مانی صیادپور*
دحوالارض منشائی برای سرشار شدن رحمت الهی
شنبه روز ۲۵ ذی‌القعده؛ روز دحوالارض، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید. در این روز، بخش‌هایی از کره زمین که سراسر از آب بود، شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی‌های امروزی درآمد. مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه شریف و بیت الله‌الحرام بود.
به همین دلیل هر کس که امروز را روزه گرفته باشد و امشب را به عبادت سپری کند ثواب صد سال عبادت برایش نوشته می شود.
گاهی نه فقط فرشتگان و مقربان درگاه حق، بلکه زمان و مکان هم می‌توانند مقدس باشند تا جایی که مورد تکریم و توجه آسمانیان و ساکنین زمین واقع شوند، بیست و پنجم ذی القعده «روز دحوالارض»، چنین روزی است.
چنان که به تعبیر عارف بزرگ سید بن طاوس: «همانا وقت‌های پذیرش را اسراری است که از آنِ خداست و جز به آیات و روایات شناخته نمی‌شوند.»
در واقع روز دحوالارض یکی از ساعات و روزهایی است که در باب عظمت و ارزش آن در آیات و روایات سخن‌ها گفته شده چرا که دحوالارض را به گسترش زمین از زیر کعبه تفسیر کرده اند.
بی‌تردید روزها و ساعاتی که ائمه اطهار علیهم السلام و بزرگان به تشریح اهمیت آن پرداخته‌اند، زمانی طلایی برای استجابت و آمین دعای بندگان است.
آیات و روایات بسیاری از این روز «دحواالارض» گفته شده به خصوص ائمه اطهار که در سخنانشان بسیار از آن یاد می کنند که می توان به یکی از روایات حضرت علی(ع) در این باب اشاره کرد که فرمودند:«نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ماه ذی القعده، روز دحوالارض بوده است و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صد ساله رسیده است؛
عبادت صد ساله‌ای که روز‌های آن را به روزه و شب‌های آن را به عبادت گذرانیده است. هر جماعتی که در این روز گِرد هم آیند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته‌های آنان برآورده شود و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می‌شود که ۹۹ درصد آن از آنِ کسانی است که روزش را به روزه و ذکر مشغول باشند و شبش را به احیا و عبادت صبح کنند.
پس بنا به فرموده مولای متقیان حضرت علی علیه السلام، این وعده‌گاه نورانی، وعده‌گاه استجابت و رحمتی بر بندگان است که هر لحظه و ساعتش برات بخشش و تقرب و نجات است.
دحوالارض حرمتی نزد مقربان درگاه احدیت دارد که نباید از نظر دور بماند چرا که حتی ملائک نیز بر جایگاه آن رشک می‌برند.
امام رضا(ع) نیز دراین باره می‌فرمایند: روز بیست و پنجم ذی القعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهیم خلیل (ع) و عیسی مسیح (ع) است و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است.
دحوالارض مأمنی برای سرشار شدن از رحمت الهی و فرصتی برای سیراب شدن از مغفرت پروردگار است که بر این اساس، دارای فضائل و آداب خاصی است که از نظر پرهیزکاران و مومنان درگاهش مد نظر قرار دارد.
امید است امشب و این ساعات طلیعه‌دار رحمتی گسترده بر تمام اهل زمین باشد و آمین گویی بر دعای دل منتظران ظهور، تا با فرجش، حال زمین و زمان به احسن الحال برسد.
دانش آموز خبرنگار*
ارسال دیدگاه