سالروز درگذشت صائب تبریزی شاعر ایرانی

به گزارش پانا شهرستانهای تهران ،میرزا محمّدعلی صائب تبریزی در سال ۱۰۰۰ هجری در تبریز زاده شد، پدر او تاجری معتبر بود، خانوادهٔ صائب جزء هزار خانواری بودندکه به دستور شاه عباس اول صفوی ازتبریز کوچ کرده ودر محله عباس‌آباد اصفهان ساکن شدندو این مردم را تبارزه (تبریزی‌های) اصفهان می‌نامیدند .

صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت،در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد .

وی در سال ۱۰۳۴ هجری ، قمری از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت،حکمران کابل، خواجه احسن‌الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت، ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز به همراه خود برد .

در سال ۱۰۴۲ هجری ، قمری صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزیدو شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملک‌الشعرایی داد.

صائب هشتاد سال زندگی کرد و دراصفهان دیده از جهان فروبست .

آرامگاه او در اصفهان در محلهٔ لبنان و در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود و مقبرهٔ صائب در باغچه‌ای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شده‌، قرار دارد .

صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود و شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته‌اند، آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است.

شایان ذکر است ،صائب سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او سبک هندی نامیده شد، او اسلوب معادله یا مدعا مثل را بیش از دیگر شاعران هم‌روزگارش به کار برده ، نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازی‌های ظریف و معنی‌های بیگانه و باریک در شعر وی دیده می‌شود، ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفته است .

/خبرنگار : امیر غلامی/