مسئول انجمن‌های ادبی حافظ:
دانش‌آموزان بدون ادبیات نمی‌توانند به جامعه راه پیدا کنند
اصفهان (پانا) - مسئول انجمن‌های ادبی حافظ گفت: دانش‌آموزان باید بفهمند که تا ادبیات نباشد نمی‌توانند به جامعه راه پیدا کنند و تا ادبیات نباشد، نمی‌توانند حرف بزنند؛ چرا که با ادبیات می‌توانند مقاصد خود را بگویند.
مصطفی هادوی در گفت‌وگو با پانا گفت: «حافظ در سال ۷۲۶ در شیراز، چشم به جهان گشود و سال ۷۹۱ در همان دارالعلم (شیراز) فوت کرد و کنار گلگشت مصلا و آب رکن‌آباد به خاک سپرده شد.»
وی در پاسخ به این سوال که «چه شد که حافظ اینقدر محبوب قلوب شد؟» افزود: «به این دلیل حافظ در تمام دنیا دوست‌داشتنی شد که مسائلی را در قالب شعر مطرح کرد که زبان همه مردم دنیا بود. حافظ، تمام مکنون القلبی تمام مردم دنیا را در هر دوره از تاریخ بیان کرد. در غزل حافظ، کلماتی نظیر عشق، میخانه، می، میکده، ساقه، رِند و پیاله زیاد دیده می‌شود که هر کدام از این‌ها نماد هستند. صورت مجاز دارند یا رمز عارفانه هستند که حافظ ناچار بوده این رموز را در قالب شعر به عنوان وسیله بگیرد و به عنوان هدف، پیام‌های خودش را به ابناء روزگار برساند.»
هادوی بیان کرد: «دل، منبع اسرار الهی است و به همین دلیل می‌گوید «بی‌دلی در همه احوال خدا با او بود/ او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد» آنجا که حافظ جام می‌گوید، این جام منظور به اصطلاح ظرف نیست. جام، جام جهان‌نماست که جمشید در دست داشت و وقتی به این جام نگاه می‌کرد همه دنیا را در این جام می‌دید. «گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم/ گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد.»
وی تصریح کرد: «حافظ در تمام قلوب بشری، نفوذ داشته و به او شاعر آستانی، لسان الغیب و ترجمه البلاغه می‌گفتند و تمام محققین در مقابلش زانو به زمین زدند. گوته (فیلسوف آلمانی) در مقام حافظ می‌گوید «ای حافظ! سخن تو تا ابدیت بزرگ است؛ زیرا کلام من یارای بیان عظمت تو را ندارد.» حافظ آمده مسائل زمان خودش را هم مطرح کرده به ریا و ریاکاری اصطلاح تاخته است.»
مسئول انجمن‌های ادبی حافظ اظهار کرد :«حافظ، دیدگاه‌ها را وسیع کرده، جهان‌بینی او زیاد بوده و زمان هر دوره از تاریخ را گفته است. مخصوصا وقتی حافظ، رنگ عاشق مغول را می‌بیند و آنجا جنگ آشوب مغول را می‌بیند می‌گوید: یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور/ کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور/ گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید/ هیچ راهی نیست کآن را نیست پایان غم مخور.»
هادوی ادامه داد: «حافظ واقعا حافظ است و ما آنطور که حافظ بود، هنوز نتوانسته‌ایم بشناسیم و حتی فلاسفه هم نتوانسته‌اند. هر سال در ۲۰ مهر، بزرگداشت جهانی برای حافظ می‌گیرند و از گوشه و کنار دنیا به کنار آرامگاه حافظ می‌آیند. «بر سر تربت ما چون گذری همت خواه/ که زیارتگه رندان جهان خواهد شد» این نثر را به ظرافت و لطافت ادبیات و شیرینی ادبیات که گفتند، فارسی شِکر است. بدانند و بفهمند و در ذهنشان جا بیفتد که فارسی، زبان دری است و این سبک دری خیلی آرام و زیباست و به همین دلیل گفته‌اند دری است یا دربار پادشاهان صحبت میشده یا در زبان خراسان و این زبان دری است که حافظ، سعدی، مولانا و فردوسی را مشهور کرده است.»
وی افزود: «دانش‌آموزان را به ظرافت و لطافت ادبیات باید آشنا کنیم. بهترین راه ورود به ادبیات، شعر است و علتش این است که شعر، زبان کاملی است یعنی شاعر آنچه را که می‌گوید، زبان همه مردم است. حافظ همه چیز می‌دانسته و به تمام تاریخ بشری تسلط داشته و از گذشتگان هم می‌دانسته و زبان خودش را درک کرده و توانسته دیوان ۵۰۰ غزل بنویسد که ۲۶ رباعی و ۵۰۰ غزل و ۲ ساقی‌نامه دارد.»
هادوی تصریح کرد: «دانش‌آموزان باید بفهمند تا ادبیات نباشد نمی‌توانند به جامعه راه پیدا کنند و تا ادبیات نباشد نمی‌توانند حرف بزنند. با ادبیات می‌توانند مقاصد خود را بگویند.»
مسئول انجمن‌های ادبی حافظ خاطرنشان کرد: «وسعت ادبیات زیاد است و خدا را شکر این خانه ادبیات در بهترین جای شهر اصفهان تاسیس شد. ۹۰۰ سال، تاریخ شعر و ادب روی دیوارهای اینجا مشاهده می‌شود، دانش‌آموزان در این مکان حضور پیدا کنند تا آثار و مفاخری که داشتیم را ببینند و کم‌کم الهام بگیرند.»
ارسال دیدگاه