یک روان‌شناس در گفت‌وگو با پانا مطرح کرد؛
برای کنترل و کاهش پرخاشگری کودک نباید به او پاداش داد
تهران (پانا) - یک روان‌شناس معتقد است پاداش دادن به کودکان برای کنترل و کاهش میزان پرخاشگری، موجب سرکش‌تر شدن آن‌ها می‌شود.
اسدالله محمدی، روان‌شناس مرکز مشاوره دانشگاه تهران در گفت‌وگو با پانا درباره ریشه روانی پرخاشگری در کودکان بیان کرد: «پرخاشگری یک زمینه سرشتی دارد، یعنی ممکن است انسان‌ها با ریشه عصبی به دنیا بیایند و این افراد از نظر شخصیتی ویژگی‌هایی دارند که زودتر از بقیه بچه‌ها پرخاشگر می‌شوند و با تندی با مسائل برخورد می‌کنند.»
وی تاکید کرد: «اگر چنین کودکانی در محیطی قرار بگیرند که به پرخاشگری آن‌ها پاداش داده شود یا اینکه به آن‌ها آموزش داده شود که در مواقع پرخاشگری خود را کنترل کنند، این بچه‌ها سرکش‌تر می‌شوند.»
محمدی افزود: «بنابراین بچه‌ها با زمینه پاسخ‌دهی به پرخاشگری به دنیا می‌آیند ولی این محیط است که میزان پرخاشگر بودن آن‌ها را مشخص می‌کند و یا تربیت‌های خانوداگی که بسیار حائز اهمیت است.»
روان‌شناس مرکز مشاوره دانشگاه تهران بیان کرد: «مثلا در اوایل کودکی تا سه سالگی، رشد و دلبستگی به یک فرایند روانی در کودکان شکل می‌گیرد که در ارتباط با مادر یا کسی که از کودک نگهداری می‌کند، مشخص است. در آن دوره اگر این دلبستگی به درستی شکل گیرد و کودک از لحاظ روانی احساس آرامش کند، کمتر پرخاشگر می‌شود.»
وی ادامه داد: «یکی از عوامل دیگر محیط خانواده است که باید آرامش‌بخش باشد. دعوا و کشمکش در خانواده باعث می‌شود کودکانی که از نظر سرشتی بیشتر مستعد دعوا هستند، این رفتارها را ادامه دهند. عواملی مانند گروه همسالان، محیط زندگی، وضعیت اقتصادی و اجتماعی در رفتار کودکان تاثیرگذار است.»
محمدی درباره اثرگذاری تنبیه‌بدنی در رفتار کودکان پرخاشگر، گفت: «تنبیه بدنی به هیچ عنوان کمک‌کننده نیست. ساختار عصبی که بچه‌ها همراه با آن به دنیا می‌آیند دو گونه است؛ گونه‌‌ای که از نظر عصبی درون‌گرا هستند که واکنش‌های تنبیهی در آن‌ها اثرگذاری بیشتری دارد و حساس به تنبیه هستند، لازم به ذکر است که منظور از تنبیه در اینجا تنبیه بدنی نیست بلکه محروم‌کردن از پاداش است. گروه دیگر نیز ساختار برون‌گرا دارند، حساس به تشویق بوده و تنبیه در مورد آنان اثر ندارد.»
ارسال دیدگاه