گفت‌وگوی یک آموزگار مبتکر کلاس اول با پانا:
دانش‌آموزان هرچه بیشتر شاد باشند علاقه بیشتری به درس پیدا می‌کنند
صدری‌زاده: در کلاس اول تدریس نباید خشک و باجدیت انجام شود/ معلم باید محتوایی تولید کند که وقتی خودش آن را می‌بیند لبخند به لب بیاورد
تهران (پانا) – پریسا صدری‌زاده، آموزگار مبتکر کلاس اولی که با استفاده از روش‌های شاد و خلاقانه خود تدریس را برای دانش‌آموزانش جذاب و سرگرم‌کننده می‌کند معتقد است معلمان باید با فاصله گرفتن از فضای خشک تدریس، از طریق بازی و فیلم و سرگرمی، دانش‌آموزان را شاد کنند تا به درس علاقه‌مند شوند.
فضای آموزش و پرورش همیشه بستری برای پاگرفتن ایده‌های خلاقانه و روش‌های جدید برای افزایش اثرگذاری و تسهیل یادگیری بوده است، در نخستین صده هزاره سوم وقوع پاندمی کرونا معادلات پیشین نظام‌های تعلیم و تربیت را کم‌اثر و فضا را برای خلق و ارائه شیوه‌های مبتکرانه در این زیست‌بوم جدید آموزشی مهیا کرده است.
به محض سوق‌یافتن آموزش‌ها به سمت روش‌های غیرحضوری، خصوصا روش‌های مبتنی بر فناوری دیجیتال و شبکه جهانی اینترنت، فضا برای انواع ایده‌های نوین در عرصه آموزش باز شد که مسئولیت مضاعفی بر دوش مدیران، معلمان و والدین دانش‌آموزان نهاد. معلمان با بهره‌گیری از حداقل امکانات شخصی خود به ادامه تدریس در فضای اینترنت مشغول شدند تا حتی‌المقدور از آسیب‌های دوره پاندمی بکاهند و جریان آموزش و تربیت را تداوم بخشند.
در میان معلمان سخت‌کوشی که با تلاش شبانه‌روزی خود به شعار «آموزش تعطیل نیست» جامه عمل پوشاندند افرادی هستند که با ایده‌های خلاقانه به تدریس خود رنگ و بویی جذاب و منحصربه‌فرد می‌بخشند و به این طریق، علاوه بر انجام مسئولیت‌های محول‌شده، نه تنها به اثرگذاری آموزش‌های خود می‌افزایند، با تبدیل کردن کلاس درس به یک محل فعالیت تفریحی و سرگرم‌کننده، شوق و علاقه دانش‌آموزان به یادگیری را جهت می‌دهند و به تعمیق و تثبیت یادگیری کمک می‌کنند.
سیده پریسا صدری‌زاده، کارشناس آموزش ابتدایی و آموزگار پایه اول دبستان شهید عراقی در منطقه ۱۵ تهران، یکی از این معلمان است که با بهره‌گیری از شیوه‌های مبتنی بر بازی، شعر و موسیقی توانست به نتایج موفقیت‌آمیزی در تدریس برسد و از این طریق انگیزه دانش‌آموزان و تحسین والدین آنان را برانگیزد.
آنچه می‌خوانید خلاصه‌ای از گفت‌وگوی خبرنگار پانا با این آموزگار خلاق است:
درباره شیوه‌های بدیعی که برای آموزش مجازی در کلاس اول دبستان استفاده می‌کنید توضیح دهید و بفرمایید چطور این ایده‌ها به ذهن شما رسیده و برای اجرای آنها به چه مهارت‌هایی مجهز هستید؟
با تعطیل‌شدن مدارس در پی همه‌گیری کرونا، آموزش‌های آنلاین به عنوان شیوه جایگزین آغاز شد. با توجه به مقتضیات این نوع آموزش تصمیم گرفتم از روش‌هایی استفاده کنم که برای دانش‌آموزی در این سن و پایه تحصیلی جذابیت داشته باشد و او را به سمت یادگیری سوق دهد و باتوجه به علاقه‌ای که به شعر و موسیقی دارم به این فکر افتادم که تدریس‌ها را با سروده‌های خودم انجام دهم. باتوجه به اینکه خودم آهنگساز نیستم، بعضی آهنگ‌ها را که با فضای درس مورد نظر هماهنگ بود دانلود می‌کردم و اشعار را بر اساس ریتم آنها می‌نوشتم و آن را می‌خواندم. بیشتر در درس فارسی و تدریس نشانه‌ها از شعر و موسیقی استفاده می‌کنم.
در تدریس ریاضی هم از بازی‌کردن برای انتقال مفاهیم درسی استفاده کردم. در این سن بچه‌ها تمایل بیشتری به بازی دارند به آسانی مطالب را یاد می‌گیرند. آنها با دیدن ویدئویی که من برای‌شان ارسال می کنم بی آنکه خودشان بدانند درس را یاد می‌گرفتند و این برای آنها بسیار جذاب بود.
بعد از اجرای اولیه این ابتکارات چه بازخوردی از دانش‌آموزان کلاس و اولیای آنها گرفتید و بفرمایید به نظر خودتون این شیوه‌های نوین که با بهره‌گیری از امکانات الکترونیکی روز اجرا می‌شوند چه اثری در یادگیری بچه‌ها خصوصا در کلاس اول دبستان دارند؟
با استفاده از این ویدئوها متوجه شدم بچه‌ها بسیار بیشتر از زمانی که در کلاس درس می‌نشینند مشتاق یادگیری هستند. همچنین بازخوردهای خوبی از اولیای دانش‌آموزان گرفتم که به من برای ادامه راه انرژی می‌داد.
