جشنواره جهانی فیلم فجر شروع دوباره
اگرچه جشنواره فیلم فجر در بخش بین الملل دومین تجربه برگزاری مستقل خود را سپری می کند، اما به دلیل تغییرات گسترده در برنامه ریزی و اهداف خود گویی تجربه جدیدی را از سر گرفته است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا، جشنواره فیلم فجر به عنوان مهم ترین رویداد سینمایی کشور اگرچه تا پیش از این به طور همزمان برگزاری دو بخش ملی و بین المللی را در دستور کار خود داشت، اما به دلیل هیاهو و فضای رقابتی و رفت و آمدهای سینماگران فیلم های بخش بین الملل چندان مورد توجه قرار نمی گرفتند و اساسا این بخش در حاشیه و زیر سایه بخش داخلی قرار می گرفت. این اتفاقات سال ها ادامه یافت. هزینه های گزافی صرف دعوت از مهمانان و شرکت فیلم های خارجی شد. بازار بین المللی فیلم تهران همچنان به فعالیت خود ادامه داد و بی رونق تر از همیشه صرفا بر تعداد تجربه هایش اضافه می کرد و هر دوره، سالگرد فعالیت خود را جشن می گرفت. بدون آن که خروجی قابل توجهی داشته باشد. در واقع بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر همچون کالا و محصولی از یک فروشگاه که برای عرضه در زمانی مناسب تر در گوشه انبار آن تلنبار می شود، به گوشه ای افتاده بود و آنچه ویترین این فروشگاه بزرگ را تشکیل می داد، فیلم های بخش مسابقه و سودای سیمرغ بود. اگرچه این اتفاق از چشم مدیران وقت سینمای ایران دور نمانده بود و مسلما آن ها نیز به نقاط ضعف و خروجی های کمرنگ بخش بین الملل در
دوره های مختلف جشنواره فیلم فجر اذعان داشتند، اما نکته جالب توجه فقدان برنامه ریزی منسجم، دقیق و اصولی برای اقدامی بود که بتواند بخش بین الملل را از زیر سایه بخش ملی بیرون بکشاند.
این اتفاق که بنیان آن از سال ۹۲ گذاشته شد، به دلیل نبود فرصت کافی برای اجرایی شدن هر چه بهتر به دوره سی و سه منتقل شد. نخستین گام و البته مهم ترین گامی که هرچند با کمی تفاوت در شکل و شمایل اما گویی باید برداشته می شد و بالاخره جشنواره فیلم فجر در بخش ملی راه خود را از بخش بین المللی در سی و سومین سال برگزاری خود جدا کرد و تفکیک، سرفصل موضوعات روز سینمایی ایران در بازه زمانی چند ماهه پایان سال ۹۳ و ابتدای سال ۹۴ شد.
سینماگران و مدیران سینمایی درباره مزایا و معایب آن سخن گفتند و گفت و گوها و تعاملات بسیاری بین آن ها و رسانه ها صورت گرفت. هرچند که عمده نقطه نظرات به چند دلیل مهم نگاهی همسو با تصمیم بر تفکیک و استقلال بخش بین المللی از بخش داخلی داشتند. نخست آن که جشنواره بین المللی فیلم فجر هر ساله همزمان با جشنواره فیلم برلین به عنوان یکی از مهم ترین رویدادهای سینمایی جهانی برگزار می شد. حضور یک یا چند فیلم از ایران در این جشنواره بسیاری از نگاه ها را معطوف به آن می کرد. همچنین بسیاری از سینماگران ایرانی که وجهه ای بین المللی نیز دارند، حضور در این گردهمایی را بر جشنواره خودی ترجیح می دادند و بخشی از اخبار و اتفاقات آن نه این که جشنواره فیلم فجر را در حاشیه قرار دهد، اما دست کم اتفاقات آن را کم فروغ تر می ساخت. دوم آن که اساسا همزمانی رویدادهای مهم بین المللی یا حتی برگزاری آن ها در بازه زمانی نزدیک به هم تصمیم نادرستی به نظر می رسد. این رویکرد تنها معطوف به سینما نیست. بلکه بسیاری از مدیران و مسئولان در حوزه های مختلف و کلان دیگر نیز روی خوشی به برگزاری یا شکل گیری همزمان یک جشنواره، نمایشگاه، کمپین، همایش، نشست
و... با نمونه مشابه آن نمی کنند. مگر آن که اساسا این همزمانی تلاشی برای به حاشیه بردن اتفاق مقابل باشد. سوم آن که اقتصاد سینمای ایران متاثر از شرایط اقتصادی جامعه کنونی حال و روز چندان خوشی ندارد و همزمانی برگزاری بخش ملی و بین المللی امکان تمرکز بر بعد معرفی فیلم های ایرانی، بهره برداری از حضور سرمایه داران، تهیه کنندگان و خریداران خارجی فیلم را کمتر فراهم می ساخت.
بنابراین در یک نگاه اجمالی و با در نظر گرفتن این ابعاد می توان تصمیم بر تفکیک بخش بین المللی از بخش ملی را تصمیم درستی دانست. با این حال در دومین تجربه برگزاری مستقل جشنواره فیلم فجر که جشنواره جهارنی فیلم فجر نام گرفته است و یکم تا ششم اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد، این جشنواره هنوز سازوکارهای مشخصی پیدا نکرده است.
پردیس چارسو به عنوان مرکزیت و کاخ جشنواره از سوی برگزار کنندگان و مدیران انتخاب شده است. پردیس تازه تاسیس و شکیلی واقع در خیابان جمهوری از پرتردد ترین و شلوغ ترین نقاط مرکزی شهر تهران که نماها و مناظر بیرونی اش جلوه خوشایندی را برای مهمانان و هنرمندان مدعو ترسیم نمی کند و این را باید مهم ترین نقد به بخش ساختاری جشنواره دانست و یک ریسک بزرگ در چگونگی بازنمایی پایتخت ایران. این پردیس همچنین بیش از آن که به عنوان یک قطب فرهنگی جای خود را در مدت تاسیس خود باز کرده باشد به عنوان یک مرکز تجاری قابل استناد است و صحنه های صف کشیدن موتور سیکلت ها جنب آن، آلودگی هوا، ترافیک سنگین و رفت و آمدهای بی شمار و مسایلی از این دست را نیز باید بر ریسک پذیری هرچه بیشتر این تصمیم اضافه کرد.
با این وجود پیش بینی می شود که دومین تجربه برگزاری مستقل بخش بین الملل مردمی تر از سری نخست به کار خود ادامه دهد. چنانچه فرم های ثبت نامی برای دریافت کارت ورود به کاخ سازماندهی و در نظر گرفته شده است و قرار گرفتن این قطب در مرکزی پر تردد از مزیت برخوردهای اتفاقی مخاطبانی ناخواسته با این رویداد مهم فرهنگی و دست کم اطلاع‌شان از برگزاری آن برخوردار است.
در حالی که جشنواره جهانی فجر در سال گذشته از نظر میزان مشارکت مردمی کم رونق بود و نیاز جدی برای تبلیغات گسترده برای درگیر کردن علاقه مندان با این اتفاق احساس می شد. از طرفی جشنواره جهانی فیلم فجر در بعضی اتفاقات از جمله طراحی پوستر برخلاف بخش ملی که با انتقادات گوناگونی مواجه شده بود، در شیوه و اجرای دستورالعمل ها و برنامه ریزی ها، انتخاب فیلم ها، تبلیغات محیطی حداقل در کاخ جشنواره، اطلاع رسانی و ساماندهی متقاضیان شرکت در این رویداد تا به اینجا کار عملکرد قابل قبولی داشته است و امید است که با چنین روندی هم ادامه یابد.
با این حال اگرچه جشنواره فیلم فجر در بخش بین الملل دومین تجربه برگزاری مستقل خود را سپری می کند، اما به دلیل تغییرات گسترده در برنامه ریزی و اهداف خود گویی تجربه جدیدی را از سر گرفته است. همچنین لزوم توجه به جذب سرمایه گذاران و تهیه کنندگان خارجی ایجاب می کند تا گذشته از اهمیت برگزاری جشنواره ای قابل اتکا و همگام با استانداردهای جهانی بتوانیم بیشترین بهره وری در راستای همکاری و تعاملات مشترک بین المللی در عرصه فیلمسازی و صنعت فیلم را در این دوره محقق کنیم.
ارسال دیدگاه