شرایط برای آموزش خوب به کودکان مهیا است

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، مهرانگیز وفایی معلم پیشکسوت اصفهانی گفت: در سال ۱۳۱۶در خیابان طالقانی اصفهان به دنیا آمدم، به سن مدرسه که رسیدم تا کلاس ششم در دبستان بیژن تحصیل کردم. وقتی به دبیرستان رفتم در اصفهان دو مرکز آموزشی وجود داشت یکی به نام «بهشت آیین » و دیگری «شاه دخت آذر» ، پس از اینکه دیپلم گرفتم درآزمون دوره تربیت معلم شرکت کرده و قبول شدم و پس از اتمام تحصیلات به استخدام آموزش و پرورش درآمدم.

وی افزود: در سال ۱۳۳۵کارم را در «مدرسه دخترانه ستاره خواجو» شروع کردم و مشغول تدریس در پایه های اول تا سوم شدم و بعد از آن چهارده سال معاون همان مدرسه شدم. بعد ازسال ۱۳۵۰که مدرسه راهنمایی تاسیس شد به مدرسه منیژه رفتم و ۱۰سال هم در آنجا در پست معاونت با خانم نادری که مدیر مدرسه بودند مشغول کار شدم.

وفایی با اشاره به خاطرات دوران کاری درآموزش و پرورش اظهار داشت: بعد از ۲۵سال کار در آموزش و پرورش بازنشسته شدم و بعد از بازنشستگی کلاس قرآن محلی تشکیل دادم و بیست سال تدریس کردم‌ و شاگردان زیادی تربیت کردم. دوست دارم در اینجا از چند نفر از همکاران که حضور ذهن دارم یاد کنم، مرحومه خانم مختاریان،خانمها نادریان،همایی،شیوانی،شیرانی،شیرنشان، شریعت و... باید بگویم ما هنوز با همکاران مدرسه منیژه در ارتباطیم،و ماهی یک روز دور همدیگر جمع می‌شویم.

یادم است که آخرای پاییز که می شد بابای مدرسه یک سری هیزم انبار می کرد و بعد از اینکه چند روز باران می خورد و خیس می شد در نیمه های آذر اجازه داشتیم بخاری را روشن کنیم که آنهم با چوب خیس بعد از ۱۰دقیقه خاموش می شد.وقتی آن روزهای سخت را با امروز مقایسه می کنم می بینم که چقدر امروز کلاس ها مرتب و منظم شده و لوازم برای یک آموزش خوب مهیا است.

معلم پیشکسوت اصفهانی ادامه داد: بچه‌های قدیم خیلی شرایط سختی داشتند،تا ظهر قالیبافی می‌کردند واز ظهر به بعد به مدرسه می آمدند و من سعی می کردم که خیلی با آنها مهربان باشم و بعد از ورود، چون قالی بافی می‌کردند موهای آنها را شانه می زدم و منظم و مرتب به سر کلاس هدایتشان می کردم.هنوز هم بعضی از آنها برایم پیام میفرستند و من هم جواب می‌دهم و با هم در ارتباط هستیم.

وفایی بیان داشت: به دانش آموزان توصیه می‌کنم که قدر این شرایط را بدانند ، در قدیم خیلی برای درس خواندن اذیت می شدیم یادم می‌آید در مسیر مدرسه تا مچ پاهایمان درون برف و گل فرو میرفت ولی با عشق و علاقه به مدرسه میرفتیم و درس خواندن را دوست داشتیم، ولی متأسفانه با وجود مهیا بودن همه شرایط برای تحصیل خوب،بچه‌ها علاقه زیادی به درس خواندن نشان نمی‌دهند و شاید هم آن علاقه و انگیزه ای که در مدرسه باید ایجاد شود، انجام نمی پذیرد.من فکر می کنم باید بیشتر در مسائل آموزش و پرورش سرمایه گذاری کرد و رسیدگی به نیروهای این سازمان باید بهتر از این انجام شود و به معلم ها هم توصیه میکنم تعلیم و آموزش را به طور کامل در مدرسه انجام دهند تا اولیا بیرون مدرسه درگیر آموزش فرزندانشان نشوند.

وی در پایان گفت: شکر می کنم خداوند متعال را که دوران تحصیل و تدریس را به خوبی پشت سر گذاشتم و در پایان شفای همه مریض ها، موفقیت همه جوان ها و امنیت و آرامش و برکت را برای همه ملت ایران از خداوند خواهانم.