من معتقدم در کلاس اول تدریس نباید خشک و باجدیت انجام شود. معلم کلاس اول هرچقدر فضای خیالی و جادویی در ذهن بچه‌ها پرورش دهد آنها را به یادگیری علاقه‌مندتر می‌کند. فضای گرمی که در این ویدئوها وجود دارد هم خانواده‌ها را جذب می‌کند و هم بچه‌ها به یادگیری علاقه‌مند می‌شوند. یعنی با ساخت ویدئوها و استفاده از شعر و موسیقی برای جذاب‌کردن آنها و نیز استفاده از فوتوشاپ می‌تواند بچه‌ها را کنجکاو و مشتاق یادگیری کند.
آیا پیش از کرونا و زمان آموزش‌های حضوری در سال‌های گذشته هم از شیوه‌های جدید و ابتکاری برای تدریس استفاده می‌کردید؟
پیش از کرونا فضایی برای تدریس با استفاده از امکانات دنیای دیجیتال وجود نداشت. حتی لپ‌تاپی که به کمک آن فیلم آموزشی را به دانش‌آموزان نشان دهیم در دسترس نبود. گاهی اوقات این ویدئوها را در کانال مخصوص به والدین ارسال می‌کردم ولی شامل تدریس من نمی‌شد، اما گاهی اوقات با استفاده از امکانات شخصی برای بچه‌ها موسیقی پخش می‌کردم. در درس فارسی کلاس اول درسی درباره اقوام مختلف ایران داریم. من موسیقی اقوام مختلف اعم از لری و ترکی و شمالی را برای بچه‌ها پخش می‌کردم و هر یک از آنها که برخاسته از فرهنگ موردنظر بودند تشخیص می‌دادند که این موسیقی متعلق به کدام قومیت است. گاهی اوقات بچه‌ها به کمک والدین خود غذاهای آن قوم را می‌آوردند یا لباس محلی موردنظر را می‌پوشیدند که فضای شاد و صمیمی ای ایجاد می‌کرد و این بسیار به یادگیری بقیه کمک می‌کرد.
چه توصیه‌ای برای معلمان دیگری که این روزها با روش‌های آنلاین مشغول تدریس هستند دارید؟
به نظر من تدریس کردن با جنس صمیمیت و مهربانی و تلفیق آن با بازی و خنده در یک محیط شاد می‌تواند اثربخشی تدریس را چندبرابر کند. ما معلمان خصوصا معلمان کلاس اول نه فقط برای یاد دادن الفبا و جمع و تفریق بلکه برای اهداف بزرگتری این مسئولیت را پذیرفتیم. من فکر می‌کنم باید در مدرسه به بچه‌ها خوش بگذرد و روش خوش‌گذشتن صحیح را منِ معلم می‌توانم ایجاد کنم. دانش‌آموزان هرچه بیشتر شاد باشند علاقه بیشتری به درس پیدا می‌کنند و زمینه برای رشد آنها ایجاد می‌شود. توصیه من به همکارانم خصوصا در زمینه تدریس آنلاین این است که محتوایی تولید کند که وقتی خودش آن را می‌بیند لبخند به لب بیاورد. معلم باید با دیدن ویدئوی خود به هیجان بیاید و بتواند بارها آن را تماشا کند.
وقتی ما معلم‌ها از کار خود لذت ببریم قطعا بچه‌ها هم خوششان می‌آید و تاثیر بهتری بر آنها خواهد داشت و مفاهیم را بهتر یاد می‌گیرند. در شرایط فعلی شاید بسیاری از اولیا و همچنین معلمان خسته شده‌اند بنابراین توصیه من برای دورشدن از این خستگی این است که از قالب یک معلم در فضای خشک آموزشی فاصله بگیرند تا این انرژی بر فضای کلاس تاثیر بگذارد.
والدین و خانواده‌ها چطور می‌توانند به اثرگذارتر شدن آموزش‌های شما کمک کنند تا این شیوه‌ها منجر به یادگیری عمیق‌تری شود؟
مسلما همراهی اولیا بسیار تاثیرگذار خواهد بود. من همیشه در نخستین دیدار با والدین کلاس اولی‌ها به آنها می‌گویم شما خودتان را والد نبینید بلکه شما هم یک دانش‌آموز ۷ساله شوید و پابه پای آنها یاد بگیرید. با توجه به اینکه روش‌های آموزشی عوض شده اولیا باید در کنار فرزندانشان بازی کنند و یاد بگیرند تا دانش‌آموز کلاس اولی به این ترتیب احساس تنهایی نکند. وقتی من یک فیلم بازی و ریاضی برای اولیا می‌فرستم بعضی اولیا این بازی را خانوادگی انجام می‌دهند. در این صورت هم فضای خانه تبدیل به محیطی شاد و با محبت می‌شود و هم درس را با فرزندشان تمرین می‌کنند. اولیایی هستند که صبح‌ها همراه با فرزند دانش‌آموز خود ورزش می‌کنند و انرژی می‌گذارند. بی شک هرچقدر که ما برای فرزندانمان وقت و انرژی بگذاریم، آثار آن را در زندگی آنها و زندگی خودمان می‌بینیم.
ارسال دیدگاه