تهران (پانا) - بازیگر نمایش «بیداری کالیگولا» می‌گوید تئاتر را به عنوان نقطه‌ای برای تجربه عشق، زندگی، کارگروهی و سرشار از دروس آموزنده می‌داند و عنوان می‌کند این نمایش هر فردی را درگیر دیالوگها، فرم‌ها و فضاهای بصری نمایش می‌کند؛ شلوغی و درهم آمیختگی سنگین میان اجزای اثر بی دلیل و تنها برای بهتر نشان دادن جلوه نمایش نیست. به نوعی می‌توان گفت تمام ابزار درخدمت هدایت مخاطب به مسیری مشخص هستند، مسیری که شاید دلپذیر باشد و یا شاید نباشد.
