ثبت ۱۵ هزار مرگ به علت کرونا در بهشت زهرای تهران

ناهید خداکرمی در نطق پیش از دستور خود در جلسه امروز شورای شهر تهران اظهار کرد: ثبت بیش از ۱۵ هزار مرگ به علت کووید۱۹ یا مشکوک به آن در بهشت زهرای تهران که وحشتناک‌ترین آن در روز شنبه ۱۳۹۹/۰۷/۱۲ با مرگ ناشی از ۱۳۶ نفر و دیروز با ۱۲۹ نفر نشان می‌دهد که نزدیک به ۵۰ درصد مرگ ناشی از این اپیدمی کشنده در تهران اتفاق افتاده است که البته با توجه به پایتخت بودن، جمعیت زیاد و رفت و آمد و ارتباط با همه استان‌های کشور دور از ذهن نیست.

رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران افزود: گسترش بیماری به حدی رسیده که ستاد مقابله با کرونا محدودیت‌های یک هفته‌ای را در تهران و برخی از شهرهای کشور اعمال کرده است. گرچه این امر میتواند در قطع زنجیره رو به گسترش بیماری کمک شایانی داشته باشد اما با توجه به دوره کمون ۱۴ روزه بیماری یک هفته جز مسکنی کوتاه اثر هزینه اثر بخشی دیگری ندارد و می‌طلبد تا اگر قرار است محدودیتی اعمال شود طول مدت آن حداقل یک‌ماه باشد.

وی ادامه داد: واقعیت این است که بحران پاندمی ویروس کرونا در حال تغییراتی شگرف و تحول آفرین در جهان است. انسان‌هایی که وابسته به تعاملات اجتماعی و حضور در مکان‌های عمومی، رستوران‌ها، تالارهای کنسرت، سینما، تئاتر، ورزشگاه‌ها، مهمانی‌های خانوادگی و مراسم مذهبی دسته جمعی بودند امروز یا محدود شده‌اند یا بالاجبار خود را محروم کرده‌اند. تصمیم‌های مربوط به چگونگی کنترل بیماری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان وابسته به چگونگی بروز و افول بیماری دارد و در هر مسیری که برای محدود کردن اپیدمی گام بر می‌دارند منشأ آغاز تغییراتی می‌شود که پایانش با دگرگونی‌های دیگری همراه است.

خداکرمی تصریح کرد: تحولی که جهان در این ۷ ماه تجربه کرد و آثاری که این ویروس بر شیوه زندگی و بخصوص وضعیت اقتصادی و اشتغال خانواده‌ها و نحوه مدیریت شهرها داشت از چنان وسعتی برخوردار است که هنوز ابعاد مختلف آن آشکار نشده است. بسیاری از کسب و کارها نظیر گردشگری و حمل و نقل عمومی که ارتزاق میلیون‌ها انسان بدان وابسته بود تعطیل یا بسیار کوچک شده است. در کنار ضرر و زیان‌های کلان اقتصادی و عوارض روحی روانی ناشی از مرگ و میر، بیماری، بیکاری و دلمردگی ناشی از کاهش تعاملات اجتماعی سبب شده است تا نتوان آینده و فردای با کرونا یا بدون کرونا را به درستی به تصویر کشید.

رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران افزود: اگر کرونا بخواهد زمین را ترک نکند و باقی بماند چه باید کرد؟ اگر کرونا بخواهد همراه با تحریم بر گلوی ساختار سیاسی اقتصادی کشور فشار آورد چه باید کرد؟ آیا در این شرایط، تهران می‌تواند پاسخگوی شهروندان امروزی و کودکان فردا باشند؟ پاسخ به این سوالات آسان نیست زیرا کرونا ویروس یک معضل انتزاعی نیست و پیامد آن همه حوزه‌های مربوط به زندگی انسان و محیط زیست را تحت تاثیر قرار داده است، بنابراین واژهها و اصطلاحاتی همانند اپیدمی و اقتصاد، اپیدمی و سیاست، اپیدمی و سلامت، اپیدمی و جامعه و اپیدمی و مدیریت شهری معنی پیدا می کند.

