وقتی در مورد ورزش معلولان مطالعه می‌کنید یک بند میان اهداف آن وجود دارد که برداشت سطحی از یک ورزش همگانی است: بالابردن امید به زندگی در معلولان! بله، همه ما می‌دانیم معلولی که به صورت عمومی از رخوت آسایشگاه و عزلت خانه بیرون می‌آید و ورزش می‌کند به‌جز ترشح هورمون‌های امیدبخش و انگیزه‌های رو به جلویی که دارد، وقتی می‌بیند می‌تواند ضعف جسمی خود در برخی حرکات را با توانمندی در حرکات دیگر جبران کند، می‌فهمد زندگی به نقطه پایان نرسیده است، اما این تمام ماجرا نیست.
