یک معلم محمودآبادی:
معلمی شغل نیست، عشق است
محمودآباد (پانا) - یک معلم اهل محمودآباد مازندران عنوان میکند معلمی شغل نیست، عشق است.معلم پایه اول بودن صبر، تحمل، حوصله، علاقه و پشتکار و صد در صد مادرانه برای دانشآموزان را میطلبد.
هفته معلم فرصتی است هرچند محدود که از معلمانی که آنان را ردپای رسالت خداوند در تار و پود تاریخ می دانند قدردانی کنیم که سالانه در سالروز شهادت معلم شهید، مرتضی مطهری این مراسم برگزار می شود. حلیمه مختاری ۵۱ ساله، معلم پایه اول ابتدایی علامه طباطبایی روستا گالشپل از توابع شهرستان محمودآباد است. در ادامه، گفت و گو با این معلم پرتلاش شهرستان محمودآباد را می خوانید.
معلمی شغل پرمسوولیتی است، چه شد که معلم شدید؟
زمانی که سال آخر دوره راهنمایی را گذراندم، برای ثبت نام دبیرستان منتظر بودم. پدر مهربانم که در قید حیات نیست به من گفت اجازه ادامه تحصیل نداری مگر در یک صورت که در آینده یک فرد مفید و باسواد برای جامعه باشی. با اینکه خودش سواد نداشت، اما همیشه می گفت فرزندانش باید یک فرد مفید باشند و به مردم کمک کنند. اینگونه شد که من رشته آموزش ابتدایی را انتخاب کردم. با ۲۵ سال سابقه کار در آموزش و پرورش همچنان عشق به معلمی دارم و عاشق شاگردانم هستم.
معلم دوره ابتدایی بودن چه تفاوتهایی با سایر مقاطع دارد ؟
معلم پایه اول بودن صبر، تحمل، حوصله، علاقه و پشتکار صد در صد مادرانه برای دانش آموزان را میخواهد که پا به پای معلم همراه و همگام باشند. خوشبینانه ترین حالت در کرونا این بود که مادران هم پا به پای ما آمدند و متوجه شدند آموزش و پرورش چه سختی هایی دارد و امیدوارم که کاری برای این گل های زیبا و پرشور کرده باشم.یکی از دلایلی که باعث شد من این پایه را با سختی هایی که دارد انتخاب کنم این است که وقتی دانش آموزان حتی نمیتوانند یک کلمه را بخوانند در ماه های دی و بهمن برایت کتاب می خوانند و به راحتی مینویسند. چه لذت، شور و هیجانی دارد. به خودم می بالم که معلم پایه اول هستم و دلم میخواهد تا پایان دوره کاری خود همین مقطع را تدریس کنم.
سابقه کاری و یا دستاوردهای پیشین خود را در زمینه های کاری توضیح دهید.
لیسانس آموزش ابتدایی دارم، ورودم به آموزش و پرورش از سال ۱۳۷۲ در پیش دبستانی شروع شد. به مدت ١٠ سال آموزگار پیش دبستانی بودم و در سال ۱۳۸۵ استخدام آموزش و پرورش شدم و رشته آموزش ابتدایی را قبول کردم. ١٠ سال است پایه اول را تدریس می کنم و با افتخار ۲۵ سال سابقه کار در آموزش و پرورش را دارم.
چه خاطره خوبی از دوران تدریس خود دارید ؟
یک پیشینه یا اتفاق خوبی که هرگز یادم نمی رود به عنوان یک خاطره خوب این است که سال ۱۳۸۹ در مدرسه آموزگار پایه دوم بودم که برای جشن روز معلم در کتابخانه عمومی شهرستان از من درخواست کردند که یک دانش آموز را برای جشن روز معلم آماده کنم و دانش آموز پایه دوم کلاس من سوگند شکری آن روز با لباس مازندرانی شعری زیبا سرود و به همه معلم های جهان، کشور و معلم های شهرستان محمودآباد که در آن مراسم شرکت کردند تقدیم کرد و اکنون که دانشجو و خبرنگار شهرستان شد به خودم می بالم و به آن افتخار میکنم و آرزو میکنم همیشه موفق باشد.
توصیه شما به معلمان جوان چیست؟
من کوچک تر از آن هستم که بخواهم به بقیه توصیه کنم، اما با توجه به تجربه ٢۵ ساله من حتما مطالعه کنند و برنامه ریزی درست داشته باشند و طرح درس داشته باشند و آماده باشند، توصیه من به معلمان جدید و پر تلاش در درجه اول این است که به شغل معلمی باید علاقه داشته باشند. معلمی شغل نیست، عشق است، تلاش ، همت ،صبر و تحمل داشته باشند و مطالعات و تحصیلات خود را ادامه دهند.
رمز موفقیت یک معلم را در چه میبینید؟
در درجه اول توکل به خدا و در درجه دوم پشتکار،تلاش، مطالعه و به روز بودن و اعتماد و اطمینان به خودت.
اگر کسی از شما تعریف میکند مغرور نشوید، از تجربیات باارزش معلمان باسابقه و برجسته استفاده کنید، این را بدانید پرسیدن عیب نیست، ندانستن عیب است، ندانسته ها را باید به دانسته ها تبدیل کنیم و به دنبال آن برویم و هیچ چیز گنگی برایمان وجود نداشته باشد.
خبرنگار: سوگند شکری
ارسال دیدگاه