توصیه های یک کارشناس مشاوره: در حضور کودکان در مورد اخبار تروریستی و جنگ صحبت نکنید

سلیمان شهبازی دانشجوی دکترای مشاوره و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با پانا ، دسترسى محدود به اخبار را یکی از راه های مقابله با صدمات روحی به کودکان در پی شنیدن و دیدن حوادث جنگ دانست و اظهار کرد: هنگامی که فرزندتان در اطراف این اخبار است، رسانه را خاموش کنید.

کودکان کوچک معمولا شانه به شانه شما تلویزیون تماشا می‌کنند. حتی اگر مشغول انجام کار دیگری باشند. اگر سن او برای آگاه شدن مناسب است و می‌خواهد یک خبر یا یک فیلم جنگی ببیند، آن را با هم تماشا کنید. او را تشویق کنید که سوال بپرسد و اگر جواب آن را نمی‌دانید، به او بگویید که فردا پیدا خواهید کرد. حتی اگر کودک خود را از دیدن تصاویر جنگ در رسانه‌ها منع می‌کنید، باز هم باید فضا را برای مکالمه باز بگذارید. فرار نکنید چون به هر حال او اخبار را می‌شنود.

مهربانی را تشویق کنید
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: با کودک خود درباره فعالیت داوطلبانه برای کمک به افراد آسیب‌دیده صحبت کنید. کودکان وقتی می‌بینند کاری وجود دارد که می‌توانند برای کمک به دیگران انجام دهند، احساس امنیت بیشتری می‌کنند.
حتی یک عمل کوچک مانند اهدای اسباب‌بازی به کودک فقیر نیز به کودک شما احساس مفید بودن می‌دهد. به فرزندان خود کمک کنید بفهمند که چگونه مهربانی و دلسوزی آن‌ها به جلوگیری از خشونت کمک می‌کند.

به افراد یاری‌رسان اشاره کنید
شهبازی، امدادگران و افراد یاری رسان را یک دیگر از راههای مقابله با صدمات روحی کودکان از شنیدن و دیدن اخبار جنگ بیان کرد و گفت: اگر چه اقدامات تروریستی یا جنگ وحشتناک است، اما همیشه می‌توانید افراد خوبی را پیدا کنید که در این شرایط برای کمک به دیگران تلاش می‌کنند.

به این اقدامات و مهربانی آن‌ها نسبت به فرزندانتان اشاره کنید تا همیشه به یاد داشته باشند که حتی اگر افراد بدی وجود دارند، افراد مهربان و دوست داشتنی‌تری نیز در این دنیا زندگی می‌کنند. می‌توانید از مبارزان، پزشکان و پرستاران نام ببرید.

آغوش را فراموش نکنید
این کارشناس مشاوره تصریح کرد: در صورت تمایل او را تشویق کنید که با عروسک مورد علاقه‌اش بخوابد و به او اطمینان بدهید هر زمانی که بیدار شود، شما در کنارش هستید. حمایت غیرکلامی، آغوش‌ها و بوسه‌های اضافی را فراموش نکنید.

در شرایط تنش سعی کنید همه چیز را مثل قبل نگه دارید
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه کودکان تقریبا کنترلی بر زندگی خود ندارند، گفت: آنان اگر ببینند که والدینشان نیز کنترل ندارند، وحشت‌زده می‌شوند. حتی اگر ​​غمگین هستید، باز هم باید زندگی را کنترل کنید.

مهم‌ترین نمود کنترل شما بر زندگی، حفظ برنامه روزانه خانواده است. از به تعویق انداختن وعده‌های غذایی و یا بیدار ماندن تا نیمه‌شب برای تماشای اخبار خودداری کنید. کودک را به پارک ببرید تا طبق معمول بازی کند. او را به موقع در رختخواب بگذارید و طبق روال همیشگی فعالیت کنید.

با مدرسه هماهنگ باشید
شهبازی همچنین، هماهنگی اطلاعات بین خانه و مدرسه را مهم دانست و اظهار کرد: والدین باید از فعالیت‌هایی که مدرسه برنامه‌ریزی کرده است، آگاه باشند. معلمان هم باید درباره شرایط کودک در خانه و در مورد هر گونه ترس، نگرانی یا سوال خاصی که کودک دارد، آگاهی داشته باشند.