جامعه پزشکی همچون جوانان سال ۵۹ با دست خالی کشور را در دوران کرونا اداره کرد

در این بیانیه آمده است، انقلاب اسلامی، امروز جشن روزی را می‌گیرد که از حُسن مناسبت آن چهل و دو سال می‌گذرد. سال‌هایی توام با درخشش‌ها و سختی‌ها، پیروزی‌ها و شکست‌ها، رویش‌ها و ریزش‌ها؛ اما هرچه بود، تجربه بود. تجربه‌‌ای برای ایرانی بهتر؛ ایرانی که در این سال‌ها آنقدر تفاوت کرده که بی‌انصاف‌ترین دشمنان جمهوری اسلامی هم نمی‌توانند منکر این حجم از تفاوت باشند.

این تفاوت‌ها در حوزه‌های مختلف قابل ذکر است. اما در حوزه سلامت، اگر نگوییم بارزترین تفاوت‌ها را در این حوزه می‌توان دید، باید بگوییم یکی از اصلی‌ترین حوزه‌های جامعه ایرانی که در این چهل و دو سال تغییر کرده، سلامت مردم ایران است.
سلامتی که تنها برای الیگارشی جامعه فراهم بود و نه تنها بسیاری از روستاهای این مملکت که خیلی از شهرهای این مملکت نیز در اسفبارترین حالت خود سیر می‌کردند. واکسیناسیون عمومی که شوخی‌ است، پزشکان متخصص فراوان، از آن شوخی‌تر و هر ادعایی که مدعی پیشرفت ایران قبل از انقلاب در حوزه سلامت باشد، تنها شوخی است و بس؛ اما بعد از انقلاب اسلامی،
پس از انقلاب اسلامی تاکنون حدود بیست سال متوسط عمر مردم ایران افزایش‌یافته است.
گسترش شبکه بهداشتی در روستاها در قالب خانه بهداشت از مصادیق بارز توسعه زیرساخت های سلامت در پس از انقلاب بوده که در سطح جهان کم نظیر است. در این راستا در حدود بیست هزار روستای کشور ۳۵ هزار بهورز به‌عنوان پیشگامان نظام سلامت فعالیت می‌کنند.
گسترش آموزش پزشکی در رشته های مختلف تا حدی که در بسیاری از رشته ها خودکفا شده ایم و برخی دانش آموختگان داخلی، امروزه نوآوری های ارزشمندی را در سطح جهان ارائه کرده اند، به طوری که در سال ۵۷ صرفاً با ۷ دانشکده پزشکی، ۷۰۰ دانشجو داشتیم. در حال حاضر با بیش از ۵۰ دانشگاه علوم پزشکی، حدود ۱۹۰ هزار دانشجوی گروه پزشکی مشغول تحصیل هستند و اعضای هیئت‌علمی با حدود ۱۱ هزار عضو هیئت‌علمی، ۱۶ برابر دانشجویان آن زمان هستند.

به گزارش سازمان بهداشت جهانی بین ۸۰ تا ۹۴ % جمعیت ایران دسترسی به دارو‌های ضروری را دارند‌ که اساسا با پیش از انقلاب اسلامی قابل مقایسه نیست.
کاهش چشمگیر آمار مرگ ‌و میر کودکان زیر ۵ سال و همچنین مرگ و میر مادران باردار آن چنان است که در سطح جهانی مثال زدنی شده است.
پس از انقلاب حضور عالمانه و مشفقانه زنان در موقعیت‌های آموزشی، بهداشتی و درمانی رشد چشمگیری داشته است. در سال ۱۳۵۵ تنها ۲۵ درصد پزشکان عمومی زن بوده‌اند و امروز به ۴۰ درصد افزایش‌یافته‌اند و پزشکان متخصص از ۱۴ درصد به ۴۲ درصد ارتقاءیافته و در فوق تخصص نیز از ۹ درصد به ۳۰ درصد افزایش یافته است.
در تولید بسیاری از داروها و تجهیزات پزشکی خودکفا شده و تعداد بیمارستان ها و تخت ها و تجهیزات پیشرفته بیمارستانی افزایش بسیاری یافته است.
در انتها لازم است به جهاد مقدس جامعه پزشکی در دوران کرونایی اخیر اشاره کنیم. برای هر کشوری که در معرض شدیدترین تحریم ها قرار دارد شیوع کرونا کافی بود تا شاکله آن مملکت به هم بریزد. اما جامعه پزشکی ما پای این مردم و پای این مملکت ایستاد تا ثابت کند اگر سال ۵۹ جوانان تازه انقلاب کرده ما با دست خالی حاضر شدند پای این سرزمین بمانند، هنوز آن نسل ادامه دارد و هنوز، این مردم، پای این کشور هستند.