یک جامعه‌شناس در گفت‌وگو با پانا:
والدین سرپرست با لجبازی فرزند را از والد دیگر محروم نکنند
والدین در طلاق بدون رفتن به دادگاه اقدام به جدایی کنند
تهران (پانا) - یک جامعه‌شناس گفت نباید با لجبازی والدی فرزند را از بودن در حضور والد دیگر محروم کند. گاهی والدی که سرپرستی فرزند را دارد از روی لجبازی مانع حضور والد دیگر کنار فرزند می‌شود در واقع با این کار انواع آسیب‌های روحی و و اجتماعی را برای فرزند خود درحال و آینده ایجاد می‌کند.
۲۰۲ هزار طلاق ثبت شده در سال جاری
طبق آمار مرکز آمار ایران، آمار طلاق سال به سال رو به افزایش است و در سال ۱۴۰۳، ۲۰۲ هزار طلاق ثبت شده است. در واقع این موضوع زنگ خطر به حساب می‌آید. همچنین ازدواج نیز روند کاهشی دارد و سال به سال ازدواج هایی که صورت می‌گیرد کمتر می‌شود. در سال ۱۴۰۲، ۴۸۱ هزار سیصد و نود و پنج ازدواج داشتیم در صورتی که در سال ۴۰۱ این رقم ۵۲۷ هزار نفر بوده است. این موضوع روند کاهش ازدواج را در کشور نشان می‌دهد.
طلاق دوران سختی برای خانواده است و زمانی که پای کودکان در میان باشد این دوران سخت‌تر هم خواهد بود. تاثیر طلاق بر فرزندان چیزی نیست که بتوان به سادگی و بدون آگاهی از آن عبور کرد. کودکان طلاق ممکن است مشکلات بیرونی بیشتری مثل بزهکاری، رفتارهای پرخاشگرانه و اختلالات مختلف نسبت به سایر همسالان خود داشته باشند. کودکان و نوجوانانی که طلاق والدینشان را تجربه کرده‌اند، دارای میزان بیشتری از افسردگی، عزت‌نفس پایین و پریشانی عاطفی هستند.
امیر طیبی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با پانا در این باره گفت: «اهمیت و بررسی معضل طلاق از دو جنبه بسیار مهم است. اول اینکه نهاد خانواده به عنوان نهاد بنیادی که کارکردی بسیار مهم در جامعه داشته و یک نهاد تاثیرگذار است روز به روز به سمت لاغرترشدن در حرکت است و این موضوع زنگ خطری جدی است. دوم اینکه طلاق در خانواده به عنوان ضربه نهایی و به نوعی آخرین ضربه‌ای است که خانواده متحمل می‌شود. با اینکه طلاق باعث جدایی از بعضی معضل‌های نهاد خانواده مثل درگیری بین زوجین می‌شود اما به عنوان پرتگاه نهایی برای خانواده حساب می‌شود و در واقع به نوعی سقوط خانواده را باعث می‌شود.»
وی در پاسخ به این سوال که چه بر سر فرزندان می‌آورد، گفت: «آسیب‌هایی که در طلاق به فرزندان زده می‌شود به دو گروه کلی فردی و میان فردی تقسیم می‌شود.آسیب‌های فردی مثل عدم اعتماد به نفس، استرس، اظطراب، ناامیدی شامل می‌شود اما آسیب میان‌فردی را می‌توان به دو معضل عدم اطمینان به دیگری و عدم توانایی آن فرد در ارتباط با دیگران نام برد.»
طیبی در پاسخ به سوال دیگری در این خصوص که چگونه آسیب به فرزندان را به حداقل برسانیم، گفت: «در هر صورت طلاق آسیب‌های خود را دارد اما می‌توان با روش‌هایی این آسیب را به کمترین حد ممکن رساند. طبق تحقیقات هر چه قدر دخالت نهاد‌های قانونی در پرسه طلاق کمتر باشد و این جدایی آسیب کمتری به فرزندان می‌رساند. والدین سعی کنند در این مواقع با توافق اقدام به جدایی کنند تا فرزندشان صدمه کمتری ببیند.»
وی افزود: «مورد دیگر اینکه نباید با لجبازی والدی فرزند را از بودن در حضور والد دیگر محروم کند. گاهی والدی که سرپرستی فرزند را دارد از روی لجبازی مانع حضور والد دیگر کنار فرزند می‌شود در واقع با این کار انواع آسیب‌های روحی و و اجتماعی را برای فرزند خود درحال و آینده ایجاد می‌کند.»
این جامعه‌شناس ادامه داد: «هر گاه وضعیت اقتصادی کمتر در معرض تهدید قرار گیرد، آسیب‌ها به فرزند کمتر است. علاوه بر این همان‌طور گفته شد هر چه قدر این طلاق با توافق طرفین و بدون حضور نهاد های قتنونی باشد، آسیب کمتر است. نهاد آموزش و پرورش نیز در اینجا می‌تواند نقش موثری داشته باشد. مثلا این نهاد می‌تواند فرزندان طلاق در مدرسه را شناسایی کرده و برای والدینشان آموزش‌های لازم برگزار کنند و با حضور مشاور مدرسه والدین دانش‌آموز را آگاه کنند.»
وی افزود: «آموزش دیدن پدر و مادر که در واقع می‌تواند یک کار مشترک بین نهاد آموزش‌و پرورش و خانواده باشد. همچنین بچه ها را در کلاس های گروهی که مربوط به کنترل اظطراب و مشکلات در ارتباطگیری وعزت نفس است، شرکت دهند. در آخر حمایت قانون و روشن‌بودن قانون نسبت به فرزند هم می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد. نکته مهم اینکه ما با اینکه یک نهادی رو بنا کنیم که فقط پروسه طلاق رو به عقب بیاندازد، مفید است و اصل و اساس خوبی دارد اما باید در این حین برای آسیب‌هایی که در این مدت به فرزندان می‌رسد نیز راهکاری ارائه دهیم.»
در آخر لازم به ذکر است نوجوانانی که در خانواده طلاق بزرگ می شوند ۳۰۰ درصد بیشتر از افراد دیگر به روانشناسی و خدمات آن نیاز دارند. علاوه بر این کودکانی که خانواده ای جدا شده دارند، بیشتر از کودکانی که والدین خود را از دست داده اند به مشکلات روانشناختی دچار می‌شوند.
ارسال دیدگاه