افزایش سرعت بهبود زخم‌های عمیق سوختگی با پانسمان‌های نانویی
تهران (پانا) - پژوهشگران مرکز تحقیقاتی علوم دارویی پژوهشکده فناوری‌های نوین دارویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به نانوفرمولاسیونی دست یافتند که می‌توان به کمک آن زخم‌های عمیق پوستی ناشی از سوختگی را با سرعت بالایی درمان کرد و اثری از زخم باقی نماند.
به گزارش ایسنا، فرایند ترمیم زخم یک فرایند پیچیده زیستی چند مرحله‌ای است. در زخم‌های عمیق مانند آسیب‌های شدید پوستی و سوختگی‌های درجه دو و سه فرایند ترمیم بسیار کند است و به ندرت کامل می‌شود. این موضوع باعث می‌شود محل آسیب به صورت کامل از بین نرود.
در برخی موارد نیز عواملی مانند عفونت‌های شدید و خون‌رسانی ناکافی به محل زخم موجب تعویق فرایند ترمیم می‌شود. بر این اساس پژوهشگران مرکز تحقیقاتی علوم دارویی پژوهشکده فناوری‌های نوین دارویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نانو فرمولاسیونی عرضه کردند.
دکتر محمد رمضانی از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به نقش پانسمان‌ها در فرایند ترمیم زخم، گفت: هر چند هم‌اکنون استفاده از گاز برای پانسمان زخم‌ها بسیار رایج است اما استفاده از زخم‌بندهای نوین توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است بر این اساس در این طرح تحقیقاتی یک پانسمان نانوساختار حاوی دارو تولید شد.
وی اضافه کرد: استفاده از این پانسمان نانو ساختار علاوه بر اینکه رطوبت مورد نیاز برای ترمیم زخم را تأمین می‌کند، موجب می‌شود دارو به صورت آهسته در محل زخم آزاد شده و سرعت و کیفیت ترمیم زخم را بهبود ببخشد.
رمضانی ادامه داد: نتایج مثبت و امیدوارکننده که در مطالعات حیوانی حاصل شده است، نشان می‌دهد که نانوفرمولاسیون سنتز شده می‌تواند در بخش سوانح سوختگی و یا جهت درمان زخم‌های دیابتی برای بیماران کاربرد داشته باشد و کیفیت درمان این‌گونه بیماران را افزایش دهد.
این محقق با بیان اینکه هیدروژل‌ها ساختارهای سه‌بعدی پلیمری هستند که با جذب مایعات متورم می‌شوند، اظهار کرد: بنابراین هنگامی که از آنها به‌عنوان پانسمان استفاده می‌شود ترشحات زخم را جذب می‌کنند و همزمان رطوبت مورد نیاز زخم را نیز تأمین می‌کنند. این مواد به زخم نمی‌چسبند و زخم را در برابر عفونت‌های باکتریایی محافظت می‌کنند و موجب کاهش درد بیمار می‌شوند.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به خصوصیات هیدروژل‌های دکستران در خصوص مراحل سنتز و ارزیابی این نانوپانسمان گفت: هیدروژل‌های طبیعی دکستران خواص منحصربه‌فردی از قبیل زیست‌سازگاری، نرمی، انعطاف‌پذیری و آب‌دوستی دارند. در این پژوهش از این نوع هیدروژل‌ها به‌عنوان پایه پانسمان استفاده شده است.
وی خاطر نشان کرد: برای این منظور ابتدا حلالیت و پایداری کورکومین را با کپسوله کردن آن در نانومیسل‌های زیست سازگار PEG-PLA افزایش دادیم و سپس آن را درون هیدروژل دکستران بارگذاری کردیم. برای ارزیابی عملکرد نانوپانسمان سنتز شده از مدل حیوانی استفاده شد. بدین منظور زخم ایجاد و لایه‌های پوستی برداشته شد. سپس روند درمان با استفاده از هیدروژل خالی و هیدروژل حاوی نانومیسل‌های کورکومین آغاز شد و مطالعات مربوط به‌سرعت و کیفیت بهبود زخم در روزهای ۴، ۸ و ۱۵ بر روی زخم انجام گرفت.
وی با بیان اینکه نانومیسل‌ها از کورکومین در برابر تخریب محافظت کرده و موجب رهاسازی آهسته آن در محل زخم می‌شوند، افزود: کاهش التهاب، تسریع در سنتز کلاژن در محل زخم و در نهایت ترمیم کامل فولیکول‌های رشد مو در محل زخم از دیگر مزایای این پانسمان است.
این طرح از سوی دکتر محمد رمضانی، دکتر منا علی بلندی، دکتر خلیل آبنوس، دکتر سید محمد تقدیسی از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دکتر مرضیه محمدی دستیار تخصصی نانوتکنولوژی داروئی مرکز تحقیقات نانوفناوری و دانشکده داروسازی مشهد اجرایی و نتایج آن در مجله International Journal of Pharmaceutics با ضریب تأثیر ۳.۶۴۹ منتشر شده است.
ارسال دیدگاه