نسترن خورشیدی*
عشق به خبرنگاری پایان ندارد
پا به عرصه خبرنگاری گذاشتن، یعنی گاه باید اشک بریزی برای آن خبر بد که می‌خواهی منتشر کنی و گاه با شوق و اشتیاق فراوان به دنبال آن خبر خوب می‌روی، خبرنگار یعنی با قلم جادویی که در دستان تو سحرآمیز می‌شود به سوی بی‌خبری‌ها بروی، به سوی جهل ها، نادانی ها و همه را از جهل آزاد کنی.
وقتی به ۱۷ مرداد نزدیک می‌شویم، به خاطر می‌آورم که چگونه بدون در نظر گرفتن جو هوا، ساعت، زمان و مکان به دنبال خبرهای تازه می‌رفتم،به یاد می‌آورم که هر خبر را با عشق فراوان نوشته و با منتشر شدن آن ذوق می‌کردم.
روزخبرنگار، یادآورنده تمام خاطرات خوشی است که با آنها زندگی می‌کنیم، به خاطر می‌آورم دوران آموزشم را؛ همیشه با شوق و ذوق فراوان پای کلاس می‌نشستم تا بتوانم خبرنگار خوبی باشم، با دقت نکات را یادداشت می‌کردم تا مبادا در یک خبر اشتباهی رخ دهد.
هم اکنون با تمام عشق خود به خبرنگاری می‌گویم من هم یک خبرنگار هستم.
ارسال دیدگاه