قرآن‌سوزی، قیام علیه رواداری با سوء استفاده از آزادی علیه حقوق بشر است

به گزارش روابط عمومی اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری ایران(اسکودا) متن کامل بیانیه به این شرح است: «حقوق بشر از جمله حقوق تکلیف آورست که نمی‌توان ماهیت اخلاقی آن را به عنوان بارزترین ضمانت اجرای وجدانی در گستره‌ای جهانی کتمان کرد. زبان مشترک فعالان حقوق بشر، تکریم انسان‌ها، احترام به باورها و التزام به اخلاق روادارانه و صلح‌خویی است. تحمل عقاید متکثر در سایه تکریم اندیشه و پذیرش تفاوت‌ها، زلال‌ترین درس در مدرسه حقوق بشری و فراگیرترین پیام در گستره جهانی است.

حال که خبر اقدام غیر اخلاقی و ناشایست قرآن‌سوزی در سوئد منتشر می‌شود یقین داریم بی‌احترامی به اندیشه و عقیده دو میلیارد مسلمان در موسم برپایی بزرگترین گردهم‌آیی جهانی در مناسک دینی حج، وجدان بیدار کنشگران حقوق انسانی و کرامت بشری را به درد آورده و باور به هم‌نشینی اخلاق و حقوق بشر، سزاواری واکنش در خور نسبت به افراط‌گرایی و خردسوزی را بر می‌انگیزد.

مباد جریان‌های افراطی با سوءاستفاده از مضامین عالی حقوق بشر، توهین و هتاکی را به اسم آزادی ترویج کنند و علیه حقوق اساسی و ارزش‌های بنیادین که در رأس آنها زیست توأم با اخوت و صلح مردمان در سراسر دنیاست بستر کینه‌توزی و خشم‌آوری و نفرت‌پراکنی بگسترانند.

ارزش سترگ حمایت از آزادی بیان هیچگاه نباید تفسیر نابخردانه در جهت هتک نظام اندیشگی دیگران گردد و این ابزار رشد و بالندگی ابنای بشر نباید زمینه ترویج خشونت عقیدتی و شمشیری در دست افراطی‌گری باشد.

یقینا باورمندان به ادیان الهی نیز نخواهند پسندید که آئینه مهرآئین دل خدا آگاهشان به واسطه گَرد ستم‌ها‌ی افراطیون حقوق‌بشر ستیز، منقص شود و خشونت وتوهین در جهان ترویج گردد.

از وکلا و فعالان حقوق بشر سوئد می‌خواهیم همصدا با زبان مشترک باورمند به قاموس حقوق بشر، اجازه ندهند اقدامات هتاکانه خردسوز، مجال توهین به خیل کثیر باورمندان به قرآن کریم در سراسر جهان شود و با سوء استفاده از حق آزادی بیان و عقیده، زمینه توهین و برانگیختن احساسات دینی سایرین فراهم و این کشور را مهد توهین به مسلمین و اردوگاه امن هتاکان معرفی نمایند.

از همکاران وکیل خود در کشور مفخم سوئد دعوت می‌کنیم که در زمینه ترویج فرهنگ احترام به عقاید دیگران مخاطب کلام حکیم ایران‌زمین مولانای بزرگ باشند که:

«تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر…