آینده نیز تغییرات اقلیمی آثار جدی بر بخش‌های مختلف توسعه‌ای و زیربنایی کشور نظیر امنیت غذایی، سلامت و انرژی کشور داشته باشد.

با وجود این، بررسی محتوای اسناد آمایش سرزمین و متن لایحه برنامه هفتم توسعه نشان از عدم توجه به کلان روند تغییر اقلیم دارد و این در حالی است که در بند ۷ سیاست‌های کلی محیط‌زیست ابلاغی رهبر معظم انقلاب، به توسعه آینده‌نگرانه به‌عنوان یکی از الزامات مدیریت تغییرات اقلیمی در کشور اشاره شده است.

براین‌اساس، ضروری است برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران توسعه منطقه‌ای و آمایش سرزمین قبل از تدوین هر برنامه‌ای به آینده‌نگری‌های اقلیمی مناطق مختلف کشور توجه کنند. برای مثال، امنیت غذایی و کشاورزی از جمله بخش‌هایی است که به‌طور جدی متاثر از تغییر اقلیم خواهد بود و با توجه‌به تغییر پهنه‌های اقلیم کشاورزی کشور در آینده نه‌ چندان دور، دستگاه‌های ذی‌ربط لازم است با رویکرد آینده‌پژوهی مطالعات گسترده‌ای برای معرفی گونه‌های گیاهی و باغی جدید سازگار با تغییر اقلیم ارائه کنند.