گفت‌وگوی پانا با سجاد اسماعیلی
یک نوجوان موفق یزدی از سختی‌های راهش گفت
اسماعیلی: تاکنون ۵۲ اثر هنری داشتم و سعی کردم با حفظ لهجه یزدی کارم را انجام دهم
تهران (پانا) - یک هنرمند نوجوان کشور ضمن بیان سختی‌های مسیر خود برای موفقیت تاکید کرد هر شخص اگر عاشق فعالیتی که انجام می‌دهد، باشد و صبوری کند، هرگز خسته نمی‌شود و فعالیت‌ها اگر بهترین عملکرد فرد هم نباشد؛ برای او تجربه‌هایی به همراه دارد که بسیار با ارزش است و مسیر موفقیت را هموار می‌کند.
نوجوانی یکی از هیجان‌انگیزترین دوره‌های زندگی هر انسانی است و موفقیت در این ایام می‌تواند یکی از بهترین ثمره‌های زندگی او باشد. یک نوجوان موفق همواره در تلاش و به فکر تغییر مثبت شرایط خود است؛ او می داند که با یک جا ثابت ماندن هیچ چیز تغییر نمی‌کند، بنابراین با شناخت خود؛ رسالتش را پیدا کرده و به دنبال ارتقاء است. تصور کنید با نوجوانی صحبت می‌کنید که ویژگی های ذکر شده بخشی از موفقیت های او در دوره نوجوانی را رقم زده؛ بی شک در می‌یابیم این نوجوان توانمند، استعداد خود را شناخته و و در مسیر موفقیت در حرکت است.
سجاد اسماعیلی، هنرمند نوجوان که اغلب او را با اجراهای موفق و پرمخاطبش در برنامه عصرجدید می شناسیم و دارای مقام اول در نخستین جشنواره ملی نوجوونیم به عنوان نوجوان برگزیده سال کشور در بخش بازیگری، مقام اول کارگردانی در بخش دانش آموزی جشنواره بین المللی رشد برای فیلم قانون سوم، کارگردان برگزیده جشنواره ملی فیلم مدرسه برای فیلم کوتاه سفیدپوش، بهترین بازیگر نوجوان از نظر هیئت داوران یونیسف سال ۲۰۱۸ بخاطر بازی در فیلم لکنت، پروانه زرین سی و یکمین جشنواره بین المللی کودک و نوجوان به عنوان بهترین بازیگر در جشنواره بین المللی کودک و نوجوان اصفهان، مقام اول بازیگری در بخش جلوه‌گاه امید در جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان برای فیلم لکنت، مقام بهترین بازیگر نوجوان در بیست و یکمین جشنواره تولیدات مراکز استان‌ها، مقام دوم کشوری در بیستمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، تنها داور شهرستانی(غیرتهرانی) نوجوان بیست‌و دومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، بهترین بازیگر چهارمین جشنواره فیلم کوتاه بسیج بخاطر بازی در فیلم‌های میراب و گیلاس را بدست آورده است.
اسماعیلی با بیان اینکه مسیر پیشرفت در شهرستان های کشور مهیا نیست، به پانا گفت: «امکانات در تهران متمرکز شده است و هر اندازه که در شهرستان‌ها تلاش کنیم برای رسیدن به موفقیت کامل در نهایت باید راهی تهران شویم. این مسئله خاص یک شهرستان نیست و در مورد بیشتر شهرستان‌ها عمومیت دارد. البته اگر برای موفقیت فقط بخواهیم با این تفکر که ما در شهرستان ها نمی توانیم پیشرفت کنیم به تهران برویم هم درست نیست. ما در شهرستان پیشرفت می‌کنیم تا آنجا که بسیاری از افراد ما را بشناسند، اما پیشرفت اصلی در تهران اتفاق می افتد.»
