پزشکیان: نگران استیضاح ظریف نیستیم
خبرگزاری پانا:تیم مذاكره‌كننده هسته‌یی در طول هفت ماه گذشته در معرض نقد بخشی از جریان‌های سیاسی كشور قرار داشته است كه حجم بالای سوالات و تذكرات به وزیر امور خارجه در مجلس اصولگرایان نیز نمونه بارز همین مساله است.
سایت الف نوشت:
البته نمایندگان میانه‌رو و برجسته مجلس در تلاش هستند كه تا حد توان از تحمیل فشار به ظریف بكاهند. مسعود پزشكیان از جمله نمایندگانی است كه حجم بالای سوالات و تذكرات نمایندگان به ظریف را درست نمی‌داند. او در گفت‌وگویی با «اعتماد» به همین مساله می‌پردازد و می‌گوید: منتقدان اگر می‌خواستند ببینند یا بدانند حداقل منصفانه قضاوت می‌كردند و منصفانه حرف می‌زدند. جالب هم هست این منتقدان همان افرادی هستند كه در طول هشت سال در برابر اشتباهات و سیاست‌های نادرست احمدی‌نژاد هیچ نقدی نداشتند و سكوت می‌كردند ولی حالا دایم انتقاد می‌كنند و سوال طرح می‌كنند.
ارزیابی شما به عنوان یك نماینده مجلس درباره عملكرد وزارت امور خارجه چیست؟
بنده بر این نظر هستم كه آقای ظریف و تیم مذاكره‌كننده در عرصه سیاست خارجی موفق عمل كرده‌اند.
اما گروهی از منتقدان ژنو بر این نظر هستند كه تیم مذاكره‌كننده و وزارت امور خارجه تاكنون دستاوردی نداشته یا حداقل اشتباهات این وزارتخانه بیش از نقاط قوت و دستاوردهایش بوده است.
خب این نظر بخش محدودی از نمایندگان مجلس است. بگذاریم آنها نیز نظرشان را بگویند. بالاخره هر كسی نظر و عقیده‌یی دارد كه بر اساس تحلیل خودش آن را ارائه می‌كند. اما اگر بخواهیم یك بررسی تحقیقی و مطالعاتی در رابطه با دستاوردهای تیم مذاكره‌كننده و وزارت امور خارجه داشته باشیم باید روند مذاكرات را از ابتدا تاكنون مورد نقد و بررسی قرار بدهیم. در روند كار همین كه رژیم صهیونیستی ناراضی و ناراحت است یا همین كه در ایالات متحده سیاستمداران تندرو و بخشی از جمهوریخواهان فریاد می‌زنند تا با ایران مقابله شود و بیشتر تحت فشار قرار بگیرد، نشان می‌دهد تیم مذاكره‌كننده و وزارت امور خارجه توانسته در راستای اهداف كشور گام بردارد و در این مسیر موفق عمل كند.
در عین حال مخالفانی در داخل كشور هستند كه تحركات تیم مذاكره‌كننده را قبول ندارند.
ما باید مشخص كنیم كه اگر نتیجه و روند مذاكرات خوب است پس چه انتظار و توقعی از تیم مذاكره‌كننده یا شخص آقای ظریف داریم كه باید انجام بدهد و انجام نداده است. بازی برد - برد یك اصل مهم در سیاست خارجه است و ما نباید توقع داشته باشیم كه در این عرصه یك طرف یعنی ما حتما برنده باشیم و همزمان طرف مقابل بازنده باشد.
اما از رفتار و گفتار مخالفان داخلی آقای ظریف اینچنین برداشت می‌شود كه به دنبال بازی برد - باخت هستند.
اصلا چنین چیزی امكان ندارد. تا حالا كارهایی كه در عرصه سیاست خارجی انجام داده‌ایم بر اساس سیاست برد - برد بوده است. در ضمن ما برای برنامه‌هایی كه می‌خواهیم اجرایی یا دنبال كنیم باید واقعیت را در نظر بگیریم. ما در هشت سال گذشته اوج بیكاری، تورم، ركود اقتصادی و غفلت از جوانان را داشتیم. نسل جوان ما به سرعت پیر می‌شود و ما از آنان غافل و نسبت به آینده بی‌تفاوت هستیم. همه اینها در حالی است كه اگر ما به دنبال شعارها و برنامه‌های اساسی از جمله ثبات نظام هستیم، می‌بایست نگاه به داخل كشور داشته باشیم. نگاه به امور داخلی كشور یعنی فكر كردن به مشكلات و چالش‌های داخلی كه در مقایسه با مسائل بین‌المللی خیلی عمیق و جدی‌تر است. لذا اگر ما دل‌مان برای مملكت می‌سوزد و اهداف كلان نظام را دنبال می‌كنیم باید ابتدا مشكلات داخلی را بر طرف كنیم. اینكه بخواهیم به یك‌بار در عرصه بین‌المللی تمام خواسته‌هایمان را جامه عمل بپوشانیم بدون اینكه بخواهیم مسائل داخلی را رفع كنیم، درست نیست.
