نامه یک خوزستانی به بستگان خود

دوستان و بستگان عزیزم سلام

بارها تماس گرفته و خیرخواهانه با اصرار از ما خواستید تا اهواز را ترک کنیم و ما را به شهرها و خانه های خودتان دعوت نموداید ولی وقتی پاسخ منفی ما روبرو می شوید بسیاری از شما از ما می خواهید که بگوئیم چه کمکی می توانید به ما بکنید.

ولی دوستان عزیزم، واقعیت این است هر چه فکر می کنم نمی توانم و وجدانمان قبول نمی کند سرزمینی که در خوشی ها ما را در آغوش خود گرفته بود در ناخوشی تنهایش بگذاریم.
کسی چه می داند شاید دست تقدیر بار دیگر بستن یک رخنه «با انگشت» در سیل بندی را سهم ما کنار گذاشته باشد ولی، ما با ترک خوزستان آنجا نباشیم تا انگشتمان را تا زمان رسیدن نیروهای کمکی در آن رخنه نگه داریم و خانواده، محله و شهرمان را با این عمل از مصیبتی نجات دهیم آن موقع (من و ما) به مردم خوزستانمان چه جوابی بدهیم، بگوییم جانمان را برداشتیه و شهرمان را به بهانه حفظ خودمان ترک کرده بودیم. نه این اصلا عادلانه نیست «ما» مانیم و خودمان را به خدا می سپاریم و مطمئنیم خدا ما را بس است و شما را برای کمک به ما بسیج خواهد نمود.
«ومن یتوکل، هو حسبه»
اما شما اگر می خواهید به ما کمک کنید به نظرم این کار را انجام دهید بهتر است.

اولا، به اخبار صد و سیما اعتماد و از انتشار شایعات و اخبار غیر رسمی قویا امتناع کنید. ما جانمان را بر سر این اعتماد و اعتقاد گذاشته ایم شما هم بر اساس همین این اطلاعات تصمیمگیری کنید مطمئن باشید اینطوری بهتر به ما و کشور کمک کرده اید.

ثانیا، پسندیه است به هر بهانه ایی به مسئولین حمله نکنید و عملکرد آنها را با اطلاعات محدودی که در اختیار دارید زیر سوال نبرید.
ما مردم در خطر خوزستان اطمینان داریم مسئولین معمولا بهترین تصمیمات را به دلیل اشراف به مسائل استان خواهند گرفت کما اینکه اگر تصمیمات درست آنها نبود، مطمئن باشید این سیل که در تاریخ کم نظیر است قادر بود همان روزهای اول تمام شهرهای پائین دست سدها را تا چند متر زیر آب ببرد.

ثالثا، تا مشکلی را دیدید و به نظرتان نامناسب بود بی محبا واحساساتی واکنش نشان ندهید (مثل برخوردی که بین استاندار جوان خوزستان با شهروندی پیش آمد)
مسئولین و مردم ما در این شرائط حساس با احساس آرامش بهتر می توانند برای حل مسائل تصمیم بگیرند.
ما نباید بلافاصله همه مصالح را کنار بگذاریم و احساسی با این نوع مسائل برخورد کنیم.
انتظار می رود همه عقلانه در هر موضوع وارد و اظهار نظر کنیم. مثلا در همین مسئله همه می دانیم که استاندار خوزستان چه فشاری کاری و روانی را تحمل می کند.
او مسئول کنترل و مدیریت یکی از بزرگترین سیل های تاریخ کشور است. در حالیکه اکثر مردم استان می دانند که ایشان در شرائط عادی هم، به دلیل حجم فعالیتهای کاری و نوع مدیریت خود حداکثر ۴ساعت استراحت می کردند. من مطمئنم بدلیل بحران سیل در یک ماه گذشته همین میزان استراحت را هم ندارند و دائما در تکاپو جلسات، بازدیدها و کنار مردم سیلزده حضور دارند.

برادران و خواهران عزیزم، مسئول بودن به معنای از جنس آهن بودن نیست، مسئولین هم انسانند و در اثر حجم فشار روانی و جسمانی فعالیتهای کاری مثل همین سیل عظیم رفلکسی غیر ارادی هم از آنها سر می زند که همه ما بخاطر مصالح بزرگتری که در جریان است با تمرکز بر خدماتی که تاکنون انجام و یا در حال انجام دارند باید برخورد مناسب را به بعد از سیل منتقل می کردیم و یا بار روشی خیرخواهانه تذکر دهیم. ولی بسیاری بدون این ملاحظات مطالب نامناسبی علیه ایشان منتشرکردند.
متاسفانه آنقدر که ما به مسئولین خودمان سختگیری می کنیم به دشمنانمان، نتانیاهو و ترامپ و سران عربستان که با ما سر جنگ دارند و ما را تحریم کرده اند و حتی از ارسال دارو برای بیماران و کودکان مان جلو گیری می کنند و در سیل اخیر نیز مانع رسیدن کمکهای بین المللی شده اند با چنین شدت عملی رفتار نمی کنیم.
از شما دوستان و بستگان عزیزم انتظار دارم در چنین شرائط حساسی با احساس مسئولیت و حس همدردی و همگرایی برای در امان نگهداشت مردم کشور عزیزمان ایران از آسیب با دقت و وسواس لازم اقداماتمان را بخوبی مدیریت کنیم تا سربلند از این امتحان بزرگ الهی خارج شویم و مانند جنگ تحمیلی یک رکورد دیگر در تاریخ بجای بگذاریم.

*رییس سازمان دانش آموزی خوزستان