کمک با دستهای خالی

اعظم رضائیان، زن خیری است که شروع داستان زندگی خود را این چنین برای پانا شرح می‌دهد: «وقتی که متوجه مریضی قلبی خود شدم دکتر گفت احتیاج به عمل داری و آلودگی هوا برایت مضر است. باید از آلودگی هوا دور باشی، به همین دلیل محل زندگی خود را به ورامین منتقل کردم. تا از دود و دم تهران دور بمانم.»

او می گوید: زمانی که در ورامین زندگی کردم افراد بی بضاعت زیادی را مشاهده کردم که احتیاج به کمک داشتند. کم کم این افراد را از طریق دوستان و آشنایانم پیدا کردم و هر کس احتیاج به کمک داشت از طریق دوستانم به من معرفی می شد و من به اندازه بضاعتم کمکی به آنها می کردم. ادامه این مسیر به تنهایی امکان پذیر نبود. تصمیم به کمک گرفتن از نزدیکان و آشنایان گرفتم. این کمک ها را با دست خالی شروع کردم و در این راه خدا مرا بسیار یاری کرد.
وی در ادامه صحبت های خود می افزاید: پس از مدتی به کمک یکی از دوستانم به موسسه خیریه ای در تهران مراجعه کردم که پیشنهاد کار آفرینی را به من دادند و گفتند دستگاه های سبزی خورد کنی بخر و افراد نیازمند را بر سر کار بیاور که هم کار آفرینی کوچکی داشته باشی و هم بتوانی به افراد نیازمند کمکی برسانی.
رضاییان ادامه می دهد: با کمک همسرم دستگاه سبزی خورد کنی بزرگی تهیه کردم و بانوان را برای کمک به خرج زندگی خود به سر کار آوردم. علاوه بر کارآفرینی کمک های خود را نیز ادامه دادم.
وی درباره دریافت کمک های خود این گونه می گوید: گاها افراد برای کشتن مرغ یا خروس در مناسبت های مختلف به حساب ما پول واریز می کنند و ما گوشت این مرغ و خروس ها را بین افراد بر حسب نیاز تقسیم می‌کنیم و گاه پولی را برای خرید نان به ما می دهند و ما این پول را در قالب کوپن به افراد نیازمند می دهیم. گاهی هم افراد کمک های خود را در قالب پوشاک به ما می دهند و ما تمام این کمک ها را بر حسب نیاز هر خانوار تقسیم می کنیم.
وی در انتها عنوان می‌کند: تلاشم را می کنم که در حد توانم کمک های خود را بیفزایم و بتوانم کمک کوچکی برای هم وطنانم باشم و روز به روز به تعداد افراد بیشتری کمک کنم. همسرم در این راه به شدت من را همراهی کرد و قطعا این کار بدون کمک های همسرم امکان پذیر نبود.

لیلا علم خانی. خبرنگار دانش آموز منطقه۴