سطوت‌منش خیر مدرسه‌ساز تهرانی: از زمانی که مدرسه‌ساز شدم، حس کردم راهم را پیدا کرده‌ام
تهران (پانا) - رضا سطوت‌منش، عضو هیات امنای مجمع خیران مدرسه‌ساز شهر تهران، معتقد است ساخت مدرسه حس خوبی در انسان ایجاد می‌کند اما ساخت مدرسه در مناطق محروم و روستاها و دیدن بچه‌هایی که با خوشحالی به مدرسه می‌روند، بسیار زیباتر است.
۹۴ساله است و مانند همه ۹۴ساله‌ها آرام و شمرده‌شمرده حرف می‌زند. متولد ۱۳۰۳ در تهران است. سه پسر دارد؛ اولی دکتری اقتصاد دارد، دومی مهندسی شهرسازی دارد و سومی مهندس راه و ساختمان است و خانواده پنج نفره‌ای را شکل داده‌اند که همگی در مدرسه‌سازی مشارکت دارند.
سطوت‌منش خیر مدرسه‌سازی است که تاکنون هفت مدرسه ساخته است و به عنوان عضو هیات امنای مجمع خیرین مدرسه‌ساز شهر تهران فعالیت می‌کند. او اولین مدرسه را با کمک پسرش و دومی را با کمک و همراهی همسرش ساخته و سومی و چهارمی تا هفتمی را به همین ترتیب ادامه داده است. گزیده گفت‌وگو با این خیرمدرسه‌ساز را در ادامه می‌خوانید:
با مدرسه‌سازی راهم را پیدا کردم
من اصولا دوست داشتم در مملکت خدمتی انجام بدهم و چه خدمتی بهتر از مدرسه‌سازی و ساختن واحدهای آموزشی برای بچه‌هایی که امکانات تحصیل ندارند.
من از روز اول با صحت و درستی زندگی کردم و کارهایی هم انجام دادم و همیشه آرزو داشتم هر عمل خیری از دستم بر بیاید، انجام بدهم؛ اما متأسفانه زمینه‌اش فراهم نشد. از زمانی که کارهایی در حوزه مدرسه‌سازی انجام دادم، حس کردم راهم را پیدا کرده‌ام و مقدمات احداث مدرسه در استان گلستان فراهم شد.
دلیل اینکه من به فکر مدرسه‌سازی در استان گلستان و روستاهای آن افتادم ساده است، در روستاها و مناطق دورافتاده، تعداد مدارس کم و جمعیت فقیر زیاد است و خدا را شکر می‌کنم که در این مناطق مدرسه ساختم تا دانش‌آموزانی که خانواده‌هایشان توان مالی کمتری دارند، در شرایط مناسب درس بخوانند.
ساخت مدرسه حس خوبی در انسان ایجاد می‌کند؛ اما ساخت مدرسه در مناطق محروم و روستاها و دیدن بچه‌هایی که با خوشحالی به مدرسه می‌روند، بسیار زیباتر است.
باز هم مدرسه می‌سازم
ساخت اولین مدرسه تأثیر خاصی در روحیه من داشت، بدون شک، خیلی خوشحال بودم و وقتی شنیدم ساخت مدرسه با موفقیت انجام شده است، خدا را شکر کردم و اشک شوق در چشمانم حلقه زد.
من اصلا از کار ساختن مدرسه پشیمان نشده‌ام و خیلی هم خوشحالم که این کار را کردم و مدرسه ساختم و دوست دارم باز هم مدرسه بسازم. من از آنهایی که تمکن مالی دارند، می‌خواهم برای پیشرفت مملکت کاری کنند و در راه خیر قدم بر دارند. در قدم اول، مدرسه‌سازی را شروع کنند و بدانند مهم‌ترین خدمت، افزایش سواد در جامعه است. نیز به بچه‌هایی فکر کنند که در مدارس خیرساز تحصیل می‌کنند و سطح علمی و درسی جامعه رشد می‌کند و چه‌بسا وقتی این دانش‌آموزان بزرگ می‌شوند، آنها هم انسانی مفید و کاردان و نیکوکار برای جامعه شوند و با قدم‌گذاشتن در کارهای خیر، باعث ادامه کار خیر و نیکوکاری در کشور شوند.
بیشتر ایام عمرم را با افراد خوب گذرانده‌ام
من سه پسر دارم که هر سه تحصیلات‌شان را در خارج از کشور گذرانده‌اند و به‌همراه مادرشان، همیشه دل‌شان می‌خواست کار خوبی انجام دهند. وقتی متوجه شدند من قدم در راه مدرسه‌سازی گذاشته‌ام، خیلی خوشحال شدند و مرتب مرا تشویق می‌کردند.
فرزندان من هم به مدرسه‌سازی علاقه‌مند هستند، چراکه آنها هم خواهی‌نخواهی قدم در راه خیر و نیکوکاری خواهند گذاشت و بسیار علاقه‌مند هستند که مدرسه بسازند. این ۹۴ سال که از عمر من گذشته است، چند بخش دارد اما بیشتر ایام عمرم را با افراد خوب و معقول و مؤدب گذرانده‌ام و همیشه تلاش کرده‌ام آنها را برای انجام کار خیر دعوت و تشویق کنم و از آنها بخواهم هر کاری می‌توانند، برای جامعه خود انجام دهند. با خوب‌ها بیشتر رفیق بودم و همه همدیگر را به انجام کارهای خیر تشویق می‌کردیم.
مدرسه‌سازی مهم‌ترین کارم بوده
راستش را بخواهید، من فکر می‌کنم آن‌طور که باید و شاید، خدمات خوبی به جامعه و کشورم ارائه نداده‌ام؛ اما اگر امکانات فراهم شود، می‌توانم خدمات بهتر و بیشتری ارائه کنم.
من افسر نظام بودم و خدمت بسیاری به مردم کردم و آنها را در انجام کارهای بزرگ برای مملکت راهنمایی و تشویق کردم؛ اما مدرسه‌سازی مهم‌ترین کاری است که تا امروز انجام داده‌ام. من از زندگیم راضی هستم و الحمدالله تا امروز زندگی را گذراندیم و بقیه‌اش با خداست.
فکر می‌کنم در این دنیا کارهای خیر انجام داده‌ام و دلم می‌خواهد در آن دنیا کمکم کند؛ چراکه معتقدم اگر انسان در این دنیا بذری بکارد، در دنیای دیگر برداشت خواهد کرد و به نظرم اگر انسان کار خیری انجام بدهد، در آخرت بازتاب همان عمل خیر به او بر می‌گردد.
فرزندانتان را در راه انجام کارهای خیر تشویق کنید
من از بزرگ‌ترها می‌خواهم جوانان را به راه راست هدایت کنند و کاری کنند بچه‌هایشان به‌سمت انجام کارهای خیر و خوب بروند. به جوانان امروزی توصیه می‌کنم در راه‌های درست و بزرگ قدم بر دارند؛ چراکه جوانی زمان اندیشیدن و انجام کارهای بزرگ و مثبت است و اگر این اندیشه در آنها شکل بگیرد، تا زمان میا‌ن‌سالی و کهن‌سالی ادامه خواهد داشت.
فکر می‌کنم کار خیر کردن هیچ‌وقت نتیجه بدی ندارد. انسان اگر بتواند کار خیر انجام دهد، فرزندان هم یاد می‌گیرند و قدم در راه انجام کارهای خیر و نیکوکاری می‌گذارند.
ارسال دیدگاه