یک نویسنده در گفت‌و‌گو با پانا:
نویسندگی، مهندسی واژه است
استعداد، احساس و آموزش، تمرین دو بال پرواز یک نویسنده در دنیای واژگان است
تهران (پانا) - در زندگی روزمره افراد زیادی هستند که پل ارتباطی ما با آنها از طریق زبان و واژگان است. این واژه‌ها هستند که در روابط درست یا نادرست ما حاکم هستند و می‌توانند ما را به عرش یا فرش برسانند. واژه، ابزار دست یک نویسنده است که با آن می‌تواند ساختار هنری را خلق کند و احساسات خواننده را بر‌انگیزد.
سید‌سپهر جمعهزاده؛ دانشجوی علاقه‌مند به نویسندگی است که این هنر را از دوران نوجوانی آغاز و تا به امروز ادامه داده است و این روزها در دانشگاه امام صادق(ع) الهیات می خواند. او علاقه و تمرین مداوم را مهم ترین عناصر موفقیت خود عنوان کرد و گفت: «از نوجوانی این علاقه در من شکل گرفت. در پایه هفتم دبیر ادبیات مدرسه با تشویق و نقد انشا‌های من، مرا با نقاط ضعف و قوتم آشنا کرد. در همان سال‌های دانش آموزی هم البته در مسابقات مختلف ادبی شرکت می کردم و در سطوح استانی و ملی حائز رتبه‌هایی نیز می‌شدم. این دلایل باعث شد تا جرقه نوشتن و نویسندگی در من ایجاد شود. بنابراین برای آموزش بیشتر به تهران آمدم و در کلاس‌های آموزش نویسندگی برای مطبوعات شرکت کردم. این تمرین ها ادامه داشت تا اینکه دو سال پیش با تأسیس ضمیمه نوجوانه روزنامه جام جم، توانستم به عنوان نویسنده و ستون نویس ثابت در کنار مؤسسان و بانیان این نشریه، فعالیت بیشتری در عرصه نویسندگی داشته باشم. در این مرحله تجربیات زیادی زیر نظر استاد حسین شکیب راد کسب کردم. تاکنون قریب به ۱۰۰ شماره از این نشریه به چاپ رسیده است که تقریبا در تمام آنها قلم زده ام. بعد از کسب تجربیات بیشتر، سعی کردم تا با کمک دوستانم در تحریریه و تشکیل دوره‌های نویسندگی تحت عنوان قلمرو برای نوجوانان، نویسنده‌های جدیدی را وارد تحریریه نشریه کنیم و امیدوار هستم که این روند ادامه دار باشد؛ چرا که آموزش نویسندگی به نوجوانان را گاهی بیشتر از خود نویسندگی دوست دارم.»
جمعهزاده خاطره‌نویسی را یکی از روش های خوب برای شروع نوشتن معرفی کرد و گفت: «نکته مهمی که از اساتیدم شنیده و در کلاس‌های خود به آن تأکید می‌کنم این است که بهترین روش برای شروع نوشتن، خاطره نویسی و سفر‌نامه نویسی است، چرا که با نوشتن، خاطرات روزمره و خاطرات سفر می‌توانند قلم خود را تقویت و به اصطلاح یخ قلم خود را بشکنند.»
وی با اشاره به فعالیت‌های خود در این عرصه تصریح کرد: «دوره اول کارگاه های نویسندگی‌ام پاییز و زمستان سال ۱۴۰۰ تشکیل شد و برگزیدگان آن به تحریریه نشریه نوجوانه روزنامه جام جم راه یافتند. دوره دوم آن، از اوایل فروردین سال جاری شکل گرفته است و به صورت مجازی و حضوری همچنان ادامه دارد. امیدوار هستم که دوره های بعدی نیز به زودی شکل بگیرند. شخصا معتقدم نوجوانی، سن انتخاب‌های بزرگ است. در این سن نوجوان می‌تواند دست به کار‌های بزرگ بزند و تصمیمات مهمی بگیرد. طبیعتا نویسندگی به عنوان یک هنر نیز از جمله این کار‌هاست که نوجوان با وجود علاقه‌اش در این عرصه با تلاش و ممارست می‌تواند آثار بزرگی از خود خلق کند. ثمره این تلاش البته در گرو دیدن آموزش‌های گوناگون و استمرار در تمرین است.»
وی با اشاره به اینکه لزوما هر نوشته ای یک اثر ادبی نیست، خاطر نشان کرد: «نمی‌توان هر متنی را که صرفا منشأ آن احساسات باشد، متن ادبی دانست چرا که یک متن ادبی تلفیقی از احساسات و چینش درست واژگان در کنار یکدیگر است. به همین دلیل می‌توان یک نویسنده را مهندس واژگان دانست که با چیدمان درست واژگان می‌تواند یک اثر هنری خلاقانه پدید آورد.»
این نویسنده وجود چند مهارت را عامل موفقیت در این عرصه خواند و گفت: «مطالعه ادبیات کلاسیک فارسی، مطالعه آثار ادبیات جهان، تمرین مستمر، آشنایی نسبی با آرایه‌های ادبی و دستور زبان، تقویت مهارت های بارش فکری و سوژه یابی از جمله مهارت‌هایی است که مسیر رسیدن به نویسنده شدن را کوتاه می‌کند. البته در رسیدن به موفقیت کامل، بازه زمانی وجود ندارد و انسان تا آخر عمر باید بیاموزد. اگر کسی جز این بیندیشد، باید به خود شک کند.»
دانش‌آموز خبر‌نگار: کوثر شهرباف
ارسال دیدگاه