اسماعیلی حفظ لهجه یزدی را دغدغه خود دانست و خاطرنشان کرد: «من سعی داشتم با وجود اینکه بازیگر بودم و توانایی این را داشتم که بدون لهجه صحبت کنم، این لهجه را حفظ کنم و اولویتم صحبت با لهجه بود.»
این نوجوان هنرمند که موفقیت هایش یادآور تلاش‌های بی‌وقفه اوست در رابطه با خستگی در مسیر گفت: «به نظر من هر شخص اگر عاشق فعالیتی که انجام می دهد باشد هرگز خسته نمی شود. من از سن ۸ سالگی وارد عرصه بازیگری شدم و قطعا کودک در این سن علاقه به بازی و تفریح دارد، اما من شبانه روز تلاش می کردم برای بازی در فیلم، برداشت های پشت سر هم در سرما و گرمای شدید داشتم، اما یک‌بار هم خسته نشدم چون عاشق کارم بودم.»
بهترین از دیدگاه هر شخص متفاوت است؛ از آنجایی که سجاد اسماعیلی برگزیده بهترین بازیگر نوجوان بود دیدگاه خودش در خصوص بهترین نقشی که ایفا کرده است نکته بسیار جالبی داشت. وی در این خصوص گفت: «تا امروز ۵۲ اثر هنری داشتم، اما بهترین نقش خودم را نقش‌هایی می دانم که نقش به شخصیتم نزدیک نبود و از نقشم رضایت بیشتری داشتم. برای مثال من به عنوان یک شخصیت برونگرا زمانی که نقش یک فرد درونگرا را بازی می‌کردم، این من نبودم و به شخصیت من نزدیک نبود و برای من این جذاب بود چراکه با اینکار خودم را محک می‌زدم. البته همه نقش‌هایی که بازی کردم را دوست داشتم حتی اگر بهترین بازی من نبود، اما برای من تجربه‌هایی به همراه داشتند که این تجربه ها برایم بسیار باارزش بوده است. اما در میان این نقش ها فیلم سینمایی لکنت و فیلم سینمایی مهران را بیشتر می پسندم.»
از نظر منتقدین، کار طنز بسیار مشکل و چرایی انتخاب طنز خود سوالی تفکر برانگیز است. این نوجوان هنرمند درباره سختی کار طنز بیان کرد: «کار طنز در ایران نسبت به سایر کشورها به این دلیل مشکل تر است. اگر به استنداپ های خارجی دقت کرده باشیم، می بینیم که شوخی های کوچک نیز تماشاچیان را تحت تاثیر قرار می دهد، چرا که ایرانیان بالذات طنز پرداز هستند و خنداندن ایرانیان کار ساده ای نیست. این امر کار طنز را در ایران سخت تر می کند، چون ایرانی‌ها اغلب ذاتا استنداپ کمدین هستند. خیلی از شوخی ها حتی خیلی قوی‌تر در ذهن مخاطب وجود دارد و این کار را مشکل تر می کند.»
وی در ادامه در رابطه با انتخاب طنز پردازی اذعان کرد: «از ۱۰ سال پیش که وارد عرصه بازیگری شدم همیشه به طنز علاقه داشتم، زمانیکه در برنامه ها حضور پیدا می‌کردم با دیگران شوخی داشتم؛ اما با توجه به اینکه نقش های جدی بازی می‌کردم، تصور حاضران بر این بود که صحبت هایم جدی است و گاهی ناراحت می شدند. حال که وارد عرصه کمدی شده ام، دیگر آن ذهنیت وجود ندارد و در شرایط مشابه به راحتی می توانم بدون اینکه سو برداشت پیش بیاید شوخی کنم و موجب شادی و خنده شوم. البته باید مراقب باشیم که پارا فراتر نگذاریم و موجب ناراحتی شخص یا گروهی از افراد نشویم، چراکه شوخی تا جایی شیرین است که نیاز نباشد بگوییم شوخی بود و در این صورت خلاف اخلاق و منش طنز پردازی است.»
*خبرنگار دانش آموز پانا؛آرمیتا رزاقیان
ارسال دیدگاه