به یاد پری کوچک غمگینی که در اقیانوسی مسکن داشت

پشت در گورستان ظهیرالدوله دربند ایستاده بودم. یکی از جاهایی بود که در سال‌های اول اقامتم در تهران بارها به آنجا می‌رفتم. گاه تنها، گاه به همراهی دوستان.