خواص زنجبیل چیست؟

ریشه زنجبیل را می توان به صورت تازه، پودر شده، خشک و به شکل روغن یا آب میوه مصرف کرد. این ادویه پرخاصیت هم خانواده هل و زردچوبه است و اغلب در هند، جامائیکا، فوجی، اندونزی و استرالیا تولید می شود.

خواص زنجبیل چیست؟

به طور کلی مصرف میوه ها و سبزیجات در طولانی مدت خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را کاهش می دهند اما برخی گیاهان همچون زنجبیل در این زمینه ید طولایی دارند. در ادامه قصد داریم شما را با تعدادی از بهترین خواص زنجبیل ، این ادویه معجزه گر آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

۱. زنجبیل برای دستگاه گوارش بسیار مفید است زیرا ترکیبات فنلی موجود در آن به کاهش ناراحتی های گوارشی کمک کرده، تولید بزاق و صفرا را بهبود می بخشد و همزمان با عبور مواد غذایی و مایعات از دستگاه گوارش به مهار انقباضات معده و گوارشی کمک می کند.

زنجبیل روی آنزیم های تریپسین و لیپاز پانکراس اثر مثبت می گذارد و با افزایش تحرک دستگاه گوارشی و روده از بروز یبوست و سرطان روده بزرگ جلوگیری می کند.

۲. جویدن زنجبیل خام یا نوشیدن چای زنجبیل از درمان های خانگی رایج برای رفع حالت تهوع در طول دوره درمان سرطان می باشد.

همچنین به نظر می رسد زنجبیل حالت تهوع ناشی از بیماری ماشین (بیماری حرکت) را کاهش می دهد اگرچه از استفراغ جلوگیری نمی کند. زنجبیل برای درمان حالت تهوع شایع بارداری نیز مفید است.

۳. نوشیدن چای زنجبیل در فصل سرما روش عالی برای گرم نگه داشتن بدن از داخل است و درمان طبیعی برای سرماخوردگی و آنفلوآنزا محسوب می شود.

کافیست ۲۰ تا ۴۰ گرم زنجبیل تازه را به یک فنجان آب داغ اضافه و بعد از دم کشیدن میل کنید. افزودن یک تکه لیمو یا اندکی عسل علاوه بر خوش طعم کردن چای زنجفیلی باعث افزایش ویتامین C و خاصیت ضد باکتریایی این چای خوشمزه می شود.

۴. نتایج مطالعه ای که روی ۷۴ داوطلب در دانشگاه گرجستان انجام شد نشان داده مصرف روزانه مکمل های زنجبیلی درد عضلانی ناشی از تمرینات ورزشی را تا ۲۵ درصد کاهش می دهد.

زنجبیل برای کاهش درد شدید دوران قاعدگی (دیسمنوره) درخانم ها نیز مفید می باشد.

۵. زنجبیل از دیرباز برای کاهش التهاب و درمان بیماری های التهابی همچون آرتریت استفاده می شده است.

نتایج مطالعه منتشر شده توسط نشریه "تحقیقات پیشگیری از سرطان" نشان داده مصرف مکمل های زنجبیلی خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ در ۲۰ داوطلب مورد آزمایش را کاهش داده و تحقیقات انجام شده روی زنجبیل از این ادویه به عنوان درمان نسبتا موثر و بی خطر برای درمان التهاب در بیماری آرتروز یاد کرده است.

۶. زنجبیل به کاهش کلسترول کمک کرده و خطر لخته شدن خون را کاهش می دهد. به نظر می رسد این ادویه پرخاصیت برای کنترل قند خون نیز مفید است، اگرچه نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه می باشد اما در صورت اثبات علمی، مصرف زنجبیل به عنوان بخشی از پروسه درمانی بیماری قلبی و دیافت در نظر گرفته خواهد شد.

هشدارها

اداره غذا و دارو ایالات متحده (FDA) زنجبیل را به عنوان یک افزودنی غذایی معرفی می کند که به طور کلی بی خطر بوده و عوارض چندانی ندارد.

زنجبیل از ادویه جاتی است که برای بسیاری از افراد هیچ خطری نداشته یا عوارض جانبی آن بسیار کم است اما مصرف بیش از حد آن ممکن است باعث بروز علائم رفلاکس اسید، سوزش دهان و اسهال شود. مصرف مکمل های کپسول زنجبیل خطر بروز سوزش سر دل ناشی از زنجبیل را کاهش می دهد.

میزان اثر بخشی و عوارض جانبی مکمل های زنجبیلی در برندها و فرمولاسیون مختلف، متفاوت است اما به طور کلی توصیه می شود از مصرف بیش از ۴ گرم زنجبیل خشک در روز اجتناب کرده و خانم های باردار مصرف این ادویه را چه به صورت مکمل یا در پخت و پز به کمتر از ۱ گرم در روز کاهش دهند.

دانشمندان به همه افراد توصیه می کنند هنگام استفاده از مکمل های مختلف از جمله مکمل های زنجبیلی احتیاط لازم را داشته باشند.

خانم های باردار و افراد مبتلا به سنگ کیسه صفرا، دیابت یا اختلالات لخته شده خون حتما درباره افزایش مصرف زنجبیل و گنجاندن آن در رژیم غذایی خود با پزشک مشورت کنند.

از مصرف مکمل های زنجبیل به همراه آسپرین یا سایر داروهای رقیق کننده خون اجتناب کنید.

محققان خاطر نشان می کنند بسیاری از ترکیبات موجود در زنجبیل به طور کامل مورد تحقیق و بررسی قرار نگرفته اند، به همین دلیل نمی توان گفت تمامی ادعاهایی که درباره این ادویه می شنوید توسط تحقیقات علمی به اثبات رسیده است.

ارزش غذایی زنجبیل

مواد مغذی موجود در ۱۰۰ گرم ریشه تازه زنجبیل به صورت زیر است:

انرژی: ۷۹ کالری
کربوهیدرات: ۱۷.۸۶ گرم
فیبر: ۳.۶ گرم
پروتئین: ۳.۵۷ گرم
شکر: ۰

زنجبیل همچنین حاوی انواع مختلف ویتامین همچون فولات، ریبوفلاوین، نیاسین، ویتامین B۶، ویتامین C و مواد معدنی همچون منیزیم، فسفر، زینک، آهن و غیره می باشد.

از جمله ترکیبات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی موجود در زنجبیل می توان به جینجرول، بتاکاروتن، کپسایسین، اسید کافئیک، کورکومین و سالیسیلات اشاره کرد.

منبع: medicalnewstoday