علاوه بر این با اختلاف‌افكنی، تفرقه‌پراكنی، دامن زدن به شكاف‌ها و عمیق‌تر كردن اختلاف‌هایی كه وجود دارد و انكارناپذیر است راه به جایی نمی‌بریم. اینكه یك نفر فكر كند همه حق با اوست و تنها اوست كه درست می‌گوید و غیر او در اشتباه هستند، نخواهیم توانست در داخل كشور به ثبات برسیم و این بدتر از چیزی است كه برخی‌ها در عرصه بین‌المللی زیر ذره‌بین قرار داده‌اند. حرف من این است كه سیاست خارجی ما تا این مرحله از موفق‌ترین حوزه‌هایی بوده كه دولت روحانی در شش، هفت ماه گذشته انجام داده است ولی یك عده هستند كه نمی‌خواهند این را بدانند.
چرا مخالفان نمی‌خواهند موفقیت تیم مذاكره‌كننده را بدانند ؟
این را باید از خودشان پرسید كه چرا نمی‌خواهند موفقیت‌های سیاست خارجه دولت روحانی را بدانند. اگر می‌خواستند ببینند یا بدانند حداقل منصفانه قضاوت می‌كردند، منصفانه حرف می‌زدند. جالب هم هست این منتقدان همان افرادی هستند كه در طول هشت سال در برابر اشتباهات و سیاست‌های نادرست احمدی‌نژاد هیچ نقدی نداشتند و سكوت می‌كردند ولی حالا دایم انتقاد می‌كنند و سوال طرح می‌كنند.
یكی از اعضای جبهه پایداری در نقد عملكرد تیم مذاكره‌كننده گفته است كه دولت احمدی‌نژاد هشت سال در كنار كشورهای اسلامی قرار گرفته بود ولی دولت روحانی در طول شش، هفت ماه گذشته نشان داد بیشتر تمایل به غرب دارد . به نظر شما این تحلیل تا چه اندازه درست است ؟
اگر چنین چیزی هم درست باشد سوال من این است كه در تمام سمینارها و اجلاس بین‌المللی چند بار كشورهای اسلامی به نفع جمهوری اسلامی رای دادند و با مصوبات ضد ایرانی در جوامع بین‌المللی مخالفت كردند؟ مگر در همین نشست‌های منطقه‌یی نبود كه كشورهای عربی، جمهوری اسلامی ایران را مهم‌ترین تهدید دانستند؟ آیا كسانی كه دولت احمدی‌نژاد را در كنار كشورهای اسلامی و روحانی را غربگرا می‌خوانند، خبر از چنین مسائلی دارند و می‌دانند یا همین گونه می‌خواهند خبری را در جامعه نشر دهند؟
حجم بالای تذكرات و سوالات از وزیر امور خارجه این نگرانی را به وجود آورده است كه مخالفان ظریف به دنبال استیضاح وی هستند؟ شما این فرضیه را چقدر جدی می‌دانید؟
به فرض اینكه آقای ظریف استیضاح شوند هم نباید نگران بود. ایشان می‌توانند در صحن حاضر شوند و حرف‌شان را به نمایندگان بزنند لذا جای نگرانی ندارد. كسی كه در دیپلماسی خارجی موفق بوده می‌تواند از خودش در برابر نمایندگان نیز دفاع كند. استیضاح زمانی رخ می‌دهد كه اقدامات تیم مذاكره‌كننده بدون هماهنگی مقام معظم رهبری صورت گرفته باشد یا اهداف و خطوط قرمز نظام در نظر گرفته نشود كه مشخصا تیم مذاكره‌كننده حداقل تاكنون بدون هماهنگی و مستقل از نظر رهبری در مذاكرات هسته‌یی عمل نكرده و همواره با هماهنگی و تحت چارچوب‌های نظام قدم برداشته است و مقام معظم رهبری نیز چند مرتبه گفته‌اند «تیم مذاكره‌كننده را قبول دارند و از ایشان حمایت می‌كنند». پس معنایی ندارد كه عده‌یی بخواهند استیضاح ظریف را برنامه‌ریزی كنند حجم بالای سوالات اینچنین به نظر می‌رساند كه فضای مجلس نسبت به حمایت از تحركات دیپلماسی دولت در حال تغییر است.
از حجم بالای سوالات نمی‌توان اینچنین برداشت كرد كه فضای كلی مجلس در حال تغییر است یا اكثریت مجلس مخالف تیم مذاكره‌كننده هستند .
سوال یا استیضاح باید یك توجیه داشته باشد. وقتی كه دیپلماسی در حال ارتقاست چرا باید عده‌یی استیضاح را پیش بگیرند. مقام معظم رهبری بر تعامل سازنده با تمام كشورهای دنیا اشاره داشتند. آنانی كه جلوی سفارت انگلستان جمع شدند و از دیوار بالا رفتند و بی‌خودی بهانه دست غرب و كشورهای مخالف جمهوری اسلامی دادند و آن هزینه‌های سنگین را به كشور در عرصه بین‌الملل وارد كردند چرا در آن زمان مورد انتقاد قرار نگرفتند كه دست از رفتارهای هزینه‌بر و غیركارشناسانه بردارند و حالا عده‌یی از همان افراد منتقد مذاكرات ژنو می‌شوند.
ارسال دیدگاه