همدرد شویم با فرشته های زمینی به نام پرستار

آنگاه که دردمندی سلامت خود را بازیابد و دستی به نشان شکر به آسمان بلند شود، ملائک تو را می ستایند.
در طی این ماه های سخت و طاقت فرسا که بعضی ها همراه امید و آرزوهایشان با خداحافظ دردناکی این دنیا را ترک کردند و اغلبی که در سوگواری آنان نشستند، کسانی هم بودند که بی وقفه جان و روح و همه ی زندگیشان را در آغوش ویروسی منفور به نام کوید ۱۹ قرار دادند و با جان و دل برای بهبود حال بیماران تلاش کردند و همچنان تلاش می کنند.
پرستار فردی از میان انسان های فداکار است که از عصاره وجود خود به بیماران معجون عشق می دهد تا بتوانند فضای سنگین بیمارستان را تحمل کنند.
می توان همدرد شد با فرشته ای که بال هایش را پلی میان دو جهان سلامتی و بیماری قرار می دهد و با آرامش و امید حتی از خود و خانواده اش هم می گذرد تا به بیمارانش رسیدگی کند.
در فکر مغشوشم به کودکی می اندیشم که روزها، هفته ها یا شاید ماه ها از آغوش مادرش دور بوده و هست. کودکی که در حسرت لحظه ای کوتاه که نگاهش به نگاه مادرش گره بخورد، مانده است. آن نوزادی که صدای گریه هایش خبر از دلتنگی می دهد. دلتنگ مادری که برای مراقبت از خانواده اش و بقیه جان خود را به خطر انداخته است.
بیایید در خانه بمانیم...!
چه بسا پرستارانی که با وجود سختی های دشوار با ویروس کرونا مبارزه کردند و از میان آنها تعدادی هم آسمانی شدند.
در خانه بمانیم و شب یلدا را هم در کنار خانواده خویش بگذرانیم که امسال سال جشن و دور هم جمع شدن نیست، امسال اگر با کوتاهی های ما ویروسی به کودک یا پیری منتقل شود، یک عمر باید با عذاب وجدان زندگی کنیم.
بیایید با پرستارانی که از صبح تا شب لباس های مخصوص کرونا را بر تن دارند و حتی نوشیدن آب و خوردن غذا هم برایشان دشوار است، همدردی کنیم.
به فکر آنها و خود باشیم و با رعایت پروتکل های بهداشتی و رعایت فاصله گذاری اجتماعی از تعداد مبتلایان کاهش دهیم و مسئولیت و سختی های کادر درمان را کمتر کنیم.