خداکرمی خاطرنشان کرد: در حوزه مدیریت شهری با محوریت معاونت برنامه ریزی و منابع انسانی، همه حوزه‌های مدیریت شهری می‌باید کمیته‌ای را برای مدیریت در شرایط کرونا تشکیل و علاوه بر چاره اندیشی برای امروز، به‌فکر اداره شهر و زندگی شهروندان در فردای با کرونا باشند. برای مثال معاونت اقتصادی شهرداری علاوه بر پاسخگویی به نیازهای اقتصاد شهرداری همچون تأمین منابع مورد نیاز حقوق و دستمزد، نگهداشت شهر و اجرای پروژه‌‌های شهری، لازم است تا در زمینه اقتصاد سلامت شهری برای اپیدمی‌ها نیز برنامه‌ریزی کند. معاونت معماری و شهرسازی در مورد نحوه طراحی پروژه‌های شهری و ساخت و ساز مکان‌های تجاری و عمومی به‌خصوص رستوران‌ها، سالنهای ورزشی، مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری یا نحوه بازسازی و بازپیرایی و استفاده از آنها را در شرایط اپیدمی برنامه‌ریزی کند و به‌همین ترتیب معاونت فرهنگی اجتماعی وعمرانی نیز نقش خود را برای فردا بازخوانی کنند.

این عضو شورای شهر تهران گفت: نکته مهم این است که بسیاری از این تغییرات ممکن است مدت‌ها باقی بمانند. حتی در صورت مهار پاندمی ویروس کرونا، تا زمانی که واکسن در دسترس نباشد، خطر گسترش موج ابتلا و تجربه پیک‌های متعددد از این بیماری بشدت مسری وجود دارد که حتی ممکن است بین ۹ ماه تا دو سال طول بکشد. به‌خصوص که دانشمندان عقیده دارند، علاوه بر آنفلوآنزا و کوید۱۹، بیماری‌های جدید دیگری امکان بروز دارند که به همان اندازه مخرب بوده و می‌توانند بشریت را در آینده فلج کنند، درست همانطور که ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ انجام داده است.

وی تاکید کرد: برای همه کسانی که در حال برنامه‌ریزی برای شهرهای آینده و فضاهای عمومی ما هستند، همه‌گیری تهدیدی ترسناک است که به اقدامات فوری نیاز دارد و البته فرصتی برای تجدیدنظر در مورد نحوه زندگی، حمل و نقل، تجمعات و تعاملات اجتماعی است. شاید لازم باشد تا به‌دنبال پاسخ به این سوالات باشیم که آیا ممکن است ویروس کرونا جهان را دگرگون و در دسترس تر کند؟ یا سبب بازگشت به شیوه زندگی دوران کشاورزی و حکومت‌های قبیله‌ای محلی شود؟ آیا ماندن در خانه و محدود شدن تعاملات اجتماعی بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد؟ چگونه می‌توان یک شهر یا شهرک جدید برای شرایط همه‌گیری ایجاد کرد؟ چگونه می‌توان شرایط حال حاضر مکان‌ها و فضاهای عمومی شهرها را برای استفاده شهروندان در شرایط اپیدمی آماده کرد؟ برای کاهش تبعات منفی در خانه ماندن چه راهکارهایی را می‌شود پیشنهاد داد؟ چگونه می‌توان رستوران‌ها، سینماها، مراکز تفریحی و فرهنگی را در شرایط همه‌گیری باز نگهداشت، آیا امکان استقرار در فضاهای باز شهری و پشت بام‌ها را می‌شود مورد بررسی قرار داد؟ شاید بشود به طراحی شهرک‌های اقماری ویژه همه‌گیری فکر کرد. هر شغل، حرفه، سازمان، نهاد و دستگاهی همین امروز به آینده برود و برنامه‌ای برای پایداری احتمالی شرایط اپیدمی طراحی کند و در جستجوی پاسخ این سؤال باشد که فردا چرخ اداره امور و اقتصادش چگونه باید بچرخد؟