همه اعضای بدن عسل بدیعی سالم بودند/شایعات درباره مرگ بدیعی ما را به شدت ناراحت کرد

به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا، شامگاه گذشته نخستین برنامه سینمایی «هفت» در سال 92 با اجرای محمود گبرلو با حضور رضا داوود نژاد روی آنتن شبکه سوم سیما رفت.

در ابتدای این برنامه رضا داودنژاد همسر خواهر عسل بدیعی بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره به چگونگی درگذشت این بازیگر گفت: به خاطر عملی که سال گذشته داشتم، من و همسرم نوروز را در خانه ماندیم. عسل هم به خاطر ما به سفر نرفت و با ما بود. او روز هفتم عید به همسرم پیشنهاد داد به دیدن سیاوش (یکی از بازیگران فیلم «بچه‌های بد») بروند. سیاوش که به مدت 11 سال بیمار است، با وجود بیماری بعد از درگذشت عسل برای مراسم یادبود او به مسجد آمد.

داودنژاد در ادامه به سردردهای عسل بدیعی اشاره کرد و گفت: چند روزی بود که او به همسرم غزل می گفت سردرد دارد. بالاخره این سردردهای آنقدر به او فشار آورد که یک روز به غزل زنگ زد و او هم خیلی زود به خانه عسل رفت. سردردها تا شب شدت بیشتری گرفت تا اینکه همسرم به من زنگ زد و من هم به خانه عسل رفتم. شرایط به نحوی بود که مجبور شدیم با اورژانس تماس بگیریم.

این بازیگر در بخش دیگری از سخنان خود به چگونگی مشکل تنفسی عسل بدیعی اشاره کرد و گفت: ما عسل را به بیمارستان بهمن رساندیم و خیلی زود او را به اتاق احیا بردند، اما اصلا متوجه نشدیم چه اتفاقی افتاد و هیچ کس هم توضیحی به ما نمی‌داد. فقط به ما گفتند دچار ایست تنفسی شده است. مدام ما را از اتاق بیرون می‌کردند و به جای توضیح دادن و آرام کردن می‌گفتند، داخل اتاق نرویم.

وی ادامه داد: از آنجایی که این اتفاق به خاطر مسمومیت برای من هم اتفاق افتاده بود، فکر کردم ممکن است به خاطر مسمومیت باشد. من به کسی نگفتم مشکل عسل مسمومیت دارویی است، گفتم شاید مسموم شده باشد. برخی از دوستان هم در این فاصله خودشان را به بیمارستان رساندند و در بیمارستان تنها چیزی که به ما می‌گفتند این بود که باید چهار میلیون تومان پول بدهید تا به بیمارستان لقمان منتقل شود. تکرار این مساله من را عصبانی کرد که همین جا به خاطر همین عصبانیت عذرخواهی می‌کنم.

این بازیگر در بخش دیگری از سخنان خود به انتقال عسل بدیعی به بیمارستان لقمان اشاره کرد و گفت: از بیمارستان بهمن به همه بیمارستان‌ها زنگ زدند و قرار شد عسل را به بخش آی سی یو بیمارستان لقمان منتقل کنند، اما از آنجا که آی سی یو بیمارستان لقمان جا نداشت، به بیمارستان کیان منتقل شد. آنجا به ما گفتند که ممکن است تشنج کرده باشد و سطح هوشیاری‌اش پایین آمده است.

وی اضافه کرد: پدر و مادر عسل مشهد بودند و من تلفنی به آقای بدیعی گفتم عسل دچار مسمومیت شده و چون در بخش زنان بستری است من نمی‌توانم تلفن را دست او بدهم. می‌خواستم آن‌ها خودشان را به تهران برسانند. از آنجایی که آقای بدیعی زمان بیماری من با بیمارستان تماس می‌گرفت و ممکن بود برای پیگیری حال عسل با بیمارستان تماس بگیرد، به مسئول بخش سپردم که اگر کسی تماس گرفت بگویید مشکل عسل مسمومیت دارویی است. از همان جا این مسمومیت دارویی پیچید و در رسانه‌ها هم منتشر شد.

این بازیگر در ادامه به آزمایش هایی که بر روی عسل بدیعی صورت گرفت اشاره کرد و افزود: در نهایت خون عسل را برای آزمایش به بیمارستان لقمان فرستادیم و دکتر همان جا گفت به احتمال زیاد آسیب مغزی دیده است. آقای بدیعی هم خودش را رساند و در نهایت هوشیاری پایین آمد و مرگ مغزی تایید شد. در این اتفاق دو روایت وجود دارد. یکی روایت علمی و پزشکی و دیگری روایت من و همسرم که از نزدیک شاهد ماجرا بودیم. در نهایت در این روزها اتفاقاتی که افتاد و حمایت مردم و مسئولان این داغ را برای خانواده و ما کمتر کرد.

رضا داودنژاد تصریح کرد: اهداء عضو عسل هم سبب شد کمی آرام شویم. او سال 76 به همراه تمام خانواده بدیعی اعضای بدن خود را اهدا کرده بودند. سال گذشته در جریان پیوند کبد من هم، عسل دوباره اعضای خود را اهدا کرد. با اینکه برای خانواده خیلی سخت بود در نهایت به این کار رضایت دادند و هفت عضو بدن او به بیماران نیازمند اهدا شد. در سایت اهدا عضو روزانه 300 نفر فرم اهداء اعضای را پر می‌کنند، اما بعد از درگذشت عسل بدیعی در سه روز این آمار به 16 هزار نفر افزایش پیدا کرد.

وی خاطر نشان کرد: تمامی اعضا بدن بدیعی سالم بوده است و اگر اعضای بدن او سالم نبود اصلا عمل پیوند انجام نمی‌شد.

این بازیگر در پایان سخنان خود پیام تشکر شاهرخ بدیعی پدر عسل بدیعی از مردم، مسئولان، عزت‌الله ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیما، احمد میرعلایی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی و پزشکان درباره بیماری خودش نیز گفت: سال تحویل در برنامه‌ای گفتم خوشی با ما غریبه شده است، اما امروز که 23 فروردین است فکر می‌کنم آن روز بسیار خوشبخت‌تر از الان بودم. یادم بماند که باید خدا را شکر کنم و به همین خاطر می‌گویم حالم خوب است.