توسعه و در معنای متقدم آن پیشرفت- صرف‌نظر از هر نامی که برای آن برگزینیم- حتی بر اساس تعاریف حداقلی آن‌که عموما به رفاه مادی اشاره می‌کنند، دست‌کم از انقلاب مشروطه بدین سو، مهم‌ترین گمشده جامعه ایرانی است. مقصودی که با وجود هزینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سنگینی که برای آن پرداخته‌ایم، هنوز آرزویی دور و دشوار می‌نماید.
