22 سال پیش، در تابستان رونق فیلم‌هایی که نقش اول و دومش را دختران و پسران جوان بازی می‌کردند، تهیه‌کننده یکی از پیشقراولان فیلم‌هایی که پای ثابت لوکیشن آنها مکان تازه‌تاسیسی به‌نام کافی‌شاپ بود، برای جذب رهگذرانی که سینما‌رفتن را از فهرست تفریحات آخرهفته خط زده بودند، نبش بهشتی و خالد اسلامبولی پشت به گودالی به‌جا‌مانده از خاکستر 2 ساله 2 سینمای برباد رفته، گیشه صحرایی علم شد برای بلیت‌فروشی که بالای سردرش به خط و ربط نشان فیلم، پرداخته ابراهیم حقیقی، پلاکات ساخته بودند: سینما زنده است.
