نگاه‌هایی که حرف می زنند

همه چشم‏ها متوجه توست و نگاه‌‏هایی که حرف می ‏زنند، لبخند... و آن‏گاه که از پیچ‏ وخم کوچه‏‌های تنگ بهشت‏‌زهرا می‌‏گذری، تو را صدا می‏‌کنند. با همان نگاه‏‌های همیشگی که هیچ‌وقت نتوانستی آنها را بفهمی؛ یعنی هیچ‏‌وقت نخواستی بفهمی. سرت را پایین می‌‏اندازی و می‏خواهی از نگاهشان بگریزی. اما آنان در تو حضور دارند؛ در دلت، ذهنت و... اگر هنوز مهربانی ، خانه دلت را ترک نکرده باشد، می‏فهمی که در نگاهشان، هزاران فریاد است؛ و در سکوتشان! نگاه کنیم.