به مدرسه آقا و خانم خاص خوش آمدید

در روزهایی که دوباره شاهد بازگشایی مدارس هستیم، مدارسی در روستاهای استان اصفهان هستند که به دلیل شرایط نامناسب برای حضور دانش‌آموزان در کلاس درس به‌هیچ‌عنوان تعطیل نشدند و معلمان آموزش را متوقف نکردند.

یکی از این مدارس دبستان ابوذر غفاری روستای آقداش از توابع شهرستان سمیرم است که دانش‌آموزان آن با سنین مختلف در این مدرسه چندپایه تحصیل می‌کنند. اما نکته قابل‌توجه این است که تنها کلاس درس در تنها مدرسه این روستا، در خانه یکی از روستاییان تشکیل می‌شود، خانه یک آقا و خانم خاص. اصغر آقایی‌فرد، مدیر و آموزگار مدرسه ابوذر غفاری روستای آقداش سمیرم که ۳۰ سال سابقه کار در آموزش و پرورش دارد، در گفت و گو با پانا گفت:«حدود ۳ سال است در این مدرسه تدریس می کنم و افتخار می کنم که در کنار داش آموزان این روستا هستم.»

وی افزود:«روستای آقداش، ۵۰ کیلومتر با شهرستان سمیرم فاصله دارد و من هر روز این مسافت را به خاطر علاقه ای که به شغل معلمی دارم و به خاطر دانش آموزان با وسیله نقلیه خودم طی می کنم. حس نوع دوستی و عشق و علاقه ای که اولیا دانش آموزان به فرزندانشان و به تعلیم و تربیت و آموزش دارند، باعث می شود من مصمم تر و علاقه مندتر شوم تا در این روستا بمانم.»

آقایی فرد ادامه داد:«یکی از اقدامات خوبی که من در این روستا دیدم این بود که چون مدرسه خشت و گلی بود و شرایط مناسبی نداشت، خیری به نام خانم یغمایی که یکی از بازنشتگان آموزش و پرورش شاغل در اصفهان بود، پیشقدم شدند و برای ساخت مدرسه هزینه کردند. بر این اساس مدرسه قبلی تخریب شد و مدرسه جدید در حال ساخت است که در بهمن ماه افتتاح خواهد شد. در این مدت که مدرسه در حال ساخت بود، شهریار آقایی پیشقدم شدند و از روی خیرخواهی و عشق و علاق به دانش آموزان منزل خودشان را که دو اتاق هم بیشتر نداشت، در اختیار دانش آموزان قرار داد. یکی از اتاق ها را با وسایل شخصی و کمد به دو قسمت تقسیم کرد و اتاق تبدیل به کلاس شد و حدود ۲ سال است که دانش آموزان در این مکان تحصیل می کنند و مدرسه خانه معروف شده است.»

در ادامه شهریار آقایی که منزل خود را برای تحصیل در اختیار آموزش و پرورش قرار داده است، هدف خود از این اقدام را عدم تعطیلی آموزش بچه ها دانست و به پانا گفت:« برای اینکه دانش آموزان مجبور نباشند برای ادامه تحصیل به شهر دیگری بروند این اقدام را انجام دادم و با این که شرایط کرونایی بود و اکثر مواقع مدارس تعطیل بود، اما این مدرسه دایر بود و دانش آموزان مشغول تحصیل بودند.»

وی ادامه داد:«دو سال است که خانه ما در اختیار آموزش و پرورش است و بسیار از این امر خوشحال هستم. حقی به گردن ما بوده و توانستیم آن را به نحو احسن انجام دهیم.»

آقایی تاکید کرد:«هم اکنون دانش آموزان در این کلاس در پایه های اول، دوم، سوم، پنجم و ششم تحصیل می کنند. هر کاری انجام داده ام وظیفه بوده، به‌خاطر بچه‌ها این کار را کردم، هیچ مطالبه‌ا‌ی ندارم و می‌خواهم برای بچه‌ها کاری انجام داده باشم تا آنها و خدا از ما راضی باشند، حتی جانمان را هم در این راه می‌دهیم و هر کاری بتوانیم برای ایران انجام می‌دهیم. اما در عوض هیچ‌چیز نمی‌خواهم، فقط این بچه‌ها اینجا درس بخوانند. از مسئولین هم انتظار داریم که به مشکلات روستاهای دور افتاده رسیدگی کنند و امکانات و وسایل کمک آموزشی در اختیار این مدارس قرار دهند.»

وی در مورد اینکه از بهمن ماه دانش آموزان از این خانه به مدرسه نقل مکان می کنند، گفت:« دلتنگ دانش آموزان می شویم، پدر پیری دارم که کسالت دارد و در این اتاق زندگی می کند ولی یک بار هم نشد که بگوید بچه ها ساکت باشید و این نشانه منش و بزرگواری اوست.»

خانم آقایی هم گفت:«برای اینکه مدرسه تعطیل نشود این کار را کردیم و خیلی خوشحال هستم از این کار و هنگامی که بچه ها از خانه ما بروند، قطعا دلتنگشان می شویم.»

گزارش: حسن تقیان