مسجدجامعی،عضو شورای شهر تهران: گزارشی مبنی بر توقف یا کاهش آسیب‌های اجتماعی نداشتیم

احمد مسجد جامعی امروز در سومین همایش ملی آسیب‌های اجتماعی ایران که در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد، ضمن تجلیل از دکتر قانعی‌راد گفت: او جامعه‌شناسی بود که به آلام مردم می‌اندیشید. شاهد بودم در دوره‌های مختلف مدیریت شهری حضور داشت و نظراتش را به صراحت بیان می‌کرد. درد مردم برای او مهم بود و برایش فرقی نداشت که به او برچسب زده و جامعه‌شناس دولتی بگویند. او جامعه‌شناسی در دسترس بود که حل مشکلات مردم برایش از هر چیزی مهم‌تر بود. یادم است در جمعی وقتی یک نفر گفت من جامعه‌شناس سیاست‌گذاری هستم، گفت جامعه‌شناس مردم باش.

این عضو شورای شهر تهران در ادامه سخنان خود به مشکلات و مسایل اجتماعی شهر پراخت و با اشاره به اینکه علوم‌ اجتماعی می‌تواند فضای عمومی را برای زندگی مردم بهبود بخشد، گفت: اکنون رویکرد غالب این است که وقتی حرف از مشکلات اجتماعی زده می‌شود بلافاصله ذهن‌ها به سمت اعتبارات، تشکیلات و بودجه می‌رود این در حالی است که مشکل ما داشتن نظریه پیرامون مسایل اجتماعی است و داشتن بودجه به تنهایی مشکلی را حل نمی‌کند. متاسفانه جنبه نرم‌افزاری غایب و نگاه سخت افزاری غالب است.

مسجد جامعی افزود: در برنامه پنجساله دوم شهرداری تهران، ۳۲ بند و تبصره به مهار و کاهش آسیب‌های اجتماعی اختصاص یافته است. علاوه بر آن میزان اعتبارات مصوب برای کاهش آسیب‌اجتماعی در چهار سال گذشته بالغ بر ۳۷۴ میلیارد ریال بوده است. اگر بودجه نهادها و سازمان‌ها را هم در نظر بگیریم این ارقام نجومی می‌شود، این در حالی است که هیچ گزارشی که نشان‌دهنده توقف یا کاهش آسیب اجتماعی باشد، نداریم. بنابراین مشکل، اعتبارات و بودجه نیست بلکه فعالیت‌ها کارآمد نبوده است.

او ادامه داد: گاهی اقدامات نتیجه عکس می‌دهد و دخالت دستگاه‌ها نه تنها به کاهش آسیب‌های اجتماعی منجر نمی‌شود بلکه آن را افزایش می‌دهد. تغییراتی که در دروازه غار تهران انجام شد یک نمونه از آن است. دیدیم که فضاهای سبز بهم پیوسته ایجاد شد در حالی که این فضاها نه تنها به مردم منطقه کمک نکرد بلکه به پایگاهی برای گسترش آسیب‌اجتماعی تبدیل شد.

این عضو شورای شهر تهران در ادامه با طرح این سوال که آیا امید به آینده از حال دست رفتن است؟ گفت: این پرسشی است که امروز در تهران و کلان‌شهرها با آن مواجه هستیم. پیمایش‌ها از سال ۵۳ به بعد بیانگر این است که در آن سال‌ها مهم‌ترین عامل خوشبختی، ارزش‌های متعالی مانند نیکی‌ کردن به دیگران بوده است اما پیمایش‌های بعدی پول و ثروت را باعث خوشبختی می‌داند. این مسأله چیزی نیست که در بین مردم وجود داشته باشد، بلکه دولتمردان هم با چنین نگرشی مواجه هستند. همانطور که می‌بینیم الان مهم‌ترین دغدغه شهرداری پول است و اگر بپرسیم چطور می‌خواهید این پول را هزینه کنید، کسی چیزی نمی‌داند.

او تأکید کرد: متأسفانه همه چیز با حساب و کتاب اقتصادی پیش می‌رود و الگویی برای فهم درست آسیب‌ها و ساختار اجتماعی و همچنین بهره‌گیری از ظرفیت‌های مردمی نداریم. این در حالی است که اگر راه نجاتی برای شهر وجود داشته باشد، نگاه فکری و اجتماعی است. امیدوارم نگاه اجتماعی را اصل گرفته و نگاه حسابداری فرعی‌تر تلقی شود.

سومین همایش ملی آسیب‌های اجتماعی ایران طی امروز و فردا چهارشنبه و پنج‌شنبه (۳۰ و ۳۱ خردادماه) در محل دانشکده علوم اجنماعی دانشگاه تهران با حضور فعالان حوزه اجتماعی، اساتید علوم اجتماعی و سیاست‌گذاران اجتماعی برگزار می‌شود.