نظرکرده شاه خراسان بودند و بازگشتی در کار نبود

ساعت حوالی 16.30 را نشان می‌داد، همان ساعتی که همه ما از ولادت ثامن‌الحجج امام رضا(ع) شاد بوده و پی کارهای جشن و موکب‌ها بودیم. همین حوالی بود که غمی میان شادی‌ها تمام وجود سرزمین ایران را فرا گرفت.

آری! اخبار و رسانه‌ها از فرود سخت بالگردی در استان خبر دادند که دلهره‌ای عمیق، تمام قلبم را فشرد. شرایط و اوضاع به‌گونه‌ای شده بود که همه در استرس و اضطراب به سر می‌بردند. در مشهد دعای توسل می‌خواندند و در موکب‌ها آیه شریفه «اَمَّن یُجیب»؛ میان یکدیگر نذر می‌کردند، یکی «الهی به رقیه» می‌گفت و دیگری حال خوب آن‌ها را از امام رضا(ع) می‌خواست.

خلاصه از ریز و درشت، پیر و جوان، زن و مرد، ایرانی و خارجی، دست به دعا شده بودند. برای چه؟ برای پیدا شدن بالگردی که در آن رئیس جمهوری بود که خود را از مردم جدا نساخت اما مگر کسی که عاقبتش شهادت باشد، برمی‌گردد؟!

 هر بار و در هر جا به‌گونه‌ای خاص، خودش مردانگی‌اش را نشان می‌داد.

وقتی سیل شد؛ مانند مردم، بسیجیان و امثال آنان برای کمک رفتی! افتتاحیه‌ بود؛ رفتی و حتی در شرایطی که اوضاع آب و هوایی درستی نداشتیم! آخر قرار بود بعد این افتتاحیه بروی استان سیستان‌وبلوچستان برای دیدن وضعیت مردم آسیب‌دیده آنجا...

با تمام خوبی و بدی با شرایط حاکم‌شده بر کشور، ساختی و وعده تصحیح شرایط را دادی و پای آن ماندی اما به وقت دیدن ثمر، دیگر آن کس که بذر پاشیده بود، نبود! این بار هم الگوی ما شد یک سیدالشهدای خدمت؛ او به ما نشان داد در هر مقامی که باشیم به‌گونه‌ای خودمان شهادت را رقم خواهیم زد.

درست است، مقام شهادت هر بار می‌چرخد  و می‌چرخد و دستش را روی یکی می‌گذارد اما این بار او نظر کرده امام رضا(ع) بود. شهادت را شاه خراسان به او عیدی داد و در انتها چه خوش که این بار در کارنامه اَعمالش، مُهر شهادت خورد.

قرار بود که پیکرهای مطهر شهدا بعد از تشییع به فرودگاه شهید مدنی تبریز بروند اما خیل عظیم عزاداران این کار را به تعویق انداخته است.

فقط مردم تبریز در این مراسم نیستند و ما شاهد حضور جمعیت انبوهی از سراسر کشور هستیم و مجالی برای قدم برداشتن نیست.

سید عزیز! خوش به سعادتت که همراهان خوبی چون امام جمعه خوبمان و استاندار تلاشگرمان داری و میهمان امام مهربانی‌هایمان هستی.

شهادتتان مبارک‌ خادمان رضوی و محبوب دل‌های مردم و سفرتان به سلامت.

دانش‌آموز خبرنگار: رومینا موسوی