روز ملی کارآفرینی و ترویج آموزش‌های فنی و حرفه‌ای
آموزش فنی و حرفه‌ای بایستی از تربیت افراد برای شغلی ویژه با فراهم کردن مهارتها و دانش لازم، پا فرا‌تر بگذارد و همراه با آموزش عمومی، شخصیت و منش افراد را نیز پرورش دهد و توانایی درک، داوری، اظهار وجود و سازگاری با محیطهای گوناگون را در آنان تقویت کند.
به گزارش پانا شهرستانهای تهران ،سالها از تدوین نظری سرمایه انسانی میگذرد و در این مدت، نقش و اهمیت آموزش‌های فنی و حرفه‌ای در توسعه اقتصادی نزد کشورهای توسعهیافته و بسیاری از کشورهای در حال توسعه، شناخته شده است، بهگونهایکه بسیاری از کشور‌ها برای ایجاد تحول در توسعه اقتصادی بهعنوان پیشزمینه و اولین گام، اقدام به اصلاح نظام آموزش فنی و حرفه‌ای خود و سرمایهگذاری در آن مینمایند.
آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، آموزشهایی هستند که انتظار میرود دانشآموختگان آن در زمان ورود به دنیای کار از سازگاری نسبی در مقایسه با دانشآموختگان رشتههای نظری برخوردار شوند .
شاید بنیادیترین مانع در راه گسترش آموزش فنی در برخی از کشورهای در حال رشد، همانگونه که در بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز چنین است، وجود نگرش منفی بسیاری از افراد نسبت به این آموزش است.
کار دستی و فنی از قدیم بهمثابه کاری خوار و پست و فقط درخور افراد بیسواد در نظر گرفته شده است و درنتیجه، در بسیاری از کشور‌ها وضعی موجود است که در اثر آن درصد بزرگی از کسانی که دوره دبیرستان را به پایان می‌برند یا حتی فارغالتحصیل دانشگاه‌ها هستند، صرفاً به این دلیل که شغلهای اداری کافی برای آنان وجود ندارد، بیکار میمانند وروشن است که نمیتوان نگرش‌‌ها را یک‌‌شبه دگرگون کرد، اما با آموزش فنی بهعنوان عنصر مکمل نظام آموزشی و با آگاهسازی مردم نسبت به امکاناتی که آموزش فنی و حرفه‌ای در اختیار افراد قرار میدهد، تغییر نگرش‌‌ها خیلی سریع انجام خواهد گرفت .»
آموزش فنی و حرفه‌ای بایستی از تربیت افراد برای شغلی ویژه با فراهم کردن مهارتها و دانش لازم، پا فرا‌تر بگذارد و همراه با آموزش عمومی، شخصیت و منش افراد را نیز پرورش دهد و توانایی درک، داوری، اظهار وجود و سازگاری با محیطهای گوناگون را در آنان تقویت کند.
برای رسیدن به چنین هدفی، محتوای فرهنگی آموزش فنی و حرفه‌ای باید در سطحی باشد که تخصصی شدن گریزناپذیر در آموزش فنی و حرفه‌ای، راه دیگر علاقهها را سد نکند.
آموزش فنی و حرفه‌ای، در جنبههای علمیتر خود از سالهای تحصیلی مدارس فرا‌تر میرود و وارد عرصه صنعت میشود،از اینرو با در نظر داشتن مهارتها و فنون، ممکن است مدارس، پایههای اساسی لازم را در اختیار بگذارند، اما این صنعت است که باید کارکنان جدید خود را در زمینههای خاصی که در زندگی کاری از آنان انتظار میرود، آموزش دهد و پیوسته دانش آنها را مطابق با پیشرفتهای زمان ارتقا دهد .
آموزش‌های رسمی و فنی و حرفه‌ای در ایران با ایجاد «دارالفنون» آغاز شد و در این مدرسه که بهمنظور تربیت نیروی انسانی لازم در زمینههای اداری، علمی، فنی و پزشکی تأسیس شد، شاگردان هم درسهای نظری داشتند و هم درسهای عملی.
در زمینه آموزش صنعت، در سال ۱۲۸۶ ق، اولین هنرستان فنی با نام «مدرسه ایران و کمال» شروع به‌‌کار کرد و در سال ۱۳۰۳ به هنرستان صنعتی تبدیل شد.
در زمینه کشاورزی، در سال ۱۲۹۷ ق دبستان برزگر شروع به‌‌کار کرد که پس از انحلال بهجای آن، مدرسه فلاحت در تهران تأسیس شد.
در زمینه آموزش خدمات در سال ۱۲۹۸ ق، «مدرسه صنایع مستظرفه تهران» به ریاست کمالالملک در رشتههای هنری گشایش یافت. در سال ۱۳۴۹ با تصویب قانون کارآموزی، آموزش در صنعت به صندوق کارآموزی واگذار گردید.
شایان ذکر است ،پس از پیروزی انقلاب اسلامی بهلحاظ اهمیت یافتن بحث استقلال و خودکفایی کشور، سامان بخشیدن به آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، مورد توجه خاص قرار گرفت و بههمین منظور، شورای عالی هماهنگی آموزش‌های فنی و حرفه‌ای کشور در راستای جهتدهی به تشکیلات و پوشش دستگاههای متعدد بهعنوان مجری این نوع آموزشها در سال ۱۳۵۹ ش تشکیل شد .
/خبرنگار :امیر غلامی/
ارسال دیدگاه