تب شالیزار؛ بیماری شایع استان‌های شمالی
ساری (پانا) - تب شالیزار یک بیماری عفونی مشترک انسان و حیوان، از بیماریهای شایع استان‌های شمالی است.
لپتوسپیروز یا تب شالیزار یک بیماری عفونی مشترک بین انسان و حیوان است و در مناطقی که شغل غالب مردم کشاورزی یا ماهیگیری است دیده می شود و یکی از بیماریهای شایع استان های شمالی است.
علائم بیماری در انسان به این صورت است. علائمی شبیه سرماخوردگی، تب و لرز، سردرد، درد عضلانی، استفراغ و اسهال، درد شکم، قرمزی چشم و در مراحل شدیدتر یرقان و زردی و نارسایی کلیه نیز به آن افزوده شده و ممکن است بیمار به دیالیز احتیاج پیدا کند.
راه انتقال
عامل بیماری یک باکتری است که از طریق ادرار حیوانات آلوده مثل گاو و گوسفند و بعضی از جوندگان مانند موش وارد آبها و محیط اطراف می‌شود و اگر فردی با پای برهنه خصوصا زخمی وارد این آبها شود و یا دست خود را در این آبهای آلوده بشوید و یا در آن شنا کند عامل بیماری وارد بدن وی شده و پس از حدود یک هفته علائم بیماری ظاهر می‌شود. دست زدن به طناب آلوده حیوان و یا فضولات آن و همچنین تماس با علفهای آلوده نیز می‌تواند موجب انتقال بیماری شود.
راههای پیشگیری از بیماری تب شالیزار
۱-از شنا کردن در آبهایی که به سالم بودن آن مطمئن نیستید خودداری کنید.
۲-از راه رفتن با پای برهنه در آبهای رود خانه، چاله ها و گودالها خودداری کرده و در این آبها چیزی نشوئید.
۳-در محیط‌هایی که گاو و گوسفند نگهداری می‌شود و یا به منظور چرا کردن در آن وارد می‌شوند با پای برهنه وارد نشوید و به علفهای آن دست نزنید، در مواقع ضروری استفاده از دستکش الزامی است.
۴-وجود هر نوع زخم و یا خراش در دست و پا را جدی گرفته و از فروبردن آنها در آبهای آلوده و یا وارد شدن با آنها بدون محافظ در زمین های کشاورزی پرهیز کنید.
۵-در زمان درو کردن برنج معمولا درست و پای کشاورزان با ساقه های برنج زخمی می شود. در این موقع نباید دست و پای خود را توسط آبهای اطراف مزرعه و یا چاله های ایجاد شده شست و شو داد. زیرا این آبها ممکن است آلوده به ادرار جوندگان و حیواناتی که در آن حوالی قرار دارند باشد و باعث ابتلا به بیماری شود.
ارسال دیدگاه